ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ (ΑΝΟΗΤΗ) ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΙΑ ΔΥΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΚΑΙ ΜΙΑ ΦΩΝΗ

- Μα τι θα πεί Αρλέτα? Μου θυμίζει την καρέτα καρέτα.

Η μικρή Ελβίρα είχε πάντα κάθε λόγο να αμφισβητεί τα πάντα. Ακόμα και τις καρέτα καρέτα μέχρι να πάει στην Ζάκυνθο για διακοπές με τους γόνεις της θεωρούυσε ότι είναι κάτι αστείο. Μα εγώ της είχα απάντηση και για αυτό που κοροϊδευε τώρα. Έβαλα στο γουώκμαν μια κασέτα και της είπα να βάλει τα ακουστικά στα αυτιά της.



Η Ελβίρα γλυκάθηκε με το τραγούδι και κάποια στιγμή μου έκλεψε την κασέτα. Δεν με πείραξε και τόσο αυτό. Χρόνια μετά την είδα στο ΑΠΘ να σπουδάζει γαλλική φιλολογία. Τα είπαμε λιγάκι. Ήταν γλυκιά αλλά τώρα δεν είχα απέναντι μου ένα κοριτσάκι μα μια γυναίκα. Θέλησα να την φλερτάρω μα κοκκίνισα με τα σχόλια της και τις κοφτές απαντήσεις της. Βρεθήκαμε από τότε αρκετές φορές και κάποια στιγμή συνέβη και το μοιραίο μεταξύ μας. Το πρώτο βράδυ μου αποκάλυψε πως εκείνη η κασέτα με τον Λύκο της είχε αρέσει και την είχε αρπάξει με το έτσι θέλω από το συρτάρι μου εκείνο το καλοκαίρι που ήμασταν στην Χαλκιδική με τους γονείς μας για τα καθιερωμένα μπάνια του λαού.

Με την Ελβίρα γρήγορα ξαναχαθήκαμε. Η έξαψη εκείνης της άνοιξης που ξαναβρεθήκαμε δεν κράτησε πολύ κυρίως γιατί εκείνη εξαφανίστηκε. Έφυγε στην Γαλλία για ένα εξάμηνο και έσβησε κάθε ίχνος της προφανώς ηθελημένα. Το τελευταίο βράδυ που μου ανακοίνωνε την απόφαση της να φύγει μου έκανε δώρο και ένα cd. "Δεν ξέρω πότε θα ξαναβρεθούμε. Αλλά αν βάζεις ένα τραγούδι από αυτό το δισκάκι θα νιώθεις πως είμαι πάντα δίπλα σου".

Μελό καραμελό αλλά εγώ πήγα στο σπίτι και έβαλα στο player το δισκάκι στο συγκεκριμένο τραγούδι. Ανοίγωντας την συσκευασία βρήκα μια καρτούλα. Με τον υπέροχο γραφικό της χαρακτήρα έγραφε "μια φορά θυμάμαι...τώρα σιωπή". Άνοιξα το παράθυρο για να μπεί ο γλυκός αέρας της άνοιξης. Το player έπαιζε ένα τραγούδι της Αρλέτας. Δάκρυσα μα θέλησα να το κρύψω κι από τον ίδιο μου τον εαυτό όσο κι αν ήταν αδύνατο κάτι τέτοιο. Εκπλήρωνε απόλυτα τον στίχο του τραγουδιού "τώρα βροχή"... Η Ελβίρα γύρισε στην Ελλάδα μα δεν την ξαναείδα. Έχω πάντα εκείνες τις φωτογραφίες και εκείνες τις αναμνήσεις από την κοινή ζωή μας. Έχω και εκείνο το cd που μου χάρισε και κάποιες φορές το ακούω και μελαγχολώ. Όπως και εκείνη όταν βάζει στο στέρεο την κασέτα που μου είχε κλέψει πριν από πολλά χρόνια...




ΥΓ: Είναι μια εβδομάδα πλούσια σε εκδηλώσεις αυτή που μόλις ξεκίνησε. Γενικά ο Μαϊος έχει πολύ πράμα και θεατρικά και συναυλιακά και εικαστικά. Και μαζί με όλα αυτά ο καλός καιρός που σε προδιαθέτει για αυτή την γλυκιά χαλαρότητα που σίγα σιγά θα αφήνει πάνω σου το καλοκαίρι.

Ανάμεσα στα τόσα που θα γίνουν αυτές τις μέρες ξεχωρίζει και μια συναυλία στο STAGE του Μύλου που σηματοδοτεί την μεγάλη επιστροφή μιας αγαπημένης τραγουδοποιού. Πέρασε μεγάλη φουρτούνα η Αρλέτα αλλά τώρα γύρισε και είναι εδώ με όρεξη και ακμαίο το ηθικό για νέες μουσικές περιπέτειες. Με την πρόσκληση του Φοίβου Δεληβοριά δώθηκε η τέλεια αφορμή για να επιστρέψει στις μουσικές σκηνές και τον Φλεβάρη που μας πέρασε συγκίνησε την μουσικόφιλη Αθήνα στο Γυάλινο Θέατρο.

Τώρα το πρόγραμμα του Φοίβου ανέβηκε στην Θεσσαλονίκη και για 2 Παρασκεύοσάββατο με τέσσερις ειδικούς καλεσμένους το STAGE γίνεται πολύχρωμο. Ανάμεσα τους και η Αρλέτα στην πρώτη της συναυλία στην Θεσσαλονίκη εδώ και πάρα πολύ καιρό. Δεν έχω αμφιβολία ότι ο Μύλος θα είναι πίτα από τον κόσμο εκείνο το βράδυ. Ελπίζω πως θα είμαι και εγώ εκεί μαζί τους για να τραγουδήσουμε όλοι μαζί τα αγαπημένα τραγούδια της Αρλέτας και του Φοίβου. Από το Νέο Κύμα και μέχρι το σήμερα...

Σήμερα στις 17.00 θα θυμηθούμε την Αρλέτα και την πλούσια διαδρομή της στο ελληνικό τραγούδι.