Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Το θέμα μας σήμερα είναι ένας Ελληνας (2ης γενιας) της διασποράς που το Νοέμβριο του 2006 έφυγε για πάντα χτυπημένος από την επάρατο νόσο. Ο Βασίλης Πολυδούρης, που έφτασε μέχρι το Λος Άντζελες, δημιουργώντας τον δικό του κινηματογραφικό κόσμο μέσα από μουσικές πραγματικά διαμάντια, που ακόμα και τώρα που έφυγε μας κάνουν παρέα και μας θυμίζουν τη σπουδαία συνεισφορά του στον λαμπερό κόσμο του Χόλυγουντ Την πρώτη φορά που άκουσα τον "Κόναν" και το "Κυνήγι του Κόκκινου Οκτώβρη" ήμουν γυμνασίοπαιδο ακόμα. Ωστόσο εκείνη η δυναμική μέσα στην ορχήστρα του Πολυδούρη με έκαναν να ενθουσιαστώ και ακόμη περισσότερο χάρηκα όταν διαπίστωσα ότι ο συνθέτης ήταν Ελληνικής καταγωγής και η μουσική του γράφτηκε για ταινίες αμερικάνικες και όχι ελληνικές. Έτσι παρακολουθούσα την εργασία του αν και μας χώριζαν μερικές χιλιάδες χιλιόμετρα που ωστόσο η μαγεία της μουσικής του τα εκμηδένιζε ΒΙΟ Ο Βασίλης Πολυδούρης γεννήθηκε το 1945 στο Κάνσας. Μολονότι υπήρξε Έλληνας δεύτερης γενιάς δεν

Προκειται για 2 απο τις καλύτερες εκπομπές αυτή την στιγμή στην ελληνική τηλεόραση. ΑΛ ΤΣΑΝΤΙΡΙ ΝΙΟΥΖ Ο Λάκης Λαζόπουλος ξεκίνησε με αρκετή αμηχανία πριν 2-3 χρόνια το ΑΛ ΤΣΑΝΤΙΡΙ ΝΙΟΥΖ αλλά έχει πλέον βρει το στίγμα του και κάθε Τρίτη στις 9 κάνει την τηλεόραση και τους αυταρεσκους και ακκιζόμενους αστερες της να τρελαίνονται με τα σχόλια του. Δυστυχώς ή ευτυχώς η εκπομπή αυτή, που βασικό στόχο έχει τον σχολιασμό και την σάτιρα της καθημερινότητας και της τρέχουσας επικαιρότητας, αποτελεί και έναν από τους καλύτερους τρόπους ενημέρωσης (σε συγκριση με τα δελτία ειδήσεων που αποτελούν πλέον κακιστα και υστερικά talk show που ακόμη και ο Γιάννης Οικονομίδης του "Σπιρτόκουτου" και της "Ψυχής στο στόμα" δεν θα άντεχε ούτε να τα σκηνοθετήσει) ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ Η ΕΛΛΗΝΟΦΡΕΝΕΙΑ αντιθέτως δεν έχει πολύ καιρό που παρουσιάστηκε στην τηλεοπτική πραγματικότητα μας. Αν τύχει να βρεθείτε στην Αθήνα ή να έχετε πρόσβαση στο ιντερνετ γύρω στη 1 το μεσημέρι ψάξτε το ραδιόφωνο του ΣΚΑΙ γ

Το χτεσινό βράδυ ξεκίνησε ιδανικά. Μετά όλα έγιναν καπνός... ΚΛΩΝΙΣΜΕΝΗ ΑΡΒΕΛΕΡ Η μέρα καταρχην ξεκίνησε ιδανικά. Η ομίλια της κας Αρβελέρ ήταν απολαυστικη. Συνδυάζοντας την ευρωπαική, γαλλική και ελληνική πραγματικότητα (και τις γνωρίζει όλες άψογα, μπορώ να σας βεβαιώσω για αυτό) μίλησε για τους κινδύνους στους οποίους εκτιθεται μια παιδική ψυχη. Το αξιοθαύμαστο στην ομιλία δεν ήταν ότι απαριθμησε τους κινδύνους και τις ευθυνες της κοινωνας. Είναι ότι επιμέρισε αυτές τις ευθύνες και έδωσε τον κύριο ρόλο στην ίδια την κοινωνία, στους γονείς και στους δασκάλους των παιδιων. Αυτοί θα έπρεπε να να νοιαζονται πρώτα από όλους και υστερα η πολιτεία και οι πολιτικοί. Βέβαια η διαπίστωση της ότι η ελληνική παιδεία είναι έτσι κι αλλιώς στα χέρια των ιδιωτών (με τον απάραδεκτο και ανήκουστο θέσμο των φροντιστηρίων, όπως είπε) βρήκε άπαντες σύμφωνους ενώ η πολιτεία θα έπρεπε να μεριμνήσει ώστε να υπάρχει ολοήμερο σχολείο, όπως γίνεται και στην Γαλλία. Ολοήμερο υπάρχει αλλά το έχουν αφήσει στην τ

Δεν το πιστεύω ότι τελειώνει! Αύριο δηλαδή θα έχουμε τελετή λήξης? Και μετά θα πάμε για μπακαλιάρο και σκορδαλιά? Προς το παρον δυνατή δόση από ταινίες και βλέπουμε... HD Αυτα είναι τα αρχικά του High Definition. Αλλιώς της νέας εξελιγμένης ψηφιακής τεχνολογίας που σιγά σιγα εισβάλλει και στον χώρο του σινεμά. Ποιος θα μας το έλεγε ότι κάποτε ο αιθουσάρχης ενός κινηματογράφου σε μια γωνιά της Θεσσαλονίκης θα μπορούσε να λάβει την κόπια της νεας ταινίας του Τζόνι Ντεπ ή της Αντζελίνα Τζολί μέσω μιας ασφαλούς σύνδεσης σε ένα ιντερνετικο δίκτυο και θα την προέβαλε απλά πατωντας ένα password στο ψηφιακό σύστημα προβολής. Δεν σας λέω ιστορίες από το μακρινό μέλλον αλλά μια πραγματικότητα που γίνεται ορατή κάθε μέρα και πιο πολύ. Πάρτε για παράδειγμα τους "300", που είναι η αποθέωση του νέου hi-tech περιβάλλοντος. Πρωτοπόρος βέβαια και εδώ ήταν ο Τζορτζ Λούκας που γύρισε την πρόσφατη τριλογία του "Πόλεμου των Αστρων" σε HD. Και βέβαια ο νέος Τζειμς Μποντ που τεχνικά είναι

Συμμετοχή στα φετινά Όσκαρ (στην 5αδα καλύτερου ντοκιμαντερ) Πολυτιμο εγχειρίδιο του πως να υποβάλετε το παιδί σας σε πλύση εγκεφάλου... Προβολή στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ Παρασκεύη 23/03 - 22.30 Σκηνοθεσία - Σενάριο: Χάιντι Γιούινγκ / Ρέιτσελ Γκρέιντι Φωτογραφία: Mira Chang, Jenna Rocher Μοντάζ: Enat Sidi Ήχος: Michael Furjanic, Margaret Crimmins Μουσική: Force Theory

Και ενώ το Φεστιβάλ μετράει πλέον αντίστροφα στιγμές ένας ξεχωριστός καλεσμένος βάζει φωτιά με τις ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ στην εκπομπή. Ladies and Gentlemen ο Λεωνίδας Αντωνόπουλος! ΜΙΑ ΜΟΥΣΙΚΗ ΠΕΡΙΠΛΑΝΗΣΗ ΣΤΟΝ ΠΛΑΝΗΤΗ ΓΗ Η εκπομπή του Λεωνίδα Αντωνόπουλου και της μικρής αριθμητικά αλλά εξαιρετικά ευέλικτης και δημιουργικής ομάδας του εδώ και 3 περίπου χρόνια μας γνωρίζει τον διαφορετικό ήχο και τις εικόνες από γωνιές όλης της υφηλίου. Από το Καϊρο μέχρι τη Νέα Υόρκη και από την Κρήτη μέχρι την Αυστραλία τα μουσικά ντοκιμαντέρ του αποτελούν ένα υπέροχο ταξίδι μέσα από την τηλεόραση. Πρόκειται για μια μοναδική εμπειρία όπου παρουσιάζονται η ΜΟΥΣΙΚΗ αλλά και οι ΜΟΥΣΙΚΟΙ του κόσμου. Το φετινό Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ παρουσιάζει ένα ενδιαφέρον αφιέρωμα στη δουλειά του λεωνίδα και των συνεργατών του με μια σειρά από άπαιχτες ακόμα στην ελληνική τηλεόραση ταινίες που ταξιδεύουν στο Κάπο Βερντε, την Ζανζιβάρη, το Ισραήλ, την Κρήτη, το Ιράν, τη Σερβία, κ.α. Με τον Λεωνίδα είχα την χαρά να έχω μια κο

50 τρελαμένοι φαν των Beastie Boys στη Νέα Υόρκη κάνουν άνω κάτω μια συναυλία του γκρουπ το καλοκαίρι του 2004 με τις κάμερες τους και οποιος αντέξει! Προβολές: Πεμπτη 00.30 - ΟΛΥΜΠΙΟΝ και Σαββατο 20.30 - ΖΑΝΝΑΣ

Λίγο άστατος ο καιρός αλλά το κοινό σταθερά στις αίθουσες... Η ΤΕΧΝΙΚΗ ΤΗΣ ΓΑΖΩΤΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΩΣ ΝΑ ΤΗΝ ΑΠΟΚΤΗΣΕΤΕ Είναι ένα από τα καλύτερα μαστερκλας που έχω παρακολουθήσει στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ. Η Τζούλια Ραινχαρτ και ο Στηβεν Μπογκναρ έδωσαν μια καταπληκτική διάλεξη - παράσταση για την διαδικασία του μοντάζ. Μιλήσαν ουσιαστικά για αυτή την διαδικασία που στηριζει μια ταινία είτε είναι φιξιον είτε ντοκιμαντέρ. Αφορμή για το μαστερκλας η ταινία τους A LION IN THE HOUSE για την οποία εργάστηκαν σκληρά επί 8 χρόνια. Μέσα σε αυτό το διάστημα είχαν συλλέξει 500 ώρες υλικού (!!!) δηλαδή συνεντέυξεις και διάφορα πλάνα πάσης φύσεως και για κάθε χρήση. Είναι λογικό λοιπόν και εύλογο πως αυτό το τεράστιο αρχείο που συγκεντρώθηκε σε κασσέτες και σκληρούς δίσκους χωριτικότητας 2 ΤΒ έπρεπε να αρχειοθετηθεί με ακρίβεια. Αυτό ήταν ίσως και το πιο εντυπωσιακό κομμάτι της παρουσίασης τους. Η πρώτη κόπια που μοντάρανε έφτανε τις 22 ώρες διάρκειας. Φτάνοντας σταδιακά στις 13 ώρες, στις 7 για να καταλήξ

Να και ένα ελληνικό ντοκιμαντέρ στα προσεχώς. Βάλε κρασί να Λαικεδέλιαστούμε! ΠΡΟΒΟΛΕΣ : Τεταρτη 21/03 ΟΛΥΜΠΙΟΝ - 22.30 και Παρασκεύη 23/03 ΑΚΜΗ - 18.00 Σκηνοθεσία - Σενάριο - Μονταζ - Παραγωγός: Θανάσης Παπακώστας Φωτογραφία: Αλέξης Παπαχατζής, Νίκος Ζωιόπουλος Ήχος: Τίτος Καργιωτάκης Μουσική: Θανάσης Παπακωνσταντίνου Έγχρωμο 100’

Η Όλγα έφυγε διακοπές στην καρδιά της Σαρακοστής. Ο Παναγιώτης αναχώρησε για άλλη γη, άλλα μέρη. Η Βαρβάρα δεν με πήρε τηλέφωνο. Ο Βασίλης βαριέται να τρέχει για μια ταινία ντοκιμαντέρ στο Λιμάνι. Ξαφνικά άρχισε να φυσάει δυνατά. Στις ειδήσεις είπε ότι θα βρέξει αύριο. 30ριζουμε και γερνάμε επιτυχώς... ΚΛΩΝΙΣΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ Πήγα από νωρίς στο λιμάνι για την σημερινή ημερίδα... Κάλά ψέματα. Πήγα όταν ήδη ξεκινησε αλλά όσα άκουσα μου σήκωσαν την τρίχα. Η Τζούλια Ράιχαρτ π.χ. ξεκίνησε την ομιλία της, μεταφέροντας λόγια αμερικανών γιατρών, οι οποίοι διαμηνύουν ότι «ένας από τους παράγοντες που επιτείνουν τον κίνδυνο του καρκίνου είναι να είσαι μαύρος». Με άλλα λόγια οι διακρίσεις λόγω φυλής αλλά και λόγω φτώχειας σε ζητήματα υγείας και συγκεκριμένα σε ό,τι αφορά στον παιδικό καρκίνο στις ΗΠΑ είναι τεράστιες: «Τα φτωχά παιδιά εντοπίζουν πολύ αργότερα τον καρκίνο και άρα έχουν λιγότερες ευκαιρίες να τον αντιμετωπίσουν. Υπάρχουν ιδιαίτερα υψηλές πιθανότητες να μην βρει ένας ασθενής πρόσβαση στι

Ένα σκληρό οδοιπορικό στην κινεζικη επαρχία Γινγκζου κι όποιος αντέξει! Το φετινό Όσκαρ ντοκιμαντέρ μικρού μήκους συμμετέχει στον θεματικό άξονα ΚΛΩΝΙΣΜΕΝΗ ΑΘΩΟΤΗΤΑ Προβολή : ΟΛΥΜΠΙΟΝ ΤΡΙΤΗ 20/03 - 22.30 μ.μ. Σκηνοθεσία - Σενάριο Ρούμπι Γιάνγκ Φωτογραφία: Qu Jiang Tao Μοντάζ: Ruby Yang, Ma Man Chung Ήχος: James LeBrecht, Patti Tauscher Μουσική: Brian Keane Παραγωγός: Thomas Lennon

"Το ντοκιμαντέρ δίνει νόημα στη ζωή μου, μου δίνει τη δυνατότητα να κατανοήσω και να γνωρίσω τους ανθρώπους, ποιοι είναι, πώς δρουν, πώς λειτουργούν σε συνθήκες κρίσης. Όλο αυτό με κάνει πιο ζωντανή, γιατί η ζωή μου γεμίζει και πλουτίζει με τόσο διαφορετικές εμπειρίες, ανθρώπους, ιστορίες. Λατρεύω αυτό που κάνω και δεν θα το άλλαζα με τίποτα". Ταδε έφη Μπαρμπαρα Κοπλ και εγώ σχολιάζω: Ευλογημένοι αυτοί που κάνουν το χόμπι τους ως επάγγελμα... ΜΑΣΤΕΡΚΛΑΣ Αφού έκλεψε τις εντυπώσεις από την Παρασκεύη το βράδυ ποικιλοτρόπως η Μπάρμπαρα έσπασε και το ρόδι των φετινών σεμιναρίων, ή αλλιώς στα ελληνικά μαστερκλας! Παρόντες στην αίθουσα Στάυρος Τορνές ήταν αρκετοί συνάδελφοί της, δημιουργοί και σκηνοθέτες, μεταξύ των οποίων οι Τζέιμς Κλάιν, Τζούλια Ράιχαρτ, Τοντ και Μπενίτα Σιλς, ενώ αρκετά έντονη ήταν και η παρουσία του νεανικού (και όχι μόνο) κοινού, που βρήκε την ευκαιρία να μιλήσει με την αμερικανίδα για την δουλειά της και γενικότερα για το ντοκιμαντέρ, το οποίο χαρακτήρισε ως π

Το σύμβολο μιας γενιάς, που έφυγε τόσο νωρίς... Σκηνοθεσία - Σενάριο - Μοντάζ : AJ Schnack Φωτογραφία: Wyatt Troll Μουσική: Steve Fisk, Benjamin Gibbard Παραγωγός: Shirley Moyers, Noah Khoshbin, Chris Green

Πάλης ξεκίνημα, νέοι αγώνες! Με πρωτοστατρια την Βαρβάρα από την Αμερική και ατράνταχτο παράδειγμα προς μίμηση τους ανθρακωρύχους του Χαρλαν. Και έχει μια αξία αυτό και για το φεστιβάλ και τους εργαζομένους του που πλέον δέιχνουν να αποκτούν συμπαραστάτες και στο εξωτερικό. Και τι καλύτερο από το να σε στηρίζει στον αγώνα σου η Μπάρμπαρα Κοπλ! ΤΙ ΕΙΔΕ Η ΒΑΡΒΑΡΑ ΣΤΟ ΣΑΛΟΝΙΚΑ ΣΙΤΙ Η μέρα είναι σήμερα εξ ολοκλήρου αφιερωμένη σε αυτή τη σπουδαία γυναίκα. Από νωρίς το πρωί με την συνέντευξη τύπου που έδωσε εφ' όλης της ύλης, το βράδυ με την τιμητική εκδήλωση προς τιμήν της και ολοκληρώνεται αύριο με το μαστερκλας που θα δώσει περί σινεμά και άλλων πολλών θεμάτων. Επιγραμματικά σημειώνω τι μας είπε σήμερα η Μπάρμπαρα και φυσικά την λατρέψαμε (οι λιγοστοί παρευρισκόμενοι επισκέπτες και δημοσιογράφοι και οι πάμπολλοι υπάλληλοι του φεστιβάλ στο green room) Γιατί γυρίζει ντοκιμαντερ : «Δεν ξέρω αν υπάρχει κάποιο νήμα που συνδέει όλες τις ταινίες μου. Ξέρω, όμως, ότι λατρεύω να αφηγούμαι ιστο

Ημέρα της Μπαρμπαρα Κοπλ η Κυριακή. Στις 20.30 θα τιμηθεί στην αιθουσα ΠΑΥΛΟΣ ΖΑΝΝΑΣ από το φεστιβάλ και θα προβληθεί η οσκαρική ταινία της Harlan County. Στις 00.30 στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ θα γίνει η επαναληπτική προβολή του μουσικού ντοκιμαντερ της Wild Man Blues με πρωταγωνιστή τον κύριο που βλέπετε στο βιντεο!

Ο ήλιος λάμπει, τα πουλάκια κελαηδούν, ο κόσμος έχει λόγους να είναι χαρούμενος. Μπήκε η άνοιξη! ΑΥΡΙΟ ΣΤΗ ΘΑΛΑΣΣΑ Η μέρα δεν προσφέρεται για πολλά σχόλια και ειδήσεις. Αντιθέτως προσφέρεται για ταινίες, βόλτες στην παραλία, καφέδες. Αυτό έκανα και εγώ και γύρισα σπίτι λιώμα στην κούραση! Η θάλασσα στο λιμάνι ήταν από το νωρίς το πρωι υπέροχη πάντως. Δεν τα λέω έτσι στην τύχη αυτά. Ξεκίνησα την ημέρα μου στο Λιμάνι βλέποντας ένα γερμανοισπανικό ντοκιμαντέρ για την παραλία της Βαρκελώνης. Η δράση της ταινίας εξελίσσεται μέσα στο χειμώνα, όταν αυτή η καταπληκτική παραλία ησυχάζει από το βουητό και την πολυκοσμία. Τότε που το κύμα σπάει την ησυχία και το υπέροχο απέραντο γαλάζιο της αποτελεί απλώς ντεκορ. Μοναδικοί επισκέπτες της αυτή την εποχή μια ομάδα ηλικιωμένων κατά κύριο λόγο, γενναίων χειμερινών κολυμβητών. Άνθρωποι ηλικιακά στα -ηντα τους, συμφιλιωμένοι με το παρελθόν και το παρόν και χωρίς καμιά φιλοδοξία για το μέλλον. Ξέρουν άλλωστε ότι το αύριο για αυτούς είναι μια έννοια περ

Η ταινία ανήκει στην θεματική ενότητα "Ανθρώπινα Δικαιώματα" και θα έχει μια και μοναδική προβολή σήμερα, Σάββατο, στις 15.30 στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ Σκηνοθεσία - Σενάριο: Ricki Stern, Annie Sundberg Φωτογραφία: William Rexer II Μοντάζ: Shannon Kennedy Ήχος: Brad Bergbom Μουσική: Paul Brill Παραγωγός: Katie Brown, William Rexer II, Ricki Stern, Annie Sundberg Παραγωγή: Break Thru Films, USA Η ιστοσελίδα της ταινίας εδω

Ξεκινάω και πάλι το φεστιβαλικό ημερολόγιο. Είναι το πρώτο μου για το ντοκυμαντέρ. Το παρακολουθώ εννέα χρόνια και κάθε φορά είναι πιο δυνατό και πιο πρώτοτυπο. Θυμάμαι την πρώτη χρονιά, την άνοιξη του 1999, που λίγοι πιστοί παρακολουθούσαμε τα ντοκιμαντέρ του Δημήτρη Μαυρίκιου και όχι μόνο. Χρόνο το χρόνο η γιορτή γίνεται ολοένα και πιο ρυθμική χάρη στις ταινίες και στα πρόσωπα που επισκέπτονται τη διοργάνωση. Πάνω από όλα όμως χάρη στην δημιουργική ομάδα που 9 χρόνια τώρα, με διαφοροποιήσεις από το αρχικό σχήμα βέβαια, κάνει το τεκμήριο των ταινιών που βλέπουμε γεγονός Να το ομολογήσω. Μέχρι στιγμής άριστα 10 για την ετοιμότητα και την οργάνωση του φεστιβάλ. 12 το μεσημέρι όταν ανέβηκα με το σκουριασμένο ασανσέρ στο πρώτο όροφο του κτηρίου δίπλα στο ΟΛΥΜΠΙΟΝ (σαν ήμουν στη μηχανή του χρόνου) σχεδόν όλα ήταν στη θέση τους και οι υπάλληλοι κουλαριστοί περίμεναν την τελετή έναρξης. Σε σύγκριση με το Νοέμβριο το Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ ήταν πάντα πιο χαλαρό. Έχει βέβαια δουλειά αλλά σε καμί

Τα γαμήσαμε μια φορά και τώρα έχουμε το καθήκον να τα γαμήσουμε και πάλι… Dixie Chicks Γνώριζα εδώ και πολλά χρόνια το συγκρότημα των Ντιξι τσικς. Το θεωρούσα μια αμερικάνικη χαριτωμενιά. Η κάντρι δεν ήταν σχεδόν ποτέ στα ενδιαφέροντα μου. Τα κορίτσια βέβαια και χάρη είχαν και ωραία τα λέγανε αλλά το άκουσμα ήταν πολύ βλαχοαμερικάνικο για το αντέξω. Το 2003 μια από τα 3 μέλη του γκρουπ θα κάνει την δήλωση «Ντρεπόμαστε που ο Πρόεδρος Μπους είναι από το Τέξας». Η δήλωση αυτή κέντρισε την προσοχή των μιντια και φυσικά όλου του πλανήτη, που τότε ζούσε σε ρυθμούς από τα πολεμικά τύμπανα του φυλάρχου Μπους. Και ενώ η Κοπλ ήταν έτοιμη να γυρίσει ένα ντοκιμαντερ για το συγκρότημα φαινόμενο στην Β Αμερική ξαφνικά να το λαβράκι! Η δήλωση της Νάταλι Μεινς άλλαξε ριζικά το περιεχόμενο της ταινίας. ΣΚΑΣΤΕ… Μέσα στα 90 λεπτά της ταινίας φωτίζονται τα πολλά πρόσωπα των τριών γυναικών του συγκροτήματος. Ακολουθώντας για περίπου 3 χρόνια τα βήματα τους η Μπαρμπαρα Κοπλ παρουσιάζει τις Ντιξι γυναίκες, τ