Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Το ανακοίνωσα ως είδηση με κάποιες λεπτομέρειες στην χτεσινή ραδιοφωνική εκπομπή αλλά δεν πρόλαβα να το σχολιάσω και και να δώσω και κάποια στοιχεία στο ιστολόγιο. Με μικρή καθυστέρηση λοιπόν ας γίνουν τώρα όλα αυτά: 2 με 12 Σεπτεμβρίου λοιπόν είναι η φετινή 66η διοργάνωση του αρχαιότερου κινηματογραφικού φεστιβάλ που γίνεται στην Βενετία. Με 70 παγκόσμιες πρώτες (ταινίς που έρχονται τόσο από την Ευρώπη, όσο από την Ευρώπη αλλά και την αγαπημένη των Ιταλών Ασία). Το πρόγραμμα παρουσιάζει ενδιαφέρον αλλά φανερώνει και το άγχος των διοργανωτών να κρατήσουν την λάμψη και το γκλάμουρ που πέρυσι στερήθηκαν σε μεγάλο βαθμό. Κάποιες από τις ταινίες μάλιστα που αναμενόταν να κάνουν την πρεμιέρα τους στην Βενετία προτίμησαν τελικά άλλους προορισμούς (καλή ώρα ο Μάρτιν Σκορτσέζε και η νέα ταινία του "Shutter Island", που κάποιοι εξ Αμερικής λένε ότι μπορεί να την δούμε να φτάνει μέχρι τα Όσκαρ του 2010). Στο διαγωνιστικό πρόγραμμα ξεχωρίζουν σίγουρα τα ονόματα των Τορνατόρε, Φατιχ Ακίν

Για τη νέα ταινία του Π. Βούλγαρη θα μιλήσουμε αρκετές φορές από 'δω και πέρα και μέχρι την πρώτη προβολή της τον Οκτωβριο του 2009 στις κινηματογραφικές αίθουσες. Ήταν ένα παλιό όνειρο του σκηνοθέτη να κάνει μια ταινία για τον Ελληνικό Εμφύλιο αποκωδικοποιόντας τα όσα έζησε ως παιδί στην Αθήνα της περιόδου 1945-49. Και αυτό γίνεται μέσα από την ιστορία δύο αδελφών, που είναι διχασμένοι ανάμεσα στις δύο πλευρές και ζουν στα χαρακώματα του Εμφυλίου. Για την ώρα να πούμε απλώς ότι η ταινία αποτελεί τη νέα συνεργασία του σκηνοθέτη με τον σπουδαίο Θανάση Βέγγο (μετά τις "Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου", που αυτές τις μέρες κυκλοφορούν για πρώτη φορά σε dvd και το "Όλα είναι Δρόμος") ενώ οι Χρήστος Καρτέρης, Γιώργος Αγγέλκος και Άννα Παρτσάνη, πρωτοεμφανιζόμενοι και νέοι ηθοποιοί έχουν τον πρωταγωνιστικό ρόλο. Παίζουν ακόμη οι Βαγγέλης Μουρίκης, Βικτώρια Χαραλαμπίδου(φώτο), Γιώργος Συμεωνίδης, Μάριος Ποντίκας, κ.α. Σημειώστε ανάμεσα στα ενδιαφέροντα της τ

Για να γνωρίσετε το καστ δεν έχετε παρά να δείτε το link του antinews (Για τους μεγαλύτερους σε ηλικία που το λέει η καρδούλα τους αλλά μπλοκάρει το... υδραυλικό τιμόνι μπλε χαπάκια επιτρεπτά) Στο βίντεο σκηνές από τα γυρίσματα του... prequel

"Καλέ σήμερα γιορτάζει και η δημοκρατίτσα μας! Χρόνια σου πολλά γλυκιά μου!" είπε η ραδιοφωνική παραγωγός και με άφησε παγωτό... Ευτυχώς όμως υπάρχει και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας για να μας θυμήσει τι ακριβώς έγινε και τι είναι η 24η Ιουλίου για την Δημοκρατία. Τον λόγο του μπορείτε να τον διαβάσετε εδώ

Μιλάμε βέβαια για έναν άνθρωπο σύμβολο της ιστορίας μας. Όχι ο Μίκης Θεοδωράκης δεν είναι μουσείο. Άλλωστε τα μουσεία φιλοξενούν νεκρά και αποστειρώμενα πράγματα (όπως έλεγε πάνω κάτω και ο έτερος μεγάλος ο Μάνος Χατζιδάκις). Είναι πάντα παρών και πάντα έτοιμος για αγώνες και παρεμβάσεις σε καίρια ζητήματα. Και φυσικά πάντα δημιουργικός. Καλά αν αυτό το κείμενο είναι ακόμα ένας ωραιοποιημένος λόγος υπέρ της έτσι κι αλλιώς αναγνωρισμένης αξίας του Θεοδωράκη μάλλον θα πρέπει να σταματήσει το γράψιμο τρου κειμένου. Ας πάρουμε λοιπόν τα πράματα αλλιώς. Και ας θυμηθούμε πως ο Μίκης γίνεται αισίως την επόμενη εβδομάδα 84 χρονών. Κάποιος πολύ γνωστός σκηνοθέτης της ίδιας γενιάς τον παρομοίασε κάποτε με ένα χείμαρο. Είναι ένας χείμαρρος που σε παρασέρνει και θα βρεις μέσα στην ροή και στην κοίτη του από πνιγμένα ψοφίμια μέχρι εικόνες μιας άγριας φυσικής ομορφιάς. Καλύτερο παραλληλισμό δεν θα μπορούσε να βρει κάποιος για αυτή την τόσο έντονη προσωπικότητα. Και είναι και το μουσικό του έργο τόσο

Αν το πρώτο world τρίημερο του Sani festival έκλεψε τις εντυπώσεις τότε νομίζω πως το δεύτερο θα κάνει ακόμη μεγαλύτερη αίσθηση. Κι αυτό γιατί ο λόφος της Σάνης θα γεμ'ισει για ακόμη μια φορά με ρυθμούς με μελωδίες του Jazz on the hill. Ο Γιαρόν Χέρμαν, ο Βασίλης Τσαμπρόμπουλος και ο Ρίτσαρντ Γκαλιάνο θα δώσουν με την μουσική τους μια άλλη διάσταση στο Παρασκευοσαββατοκύριακο που έρχεται και αυτό έχουμε σκοπό να δούμε στην σημερινή εκπομπή. Πως τρεις τελείως διαφορετικοί μεταξύ τους τζαζ μουσικοί από το ισραήλ, την γαλλία και την Ελλάδα θα γοητεύσουν τους ακροατές τους στον υπέροχο λόφο της Σάνης LINKS Δειτε τα site των τριών καλλιτεχνών με πλήθος υλικού και φυσικά μουσικής Γιαρόν Χέρμαν Βασίλης Τσαμπρόπουλος Ρίτσαρντ Γκαλιάνο

Προφανώς υπάρχει κάτι στο κλίμα της Θεσσαλονίκης, που όποιος την επισκέπτεται τον πειράζει και την ακούει άσχημα. Δεν εξηγήται αλλιώς αυτό που μας παρουσίασε ως προγραμματισμό ρεπερτορίου για την περίοδο 2009 - 2010 χθες ο νέος καλ. διευθυντής του ΚΘΒΕ Σωτ. Χατζάκης. Από τις δέκα νέες παραγωγές του ΚΘΒΕ οι οκτώ αφορούν ελληνικά έργα! Φυσικά ο κος Χατζάκης έχει ενδιαφέρουσες ιδέες και προθέσεις και δείχνει τον δίκο του δρόμο, ο οποίος δεν ξέρω πόσες διαφορές έχει με αυτόν του προηγούμενου καλ. διευθυντή. Αν στις μέρες μας θεωρείται πρωτοπορία το να ανεβάζεις την "Βαβυλωνία" του Βυζάντιου πάω πάσο. Σε μεγάλο βαθμό το νέο πρόγραμμα αντικατοπτρίζει τις διαθέσεις και του Διοικητικού Συμβουλίου (ο πρόεδρος του και άλλα 3 μέλη ήταν στο ίδιο πάνελ με τον κο Χατζάκη χτες στην παρουσίαση του νέου προγραματισμού, γεγονός που υποδηλώνει την αμέριστη στήριξη τους στη νέα διεύθυνση) αλλά και την μεγάλη πίεση χρόνου που έχει ο διευθυντής στο έργο του. Ας μην ξεχνάμε πως η θητεία του έχει δι

Υπήρχε μια εποχή που το ελληνικό τραγούδι τραβούσε την προσοχή πέραν των συνόρων. Δηλαδή και τώρα συμβαίνει αυτό αλλά τώρα δεν υπάρχει Χατζιδάκις, Σπάρτακος ή Μωράκης. Και δεν τους αναφέρω τυχαία. Ο πιανίστας και συνθέτης Γ. Σπάρτακος έκανε το πρώτο βήμα γνωρίζοντας στους Αμερικάνους το 1944 τα τραγουδια του (με μια μεγάλη περιοδεία που έκανε τότε με την Ρένα Βλαχοπούλου) τα οποία μάλιστα θα γίνουν και διασκεύες. Φυσικά ο Τάκης Μωράκης έκανε την Σοφία Λώρεν (και όχι μόνο) να αναρωτήθεί σε άπταιστα ελληνικά "Τι είναι αυτό που το λένε αγάπη" (εδώ υπάρχει ένα μπέρδεμα με τους στίχους καθώς ο Γ. Φερμάνογλου και η Δανάη διεκδικούν το κομμάτι αυτό ενώ και ο Αμερικανός κινηματογραφικός συνθέτης Ούγκο Φριντχόφερ υποστηρίζει πως η εισαγωγή του τραγουδιού έγινε σε συνεργασία με τον Μωράκη). Την δεκαετία του '60 βέβαια το Never on Sunday και το βασικό θέμα του Ζορμπά έγιναν σήματα καταθέντα του ελληνικού τουρισμού και φυσικά γνώρισαν πλήθωρα διασκευών. Από την Έρθα Κιτ, την Νταλιντά

Για έναν δημοσιογράφο δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να είναι παρών και αυτόπτης μάρτης και να περιγράφει αυτό που αργότερα οι ιστορικοί θα θελήσουν να αναλύσουν ως γεγονός. Ο Γουολτερ Κρονκαϊτ για περίπου 50 χρόνια ήταν για τους Αμερικάνους αυτή η φωνή που τους ενημέρωνε και τους περιέγραφε όσα συνέβαιναν στον κόσμο. Ζώντας δημοσιογραφικά όλα τα σπουδαία που συνέβησαν στον πλανήτη Γη από το 1952 και μετά. Υπήρξε ένας από τους πρώτους που μετέδωσαν την σοκαριστική για την τότε Αμερική είδηση της δολοφονίας του Προέδρου Κένεντι ενώ λίγα χρόνια αργότερα περιέγραψε το μικρό αλλά ταυτόχρονα και μεγάλο βήμα του Αρμστρονγκ στη Σελήνη, την πολύκροτη παραίτηση Νίξον, το συνέδριο των Δημοκρατικών του 1972 που έγινε το έλα να δεις και φυσικά για πάνω από τέσσερις δεκαετίες ήταν η οικεία φιγούρα για εκατομύρια Αμερικάνους τηλεθεατές στην συχνότητα του τηλεοπτικού δικτύου CBS. Φυσικά υπάρχει και η αντίθετη άποψη. Πως ο Κρονκαιτ ήταν η φωνή της αμερικάνικης προπαγάνδας στο πεδίο μάχης του Βι

Ο γνωστός σκηνοθέτης ζητά μέσω κειμένου που δημοσιεύται στην Ελευθεροτυπία κανονική συμμετοχή των ενδιαφερομένων στο Πανόραμα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης - Κρατικα Βραβεία και νέο ανοιχτό διάλογο μεταξύ Πολιτείας και κινηματογραφιστών σε σχέση με το Νέο Κινηματογραφικό Νόμο και την Ακαδημία. Διαβάστε το κείμενο του εδώ

Πες κάτι. Μα τι να πω? τα είπανε όλα οι James στην συναυλία τους και με το παραπάνω. Βρέθηκα από καθαρή εύνοιας της τύχης στο Θέατρο Γης για να παρακολουθήσω μια από τις σπουδαιότερες συναυλίες του φετινού καλοκαιριού. και πραγματικά βρέθηκα σε ένα τρελό πάρτυ που για δύο περίπου ώρες χορεύαμε, τραγουδούσαμε, χειροκροτούσαμε. Πάνω από 10 χιλιάδες κόσμου δημιουργήσαν μια απιστεύτη ατμόσφαιρα με τον ξέφρενο ενθουσιασμό τους ενω η μπάντα μας οδηγούσε τραγούδι με το τραγούδι σε ολοένα ανώτερα επίπεδα. Ο Τιμ Μπουθ είναι ο πιο ελαστικός άνθρωπος του κόσμου! Κανονικός τιραμόλας που με τις χορευτικές κινήσεις του και την ενέργεια του είναι αδύνατον να σε αφήσει αδιάφορο σε αυτό που παρακολουθείς επί σκηνής. Και για όση ώρα τραγούδούσε περνούσαν από μπροστά μου εικόνες που αυτοί είχαν στηρίξει κάνοντας ιδανικό σάουντρακ τα τραγούδια τους. Στην Πλατεία Ναυαρίνου ή στον Θερμαϊκό, σε δρόμους και διαδρομές που το Where is the love και το Say Something και το Sometimes έδιναν τον τόνο και τον ρυθμό

SCA CUBANO RODRIGO LEAO CALIMA

Με 22 υποψηφιότητες, αριθμός ρεκορ, η κωμική σειρά, που γράφει και πρωταγωνιστεί η Τίνα Φεϊ, 30Rock έχει τον πρώτο λόγο για τα φετινά ΕΜΜΥ. Τις υποψηφιότητες αναλυτικά μπορείτε να τις δείτε στην σελίδα της Τηλεοπτικής Ακαδημίας (στα ερμηνευτικά ΕΜΜΥ θα γίνουν ενδιαφέρουσες μάχες πάντως). Εδώ παραθέτω τις τέσσερις μεγαλύτερες κατηγορίες (κωμωδία, δράμα, τηλεταινία, μίνι-σειρά) . Outstanding Comedy Series Entourage • HBO • Leverage and Closest to the Hole Productions in association with HBO Entertainment Family Guy • FOX • Fox Television Animation Flight Of The Conchords • HBO • Dakota Pictures and Comedy Arts in association with HBO Entertainment How I Met Your Mother • CBS • 20 th Century Fox Television The Office • NBC • Deedle-Dee Productions and Reveille LLC in association with Universal Media Studios 30 Rock • NBC • Broadway Video, Little Stranger, Inc. in association with Universal Media Studios Weeds • Showtime • Sh

Ένα μικρό βήμα για τον άνθρωπο αλλά ένα μεγάλο για την ανθρωπότητα. Τα λόγια αυτά του Αρμστρονγκ πριν από 40 χρόνια είναι χαραγμένα καλά στην ιστορία. Όμως ο άνθρωπος άρχισε τις τσάρκες του στο διάστημα πολύ νωρίτερα από τους Αμερικανούς και Σοβιετικούς κοσμοναύτες (ας όψεται η καημένη η Λαϊκα). Και εδώ ο κινηματογράφος και η λογοτεχνία έκαναν το θαύμα τους. Τα οράματα συγγραφέων όπως ο Ιούλιος Βέρν αλλά και κινηματογραφιστών όπως ο Ζορζ Μελιές για ένα ταξίδι στη Σελήνη πήραν σάρκα και οστά στην κορύφωση του Ψυχρού Πολέμου τις δεκαετίες του '50 και του '60. Σχετικό ενδιαφέρον παρουσιάζει η ανθρώπινη φαντασία σε σχέση με τα ταξίδια και τις ανακαλύψεις του ανθρώπου στο διάστημα, η επαφή του με το σύμπαν, η γνωριμία του με εξωγήινους πολιτισμούς εντός και εκτός Γης. Σημαντικό ρόλο σε αυτές τις ταινίες παίζει σε αρκετές (όχι σε όλες) τις περιπτώσεις και η μουσική. Ο Τζον Γουίλιαμς και ο Τζερι Γκλντσμιθ εντυσαν μουσικά μερικές από τις πιο δυνατές ιστορίες διαστημικής τρέλας. Σας έχω

Ήταν μια μαγική βραδιά στη Μονή Λαζαριστών η χτεσινή. Στην μικρή σκηνή του περήφημου Φεστιβάλ της Μονής ο Πάρης Παρασχόπουλος έκανε αυτό που ήξερε καλύτερα. Λιτός αλλά αρκούντως συναισθηματικός δημιουργώντας σκέψεις και εικόνες μέσα από τις μουσικές του. Το Μακεδονικό Κουαρτέτο και η απαγγελία των ποιημάτων του Σταύριου Ζαφειρίου από την Μάρα Τσικάρα πολύτιμοι βοηθοί του συνθέτη για να ορίσουν ένα τέλειο σκηνικό για την χτεσινή νύχτα. Ευτυχώς φέτος όλα πήγαν καλά και η Μικρή Σκηνή, που πέρυσι έφαγε πόρτα τελευταία στιγμή λόγω οικονομίας, θα κάνει κανονικά τις εκδηλώσεις της. Έτσι μπορείτε σήμερα και αύριο να παρακολουθήσετε τον Θωμά Κοροβίνη και την Ντιλέκ Κοτς αλλά και τον Γιώργο Καζαντζή σε μελωδικά ταξίδια στον υπέροχο χώρο των Λαζαριστών ΔΕΥΤΕΡΕΣ ΣΚΕΨΕΙΣ Κι όμως η απορία παραμένει: Η Μονή Λαζαριστών είναι μια προνομιακή περιοχή για τα δυτικά προάστεια της Θεσσαλονίκης. Είναι σημείο συνάντησης για αυτό το κομμάτι της πόλης. Όταν παραδόθηκε από την διαβόητη Πολιτιστική Πρωτεύουσα το

Αντιγράφω το περιγραφικότατο Δελτίο Τύπου της Νομαρχίας: Τις υποψήφιες φιναλίστ στο διεθνή διαγωνισμό τουρισμού και ομορφιάς για την ανάδειξη της Μις Παγκόσμιος Τουρισμός-“Save Water” 2009 θα υποδεχθεί ο Νομάρχης Παναγιώτης Ψωμιάδης, την Τρίτη 14 Ιουλίου 2009, στις 12:00' το μεσημέρι, στους κήπους της Νομαρχίας, με αφορμή τη διοργάνωση του τελικού του διαγωνισμού στο Regency Casino (θέατρο Βεργίνα) της Θεσσαλονίκης. Ο διαγωνισμός τελεί υπό την αιγίδα του Υπουργείου Τουριστικής Ανάπτυξης και του ΕΟΤ και πραγματοποιείται για δέκατη τρίτη συνεχή χρονιά, με κεντρικό οικολογικό μήνυμα «Σώστε το νερό» (Save Water) και παρουσιάστρια τη Δούκισσα Νομικού.

To Greece-Salonika χαρακτηρίζει το τραγούδι αυτό ως έρωτα στα χρόνια του χιπ χοπ. Οι Professional Sinnerz είναι ντουέτο που λατρεύουν το χιπ χοπ και ζουν στην Θεσσαλονίκη. Ο Αδάμαντας είναι ο mc, που στην γλώσσα του χιπ χοπ mc είναι το μυαλό και ο τραγουδιστής του συγκροτήματος και ο Ταϊλερ (Tyler) ο dj και παραγωγός τους. Το τραγούδι τους αυτό με τίτλο "Όταν σε είχα πρωτοδεί" έχει κιόλας αγγίξει το ένα εκατομμύριο επισκέπτες στην σελίδα του Youtube. Θεαματικό ακούγεται για ελληνικό συγκρότημα και μάλιστα χιπ χοπ, σωστά? Το αξίζουν όμως και έτσι σας προτείνω να επισκεφτείτε και την σελίδα τους στο myspace για να συντονιστείτε στον ρυθμό τους το Σαββατοκύριακο που έρχεται.

(βίντεο: Τραγούδι από την Τζένη Τζένη του Ντ. Δημόπουλου. Μουσική του Κ. Καπνίση και στίχοι του σκηνοθέτη. Πρώτη κινηματογραφική εμφάνιση της Ν. Βαλσάμη ντουμπλαρισμένη από την Κ. Χωματά) Δεν υπάρχει ίσως πιο ενδιαφέρουσα περίπτωση σκηνοθέτη της εποχής του λεγόμενου παλιού εμπορικού κινηματογράφου που να παρουσιάζει περισσότερο ενδιαφέρον στο ζήτημα μουσική και κινηματογράφος από τον Ντίνο Δημόπουλο. Σαφώς εκείνη την εποχή έχουμε ωραίες στιγμές κινηματογραφικής μουσικής και σε περιπτώσεις όπως ο Σακελάριος, ο Δαλιανίδης, κ.α. Στις ταινίες του Δημόπουλου ωστόσο συναντά κανείς σχεδόν όλους τους σπουδαίους συνθέτες της περιόδου 1951 - 1993. Αυτό είναι και το χρονικό όριο στο οποίο ο σκηνοθέτης ξετύλιξε την δημιουργική του πλευρά κινηματογραφικά. Από τον Χατζιδάκι της Μανταλένας και της Λίζας, στον Ξαρχάκο της Λόλας, του Ταξιδιού και του Αμόκ και από εκεί στον Μαρκόπουλο (Κατηγορώ τους ανθρώπους), στον πολυγραφότατο τότε Πλέσσα (Κυρίες της Αυλής), στον Καπνίση, (Τζένη - Τζένη), στον Μαμαγκ

Για να είσαι καλλιτέχνης πρέπει να έχεις απαραιτήτως και πολύ χιούμορ. και όχι μόνο αυτό αλλά να δοκιμάζεις και πράγματα που θα αιφιδιάζουν τους ανθρώπους, το κοινό σου. Τα ξέρουν αυτά εκεί στην Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και έτσι φροντίζουν να κλείνουν τον ετήσιο προγραμματισμό τους πάντα με πολύ μοντέρνο στυλ. Αν πέρυσι ήταν το κοντσέρτο με την Αλάνα Μαιλς (που πάντα το τραγούδι της Black Velvet θα κάνει πιο ερωτική την ατμόσφαιρα) φέτος η Κ.Ο.Θ. διάλεξε το Kee Marcello για να ροκάρει την βραδιά της Πέμπτης 9 Ιουλίου. Για όσους δεν καταλάβατε ακόμα ο Κee είναι ο κιθαρίστας των Europe που στην δεκαετία των 80ς συνδέθηκε τόσο στενά με την Ελλάδα αφού το Final Countdown είναι μέχρι σήμερα ο ύμνος της Εθνικής μπάσκετ ( φωνή Συρίγου: η τύχη της Ελλάδας στα χέρια αυτού του τίμιου γιγαντα ) και του θριάμβου της το 1987 στο Ευρωμπάσκετ. Φανταστείτε τώρα ο σολιστ της βραδιάς Kee Marcello να ροκάρει και να δίνει τα ρέστα του με την ηλεκτρική κιθάρα του υπό την συνοδεία της Κρατικής Ορχήστρα

Το τηλεοπτικό σποτ της παράστασης και το φινάλε της παράστασης με τα χειροκροτήματα προς τους ηθοποιούς

Πολύ απλά μιξάροντας τους στίχους του "Angel of Harlem" με την μελωδία του "Man on the mirror" του Μαικλ Τζάκσον στην συναυλία τους στο Κάμπ Νου, στην Βαρκελώνη πριν από λίγες μέρες

ΣΚΗΝΙΚΟ Ένα μισογκρεμισμένο κτήριο. Παλιά ήταν σχολείο. Σκόρπια καθίσματα και θρανία, καμμένα και σκισμένα βιβλία φανερώνουν το παρελθόν. ΡΟΛΟΙ Παιδιά που προσπαθούν να ανασύρουν την χαμένη τους ανεμελιά από τα χαλάσματα. Αυτά ξεκινούν την παράσταση παρουσιάζοντας τα ερείπια. Μέσα στους βομβαρδισμούς βρίσκουν ένα παλιό βιβλίο με το κείμενο του Ευριπίδη. Σε καιρό ειρήνης θα ήταν το μάθημα τους. Τώρα γίνεται ένα παιχνίδι. Γυναίκες με εμφανή τα σημάδια της ήττας, ρημαγμένα τοπία σε μέρος που κάποτε ήταν η ζωή τους μα τώρα ένα τίποτα στο χάρτη. Άντρες, οι νικητές έχουν εξαφανίσει τους ηττημένους κάτω από το χώμα. Τώρα θα διαχειριστούν τα λάφυρα, το οικογενειακό βιός που θα γίνει κτήμα τους και τις γυναίκες τους ως δούλες που θα γίνουν εργαλεία για κάθε χρήση εργατική, οικογενειακή και πολύ περισσότερο ερωτική. Η βούληση των νικητών μεταφέρεται και επιβάλλεται μέσα από έναν αγγελιοφόρο. ΠΑΡΑΣΤΑΣΗ Είναι τραγικό και παράλληλα κωμικό πως μια από τις καλύτερες παραστάσεις της θητείας του Ν. Τσα

Και πως συνέβη η μεγαλύτερη ποδοσφαιρική έκπληξη όλων των εποχών...

(Φώτο: Ο Τζον Ντίλιντζερ λίγο πριν... το μεγάλο έγκλημα) Μιλούσα προχτές για τις ταινίες του Μαικλ Μαν και έτσι πήγα και στον Δημόσιο Κίνδυνο, τη νέα ταινία του, περιμένοντας τα καλύτερα. Το ίδιο το θέμα που αφηγήται είναι εξαιρετικά αβανταδόρικο. Μιλάει για την δράση ενός από τους θρυλικούς εκπροσώπους της παρανομίας στις ΗΠΑ, τον Τζόν Ντίλιντζερ, ηγετική μορφή του οργανωμένου εγκλήματος στα χρόνια του Great Depression, δηλ της Μεγάλης Ύφεσης, εποχή που η αμερικάνικη οικονομία ισοπεδώθηκε και χρειάστηκε ένας πόλεμος και μια καμμένη Ευρώπη για να ορθοποδήσει. Σε αυτά τα χρόνια ο Ντίλιντζερ έγινε ένας μύθος για τον λαό χτυπώντας συστηματικά μεγάλες τράπεζες. Η δράση του δεν υπήρξε μεγάλη χρονικά αλλά μέσα σε αυτό το άστατο κοινωνικά περιβάλλον η φήμη του πήρε διαστάσεις δυσθεώρητες και έτσι διασώθηκε μέχρι τις μέρες μας. Αν και η ιστορία είναι αβανταδόρικη ο Μάν ωστόσο δεν την στηρίζει όπως θα περίμενε κανείς. Στις περίπου δυομισι ώρες της ταινίας η αφήγηση έχει σαν κεντρικό θέμα τον Ντ

ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ: ΟΤΑΝ ΒΛΕΠΕΤΕ ΣΚΕΤΟ ΤΙΤΛΟ ΕΙΝΑΙ ΛΙΝΚ

Ποιος είπε άραγε ότι το καλοκαίρι δεν υπάρχουν ταινίες? Η σημερινή κυκλοφορία του Public Enemies μάλλον το αντίθετο μας κάνει να σκεφτούμε. Η νέα ταινία του Μαικλ Μαν είναι λοιπόν γεγονός. Και έχει σχεδόν ταυτόχρονη κυκλοφορία σε Ευρώπη και Αμερική. Οι κριτικές μιλάνε για μια ακόμα καλή στιγμή του σκηνοθέτη που ενδεχομένως να οδηγήσει με κάποιον τρόπο και στα Όσκαρ. Αυτά είναι σκέψεις που για την ώρα δεν μπορούν να απασχολούν τους φαν του σκηνοθέτη αλλά μόνο τα στούντιο. Πριν μπούμε στην αίθουσα για να δούμε και εμείς αυτή τη νέα ταινία του οφείλουμε να πούμε πως ο Μαν είναι ένας από τους ευφυέστερους σκηνοθέτες που διαθέτει η Αμερική αυτή την στιγμή. Παραδόξως άργησε να αναγνωριστεί αλλά ανήκει στην περήφημη γενιά του '70, τότε που Κόπολα, Σκορτσέζε, Σπήλμπεργκ, Ντε Πάλμα, Λούκας σάρωσαν και άλλαξαν τον χάρτη του αμερικάνικου σινεμά. Μια από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές στις ταινίες του Μαν είναι αυτή της μουσικής. Το πως ακριβώς δένει η εικόνα με την μελωδία και τον ρυθμό της μου

Μπορεί να ήταν 97 ετών αλλά έζησε σε σπουδαίους καιρούς για την Αμερική, την Υφήλιο και το Χόλυγουντ. Μεγαλωμένος την εποχή του Great Depresion (η ιστορική Μεγάλη Ύφεση του Μεσοπολέμου) και πλήρης ενσάρκωση του Αμερικάνικου Ονείρου αφού καταξιώθηκε όντας γιος μεταναστών και μη μπορώντας να βγάλει ούτε μισή αγγλική λέξη από το στόμα στην παιδική του ηλικία αν και γεννήθηκε στο Σικάγο (ο μπαμπάς Σέρβος και η μαμά Τσέχα) Υπήρξε ένας από τους πιο δυνατούς β΄ρόλους του Χόλυγουντ ενώ και το πέρασμα του από το θεατρικό σανίδι είχε εμβέλεια και δυναμική. Το μοναδικό Όσκαρ (β΄ανδρικού) που κέρδισε το 1952 ήταν για μια θεατρική, εκπληκτική όπως λεγόταν, ερμηνεία (ο Μιτς στο Λεωφορείον ο Πόθος) που όντως πιστοποιήθηκε και στο πανί της μεγάλης οθόνης. Την δεκαετία του '70 θα κάνει το πετυχημένο πέρασμα του και από την τηλεόραση ενώ η γενικότερη εκτίμηση που απολάμβανε τον έκανε το 1988 πρόεδρο της Κινηματογραφικής Ακαδημίας Στο βίντεο μπορείτε να δείτε κομμάτι από την σπουδαία φιλμογραφία του

Αριθμός ρεκορ ο φετινός των συμμετοχών στο Φεστιβάλ ψηφιακών ταινιών μικρού μήκους στην Δράμα τον ερχόμενο Σεπτέμβρη. Με δεδομένο τις μετρημένες συμμετοχές στο κανονικό διαγωνιστικό κομμάτι προφανώς φέτος μεγάλο κομμάτι του κέντρου βάρους του προγράμματος πέφτει στις προβολές των ψηφιακών ταινιών Η τριμελής προκριματική επιτροπή αφού είδε τις 130 κατατεθημένες ταινίες έβγαλε την τελική της σούμα που περιλαμβάνει 46 συμμετοχές συνολικά. Αυτό προφανώς σημαίνει πως εκεί στην Δράμα, όπως και στην Θεσσαλονίκη θα πρέπει να δώσουν έμφαση στο ψηφιακό κομμάτι που πλέον όσοι ενδιαφέρονται να κάνουν κάτι κινηματογραφικό στην Ελλάδα το υπολογίζουν ως μέσο έκφρασης. Άρα? Άρα έχουν δίκιο όσοι φωνάζουν πως επιβαλλέται να σταματήσει αυτή η γκετοποίηση των ψηφιακών ταινιών. Δείτε την επιτροπή και τις ταινίες που περιλαμβάνονται στο φετινό Digi 2009 (αρχείο pdf)