Ο κ. Χατζιδάκις επιθυμεί να ακούσει το μακρύ ζεϊμπέκικο για το Νίκο

Η είδηση του θανάτου του Νίκου Κοεμτζή μου θύμισε τα αναρχικά ποίηματα της Κατερινάς Γώγου στην ταινία "Παραγγελιά" του Παύλου Τάσιου. Η ιστορία του Κοεμτζή έγινε μέρος της αστικής μυθολογίας της μεταπολίτευσης. Μια αντισυμβατική φιγούρα που υπερασπίζεται το άγραφο δίκαιο μιας μικροκοινωνίας με τον δικό της ακραίο τρόπο. Ο τρόπος αυτός φυσικά στοίχησε τη ζωή σε 3 άτομα και στο Κοεμτζή μια φυλάκιση.








ΤΟ ΜΑΚΡΥ ΖΕΙΜΠΕΚΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟΝ ΝΙΚΟ



Μέρος αυτής της αστικής μυθολογίας και το περίφημο "Μακρύ Ζεϊμπέκικο για το Νίκο". Αυτό που εκπρόσωποι της τότε κυβέρνηση Καραμανλή θεώρησαν ανεπίτρεπτο να ακούγεται από τις συχνότητες της Κρατικής Ραδιοφωνίας και έστειλαν τον Γιώργο Μητρόπουλο στο λογιστήριο όταν αυτός τόλμησε να μεταδώσει αυτό το τραγούδι (ένα τραγούδι για έναν μαχαιροβγάλτη, ένα ταραχοποιό στοιχείο του περιθωρίου!) από τη συχνότητα του Τρίτου Προγράμματος (που τότε ζούσε τις μέρες δόξας του με το Μάνο Χατζιδάκι στο τιμόνι). Ο Χατζιδάκις μαθαίνοντας την εξέλιξη αυτή πήρε τηλέφωνο το ραδιοφωνικό παραγωγό και του είπε επι λέξη "Θα βάζεις το τραγούδι για μια ώρα συνεχόμενα και κάθε φορά που τελειώνει ή σε παίρνουν τηλέφωνο θα λες: Μετά από επιθυμία του κου Χατζιδάκι, ο οποίος θέλει να ακούσει με προσοχή το τραγούδι του Διον. Σαββόπουλου, θα ακούσετε το Μακρύ Ζειμπέκικο για το Νίκο". Περιττό να πούμε ότι τα κυβερνητικά στελέχη γίνανε βαπόρι αφού για 60 ολόκληρα λεπτά το απαγορευμένο τραγούδι παιζόταν ξανά και ξανά με την ίδια μονότονη ανακοίνωση του παραγωγού κάθε φορά στην αρχή! Και φυσικά ο Mητρόπουλος γλύτωσε την απόλυση! Η αναμετάδοση αυτού του πολιτικού τραγουδιού για το Νίκο Κοεμτζή και τη παραγγελιά του αποτέλεσε ένα πρώτης τάξεως περιστατικό ενάντια σε κρατική λογοκρισία μεταπολιτευτικά.