ΚΡΙΣΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ? ΟΧΙ ΚΑΤΙ ΧΕΙΡΟΤΕΡΟ, ΚΡΙΣΗ ΗΘΙΚΗ!

Ο μήνας βγαίνει, το καλοκαίρι έρχεται αλλά μια μαυρίλα κυριευει τα πάντα. Διάβαζοντας το σύνολο του Τύπου αυτό το Σαββατοκύριακο μουδιάζεις. Όσο το οικονομικό αδιέξοδο κορυφώνεται τόσο θα φανερώνεται η πραγματική κρίση που δεν έχει απλά όρους οικονομικούς αλλά πολύ περισσότερο όρους κοινωνικούς και πολιτισμού! Ξεχωρίζω τρία κείμενα που μου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και δείχνουν πως πλέον το ποτάμι δεν γυρίζει πίσω αλλά θα παρασυρεί πολλούς και πολλά με τα χειμαρρώδη νέρα του...

Σε ένα ειλικρινές και εκ βαθέων κείμενο του στην Ελευθεροτυπία ο καθηγητής Γ. Γραμματικάκης σημειώνει:

"Εμοιαζε να είμαστε θεατές μιας τραγωδίας, που ενώ παιζόταν σε κάποια παράδοξη σκηνή, μας αφορούσε και μας συνέτριβε. Είμαστε θεατές, ταυτόχρονα όμως ηθοποιοί και σκηνοθέτες. Ο συγγραφέας της τραγωδίας παρέμενε ωστόσο άγνωστος, και ούτε θα τον μάθουμε ίσως ποτέ.

Να 'ναι άραγε ο κακός μας εαυτός, οι πολιτικοί που μας εκπροσωπούν ή κάποιοι άλλοι πίσω από οθόνες υπολογιστών, που μας επιβουλεύονται;"

Πιο αιχμηρός ο Δημ. Κούρτοβικ στο δοκιμιακό του κείμενο στα ΝΕΑ σχολιάζει:

"Η κρίση μας δεν είναι οικονομική, ούτε καν πολιτική κατά βάθος, αλλά πολιτισμική. Αυτό ισχύει, τηρουμένων των αναλογιών, για τις περισσότερες κοινωνίες του σύγχρονου καπιταλισμού. Αλλά εμείς, που δεν γνωρίσαμε ποτέ έναν σοβαρό, παραγωγικό καπιταλισμό, καλούμαστε τώρα να πολεμήσουμε το φοβερό υβρίδιο που γέννησε η διασταύρωση του ύστερου, αντιπαραγωγικού καπιταλισμού των διεθνών χρηματιστηρίων με τη δική μας παρασιτική, ψευτοκαπιταλιστική, ψευτοαστική κουλτούρα."

Και ολοκληρώνονται οι παραπομπές με μια συνέντευξη του Θόδωρου Τερζόπουλου που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον και σας προτρέπω να την διαβάσετε εδώ:

«Η Ελλάδα διοικείται ακόμα με το μοντέλο της οθωμανικής διοίκησης. Δηλαδή, από την απελευθέρωσή της από τους Τούρκους λειτουργεί με το μπαξίσι και το χαράτσι. Αυτή την Ελλάδα βιώσανε οι παππούδες μου. Ακόμα υπάρχουν οι κοτζαμπάσηδες, κυρίως την τελευταία 30ετία του λαϊκισμού. Υπήρξε μια αδιανόητη συμμαχία των μετρίων, οι οποίοι λειτούργησαν ως θεματοφύλακες των αξιών και ως ταγοί του έθνους, αλλά δεν έκαναν τίποτα άλλο απ' το να εξυπηρετήσουν τα δικά τους συμφέροντα. Τώρα δρέπουμε τα άνθη. Γιατί η κρίση δεν είναι πολιτική. Είναι κρίση πολιτισμού, κρίση ηθική. Ο λαός εκτρέπεται και φωνασκεί γιατί θα χάσει το δεύτερο κινητό και το τρίτο αυτοκίνητο. Ξαφνικά η χώρα γέμισε πανάκριβα τζιπ. Από πού και ως πού η Ψωροκώσταινα εμφανίστηκε ως τέτοια; Ε, λοιπόν, όλο αυτό το παραμύθι τέλειωσε. Επανερχόμαστε στην πραγματικότητα. Είμαι πάρα πολύ χαρούμενος που επιτέλους η φούσκα στην οποία ζούσαμε σκάει».