ΜΟΥΣΙΚΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΥΦΕΣΗΣ ΚΑΙ ΑΠΟΠΛΗΘΩΡΙΣΜΟΥ

Μια φορά και έναν καιρό πριν από 80 περίπου χρόνια συνέβη ένα Κραχ. Άνθρωποι πέινασαν, χάθηκαν στη δίνη του χρέους, της φτώχειας, της μιζέριας. Η επίπλαστη ευμάρεια και η προοπτική της ανάπτυξης με δανεικά, τα παχυλά λόγια για επενδύσεις και ανάπτυξη, η φλυαρία και η αλαζονία που έτρεφαν την αυτοπεποίθηση και την σιγουριά πολλών παπαγάλων ξαφνικά με μια κίνηση άλλαξαν τη ζωή εκατομυρίων ανθρώπων που είδαν τα χρήματα και την περιουσία τους να χάνεται στη δίνη του χρέους και του αποπληθωρισμού. Του ποιου? Του αποπληθωρισμού ή αλλιώς όπως θα έλεγε και η γιαγιά μου "η φτήνια τρώει τον παρά".

Ο Τομ Γουεϊτς τραγουδά το τραγούδι που προσδιορίζει την απελπίσια της εποχή της πρωτοφανούς Ύφεσης, που βίωσαν οι ΗΠΑ την δεκαετία του '30. Χρειάστηκαν μπόλικες ένεσεις ανόρθωσης για να έρθει στα ίσα της η κοινωνία. Πότε με εύθυμα τραγούδια και προσδοκίες που θεωρούν πως η ζωή είναι σαν ένα πιάτο με κεράσια, πότε με ένα νέο κοινωνικό συμβόλαιο (το περήφημο New Deal του Ρουσβελτ) και εν τέλει με έναν πόλεμο (Β Παγκόσμιος). Η κοινωνία βέβαια έδωσε συμβολική αξία σε πρόσωπα όπως του Τζο Ντίλιντζερ (που χαρακτηρίστικε ως ένας νέος Ρομπέν των δασών) ή το δίδυμο Μπόνι και Κλαίντ που με τον τυχοδιωκτικό τους χαρακτήρα τροφοδότησαν την φαντασία της εποχής. Ο Αλ Καπόνε πάντως δεν μπήκε φυλακή παρά μόνο για φοροδιαφυγή άρα το στίγμα έναρξης διαφάνειας και πάταξης της εγκληματικότητας είχε δοθεί. Αν και η ποτοαπαγόρευση ταλαιπώρησε με τον τρόπο της την κοινωνία και την οικονομία. Τα όνοματα αυτά έμειναν σύμβολα ως καλλιτεχνικές εικόνες σε ταινίες, τραγούδια και μυθιστορήματα.

Η ιστορία όμως του αποπληθωρισμού και της Ύφεσης έμεινε για να παραδειγματίζει τους μελλοντικούς οικονομολόγους και ιστορικούς. Λένε πως η οικονομία είναι μόνο αριθμοί και στατιστικές. Όμως ισχύει κάτι παραπάνω η οικονομία είναι και αφήγηση. Δηλώνει δυναμική, κοινωνική κατάσταση, ιστορικό περιβάλλον και συνθήκες διαμόρφωσης πολιτικής. Άλλωστε όπως είχε πει και ένας Έλληνας πολιτικός "όταν οι αριθμοί ευημερούν, οι άνθρωποι δυστυχούν". Σημαίνει επομένως και ιστορίες ανθρώπινες όπως αυτή του Τομ Τζοουντ, του ήρωα του Τζον Σταϊνμπεκ στο αριστούργημα του "Τα σταφύλια της οργής", που μεταφέρει στον αναγνώστη του στην εποχή αυτή της Ύφεσης και στην κοινωνική αδικία που επιτελέστηκε σε βάθος χρόνου. Και το φάντασμα του Τομ Τζοουντ κυνηγά ακόμη και σήμερα αυτή την αδικία...

Ιστορίες αποπληθωρισμού λοιπόν σήμερα στις 17.00 στον 9.58 /ΕΡΤ3