ΝΙΚΟΣ ΠΕΡΑΚΗΣ "ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ!" (ΜΙΑ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ ΣΤΟΝ ΑΕΡΑ ΤΟΥ 9.58)

ΕΡΩ: Σε ποια θέματα πρέπει να κάνουμε "Ψυχραιμία"?

ΑΠΑ: Σε αρκετά από αυτά που απασχολούν την καθημερινότητα μας. Είναι μεγάλος ο κατάλογος.

ΕΡΩ: Ένα από τα αγαπημένα σας παιχνίδια είναι η χρήση (κυριολεκτικά και μεταφορικά) της λέξης μανδραγόρας.

ΑΠΑ: Πράγματι. Ο Μάνδρακας, η Μανδαμεντ, η ομάδα μπιτς βολει Μανδραγόρας. Υπάρχει λόγος που συμβαινει αυτό. Το έχω χρησιμοποιήσει βέβαια και στο παρελθόν το Μανδρακας. Αφού δεν βρέθηκε κάποιος να μας κάνει ασφαλιστικά μέτρα πάει να πει ότι μπορώ να χρησιμοποιώ το όνομα για τα καθάρματα μου (γελάει)

ΕΡΩ: Νιώθω όμως ότι συμπαθάτε κάπως αυτά τα καθάρματα που φτιάχνετε

ΑΠΑ: Άνθρωποι είναι και αυτοί, όπως όλοι μας. Ξέρετε πόσους Μανδρακες συναναστρεφόμαστε καθημερινά? Πόσοι άνθρωποι που τους έχουμε ακόμη και ως πρότυπα τελικά είναι Μανδρακες και όταν το καταλάβουμε πέφτουμε από τα σύννεφα? Ξέρω πολλά παιδιά που βρέθηκαν στη δεινή θέση να καταστραφεί η εικόνα που είχαν για τους γονείς τους

ΕΡΩ: Στην Ψυχραιμία συμβαίνει κάτι πραγματικά εκπληκτικό. Ενώ πρόθεση σας είναι να μεταφράσετε την τρέχουσα επικαιρότητα ως εκ θαύματος προλάβατε και σχολιάσατε ένα από τα πιο καυτά θέματα της επικαιρότητας. Όταν η ταινία βγήκε από το μονταζ όλοι μιλούσαν για την ιστορία των Ζωνιανών

ΑΠΑ: Πολλές φορές λένε πως η τέχνη αντιγράφει την ζωή. Εδώ ίσως να συνέβη το ανάποδο. Κάποιοι έπεσαν από τα σύννεφα με όλα αυτά που συνέβησαν. Αυτή είναι μια πραγματικότητα όμως που την παρακολουθώ πολλά χρόνια. Δεν είναι τυχαίο που ο Κρητικός ήρωας μου στις "Σειρήνες στο Αιγαίο" στρίβει κανένα τσιγαράκι.

ΕΡΩ: Η Ψυχραιμία παρότι αποτελεί μια ακτινογραφία μιας κοινωνίας περιέχει ελάχιστα πολιτικά σχόλια. Οι νεαροί ήρωες σας μάλιστα δεν εκφέρουν καμιά πολιτική άποψη. Μοναδική παραφωνία ίσως η αναρχόβια ροκ σταρ της παρέας, η Λούλα, η οποία μάλιστα εκτός από την αναρχία έχει και οικογενειακό πολιτικό παρελθόν λόγω πατέρα βουλευτή. Το ίδιο ακριβώς ισχύει και στις ηρωίδες σας στην "Λίζα και όλοι οι άλλοι". Τα κορίτσια της ιστορίας εκεί δεν φαίνονται να τους απασχολεί καθόλου η ιδέα της πολιτικής. Θα έλεγα ότι είναι η αποθέωση του απολιτικ ατόμου

ΑΠΑ: Νομίζω πως η "Λίζα" είναι πολιτική ταινία με την έννοια της εξής υπόθεσης. Μιλάει για 2 κορίτσια που δεν έχουν ιδέα από πολιτική. Αυτό μάλλον κάτι λέει για εμάς τους ίδιους. Δεν είναι τυχαίο. Δεν αποτελεί τεκμηριωμένη άποψη. Είναι παράδοξο της κοινωνικής τάξης που ανήκουν και της εποχής μας. Στην Ψυχραιμία πάλι η πολιτική αιωρείται πάνω από τα κεφάλια των πρωταγωνιστών. Δεν υπάρχει καμία απουσία πολιτικής. Όταν ο βασικός ήρωας, ο Τζώρτζης μιλάει για τον πατέρα του και λέει ότι πλήρωνε όλα τα κόμματα και μάλιστα με μαύρο χρήμα τότε σίγουρα αυτό αποτελεί πολιτικό σχόλιο. Το παιδί γνωρίζει κώδικες συμπεριφοράς ενός μέρους του συστήματος, δεν τα βγάζει από την φαντασία του.

ΕΡΩ: Κάτι που μου κάνει εντύπωση στις ταινίες σας είναι ότι αρχικά είχατε ένα δέσιμο μουσικά με τον Νίκο Μαμαγκάκη ενώ στα τελευταία βήματα σας συνεργάζεστε με τον Δημήτρη Κοντόπουλο

ΑΠΑ: Με τον Νίκο Μαμαγκάκη συνεργαστήκαμε και στην τηλεοπτική Λούφα που προβάλετε στην ΕΡΤ. Μια ταινία απαιτεί από τον συνθέτη χρόνο. Ο Νίκος είναι μέσα σε τόσα πολλά δικά του θέματα που ίσως να μην προλαβαίνει να δώσει όσα μπορεί πραγματικά. Ο Δ. Κοντόπουλος μου προσφέρει εξίσου καλή συνεργασία σε όσα ζητάω σκηνοθετικά.

ΕΡΩ: Η Ψυχραιμία έρχεται μετά μια μεγάλη επιτυχία που είχατε με την "Λούφα και Παραλλαγή: Σειρήνες στο Αιγαίο". Δεδομένης αυτής της χρονικής διαδικασίας δυσκολευτήκατε να πείσετε για το νέο σας εγχείρημα τους παραγωγούς?

ΑΠΑ:Ενδιάμεσα υπάρχει και η τηλεοπτική Λούφα. Όσοι θέλουν να επενδύσουν βέβαια χρήματα σε μια ταινία ξέρουν ότι ο νόμος της αγοράς λέει ότι δύο επιτυχίες απανωτά είναι δύσκολο να συμβούν. Έτσι έπρεπε να τρέξω πολύ για να πείσω τους παραγωγούς μου για την "Ψυχραιμία". Αυτά όμως ίσως αφορούν την ελληνική ιδιαιτερότητα της αγοράς. Αμφιβάλλω αν ισχύουν στο εξωτερικό.

ΕΡΩ: Το σχόλιο που έρχεται στο στόμα όλων αυτή την χρονιά είναι πως ο ελληνικός κινηματογράφος μπόρεσε να ξανασυγκινήσει τους θεατές και να κόψει μεγάλα νούμερα εισιτηρίων και εισπράξεων. Υπάρχει κάποια συνταγή τελικά που πείθει τους Έλληνες θεατές?

ΑΠΑ: Δεν νομίζω πως θα βρείτε άκρη. Πιστεύω πως δεν υπάρχει καμία συνταγή σε όλα αυτά. Τώρα αν πιστεύετε ότι ο Τσιμιτσέλης είναι συνταγή επιτυχίας για μένα, τι να σας πω? Νομίζω πως κάθε ταινία έχει κάτι να πει και ο θεατής δείχνει ενδιαφέρον για αυτό που του λέει η ταινία.

ΕΡΩ: Κάποιοι λέγανε στο πρόσφατο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης ότι συνταγή μπορεί να είναι είτε η κωμωδία με γνωστές φιγούρες ηθοποιών είτε ένα δραματικό γεγονός εθνικής συγκίνησης.

ΑΠΑ: Επιμένω σε αυτό που είπα. Ο κάθε σκηνοθέτης βάζει τα υλικά της συνταγής και αυτά αν δουλέψουν θα συγκινήσουν τον θεατή. Δεν ξέρω αν οι "ΝΥΦΕΣ" ή ο "ΕΛ ΓΚΡΕΚΟ" ή "ΟΙ ΣΕΙΡΗΝΕΣ" είναι γεγονός που προκαλεί εθνική συγκίνηση. Μάλλον υπήρξε σοβαρή δουλειά που ο κόσμος πρόσεξε.

ΕΡΩ: Για να κλείσουμε αυτή την κουβέντα παρακολουθώντας την πορεία σας βλέπω κάτι που αξίζει σχολιασμού. Η "ΑΡΠΑ ΚΟΛΑ" αφορά μια κατάσταση που απασχόλησε στα 70ς και ίσως στα 80ς. Η "ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ" μιλάει για μια παρέα φαντάρων που υπηρετεί την εποχή της επάρατου 7ετιας, το "ΒIOS ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ" απεικονίζει την ίδια παρέα 20 χρόνια μετά, στα 80ς. Μετά πήρατε μια τεράστια απόσταση από τα πράγματα και επιστρέψατε 10 χρόνια μετά. Όλα όμως τα βήματα σας από τον ΠΡΟΣΤΑΤΗ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ και μέχρι την ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ αποτελούν αντανακλάσεις της ίδιας ακριβώς κοινωνίας που δεν κάνει τίποτα για να αλλάξει αλλά ταυτόχρονα μεταμορφώνεται και μεταλλάσσεται δραματικά.

ΑΠΑ: Είναι ορθή η παρατήρηση σας. Υπάρχουν π.χ. αρκετά κοινά στοιχεία στον ΠΡΟΣΤΑΤΗ, την ΘΗΛΥΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ και την ΨΥΧΡΑΙΜΙΑ. Άλλοι τα λένε αλλοιώσεις, άλλοι διαπλοκή. Υπάρχει μια συνεχής εξέλιξη και πρόοδος αυτών των ιστοριών.