ΜΙΑ ΠΡΩΤΗ ΑΝΑΓΝΩΣΗ ΤΩΝ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΩΝ

"Επικεφαλής το Dreamgirls με οκτώ υποψηφιότητες..." γράφει το τηλεγράφημα ειδησεογραφικού πρακτορείου. Αμ, πριτς! Ο Μπιλ Κοντον και η ομάδα του αφροαμερικάνικου μιούζικαλ εισέπραξαν μια κρυάδα σήμερα ανεύ προηγουμένου! Οι Ανταποκριτές του άνοιξαν την όρεξη, η ταινία έκανε γενναίο άνοιγμα διανομής στις ΗΠΑ προκειμένου να αποκτήσει στο βιογραφικό της το στοιχείο της εμπορικότητας (πάνω από 1000 αίθουσες έβγαλαν τα ονειρεμένα κορίτσια του Κόντον στο τοπ-5 του αμερικάνικου Box office το 3ημερο που μας πέρασε). Αλλά φευ! Η Ακαδημία σκόρπισε σαν τραπουλόχαρτα τα όνειρα της Dreamworks και του Μπιλ Κοντον να επαναλάβουν την ονειρεμένη πορεία του "Σικάγο".

Ο Κλιντ Ιστγουντ αποδείχτηκε σκληρό καρύδι και δεν παρέδωσε έυκολα τα όπλα. Σχεδόν κανείς πλην κάποιων Ενώσεων Κριτικών και των Χρυσών Σφαιρών δεν έδωσε σημασία στην Ιβο Τζίμα. Κι όμως τα ίδια αυτά Σωματεία που δεν τον συμπεριέλαβαν στις υποψηφιότητες τους, τον έβαλαν στα Όσκαρ και μάλιστα σε τιμητικό θεωρείο! Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που μια ξενόγλωσση ταινία διεκδικεί Όσκαρ Καλύτερης ταινίας. Αλλά ίσως είναι σπάνιο (για να μην πω μοναδικό) φαινόμενο η ταινία αυτή να έχει αμερικανική ιθαγένεια.

Άλλη μια μάχη Μαρτιν - Κλιντ δηλαδή? Πιθανόν. Η ομάδα Σκορτσέζε μπήκε δυναμικά στο παιχνίδι και θα στηρίξει όλη την καμπάνια της σε μια απλή φράση : "Καλά δεν ντρέπεστε να θεωρείτε τους Κακόφημους Δρόμους και τα Καλά Παιδιά κορυφαίες ταινίες του αμερικάνικου σινεμά και ο σκηνοθέτης τους να μην έχει ούτε ένα Όσκαρ στο ράφι του σαλονιού του?" Αυτό ακριβώς είπε πριν από μια εβδομάδα ο Λιο Ντι Κάπριο, αυτό θα το πουν και άλλοι προσεχώς για να στηρίξουν τον Μάρτιν, αυτό λέει όλη η σινεφιλ οικουμένη. Μολονότι η ταινία του δεν έκανε χοντρό σεφτέ στις υποψηφιότητες αυτό δεν του στερεί το δικαίωμα στο όνειρο για έναν θρίαμβο που θα φέρει στην αγκαλιά του ίδιου και των συνεργατών του τα Όσκαρ καλύτερης ταινίας, σκηνοθεσίας, σεναρίου, μοντάζ. Άλλωστε όποτε οι ταινίες του φορτώθηκαν με έναν σκασμό από υποψηφιότητες πάντα φεύγανε με μια μούτζα!

Θαυμάστε στατιστική : 2004 - Ιπτάμενος Κροίσος (Aviator) 11 Υποψηφιότητες - 5 Όσκαρ (όλα τεχνικά πλην Κειτ Μπλάνσετ, που το πήρε όμως ελέω Χεπμπορν), 2002 - Οι Γκάνγκστερ της Νέας Υόρκης 10 υποψηφιότητες - 0 Όσκαρ(!!!), 1993 - Τα χρόνια της Αθώοτητας 6 υποψηφιότητες και μόνο ένα Όσκαρ κουστουμιών, 1990 - Καλά Παιδιά 6 υποψηφιότητες και μόνο μια κερδισμένη(β ανδρικού στον Τζο Πέσι), 1981 - Οργισμένο Είδωλο με 8 υποψηφιότητες και μόνο 2 βραβεία (Ντε νίρο και μοντάζ). Και αναφέρω μόνο τις φορτωμένες με πολλές υποψηφιότητες ταινίες. Γιατί υπάρχουν και άλλες που δεν προσέχτηκαν όσο θα έπρεπε...

Όμως ο Μάρτιν βρίσκεται ανάμεσα σε δύο Συμπληγάδες. Τη μια την λένε Κλιντ. Ο οποίος Κλιντ μπορεί πάντα να κάνει την σούπερ ανατροπή. Υπάρχει ένα έξτρα εμπόδιο. Το λένε Αλχάντρο Γκονζάλεθ Ιναρίτου. Η Βαβέλ έχει τον πρώτο λόγο αφού είναι η ταινία με το καλύτερο πλασάρισμα. Μόνο 7 υποψηφιότητες σε σύγκριση με τα Dreamgirls αλλά όλες μία και μία. Ταινία, σκηνοθεσία, σενάριο, μουσική, δύο β γυναικείοι ρόλοι και μοντάζ. Σπουδαίο κατόρθωμα για τον Ιναρίτου και την όμαδα του αν σκεφτεί κανείς ότι ξεκίνησε πρώτος στην κούρσα των Όσκαρ. Ήταν στην πρεμιέρα της ταινίας στις Κάννες όταν ξεχώρισε και οι Αμερικάνοι δημοσιογράφοι κάνανε λόγο για μια οσκαρική ταινία και να που τελικά η εκτίμηση τους επιβέβαιωθηκε και η ταινία αν και φανερώθηκε νωρίς, ωστόσο δεν κάηκε και δεν εξαφανίστηκε στο σωρό. Κάτι ανάλογο έγινε με τον περσινό νικητη, το "Crash". Σκεφτείτε επιπλέον ότι επιβιώσανε ακόμα και στις Σφαίρες. Ήταν το μέγα φαβορί, έχανε τα βραβεία το ένα πίσω από το άλλο και ξαφνικά ΧΡυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας.

Πάντως και η Ακαδημία δεν έκρυψε το παζάρι που γίνεται. Καμία ταινία δεν έκανε το κλικ ώστε να ξεχωρίσει άμεσα. Καμία δεν είναι ταινία - έπος. Δεν απαραίτητα κακό βέβαια κάτι τέτοιο. Όλες όμως έχουν μονοψήφιο αριθμό υποψηφιότητων. Αυτό σημαίνει ότι καμία δεν θα πάρει 10 ή παραπάνω (11 έχουν Μπεν Χουρ, Τιτανικός, Άρχοντας). Και μάλιστα Βαβέλ και Dreamgirls έχουν πλασματικά 7 και 8 υποψηφιότητες. Το πρώτο έχει διπλή εμφάνιση στον Β γυναικείο ρόλο και το δέυτερο έχει κάνει κατάληψη στην κατηγορία των τραγουδιών με 3 εμφανίσεις παρακαλώ. Και με ένα πολύ έντεχνο τρόπο η Ακαδημία τις αποδεκάτισε από υποψηφιότητες που θα τους ανέβαζαν τις πιθανότητες νίκης. Ας πούμε ότι είναι κουφό που προτίμησαν τον Ντι Κάπριο για το "Ματωμένο Διαμάντι" και όχι για τον "Πληροφοριοδότη". Είναι επίσης έξυπνο ότι η Κέιτ Μπλάνσετ ότι δεν προτάθηκε για την Βαβέλ αλλά για το "Notes on a scandal".

Στις ερμηνείες έχουν μια βαβέλ υποψηφίων όντως. Αφροαμερικάνοι, Ευρωπαίοι, Γιαπωνέζοι, Ισπανόφωνοι, μικροί και μεγάλοι. Δεν μπαίνω στη λογική του να αναλύσω γιατί έτσι κι αλλιώς θα έχουμε έναν μήνα για να τα δούμε και να τα προσέξουμε καλύτερα. Πάντως τίποτα μην θεωρηθεί δεδομένο. Ότι η Έλεν Μιρεν δηλαδή είναι φαβορί δεν χωράει κουβέντα. Αλλά μερικά άλογα τα "σκοτώνουν" νωρίς. Έχουμε καιρό και θα τα δούμε όλα αυτά αναλυτικά. Το ίδιο ισχύει και για τις μουσικές κατηγορίες, οι οποίες θα αποτελέσουν τον θεματικό άξονα της εκπομπής μέχρι τέλους Φλεβάρη.

Ιναρίτου, Ντελ Τόρο, Κουαρόν. Η ισπανόφωνη τριάδα έκανε ένα μεγάλο άνοιγμα στο Χόλυγουντ. Ο Ντελ Τόρο ήταν η θετική έκπληξη για τα φετινά Όσκαρ. Βέβαια τον είχαν αναγνωρίσει αρκετά και στα BAFTA. Λογικά θα πάρει το κάτιτις του και φυσικά άπειρες προτάσεις για γύρισμα ταινιών τύπου Μπατμαν, Σουπερμαν, Κινγκ Κονγκ,Χάρυ Πότερ. Λείπει ο 4ος της παρέας τους, ο Πέδρο Αλμοδόβαρ, τον οποίο η Ακαδημία εξαφάνισε χωρίς προφανή λόγο. Μαζί με το σφάξιμο του Dreamgirls ήταν η μεγαλύτερη έκπληξη η απουσία του Πέδρο από τις κατηγορίες σεναρίου και ξενόγλωσσης. Τι του έμεινε? Η Πενέλοπε Κρουθ, το συμβολο της ισπανόφωνης κοινότητας της Αμερικής. Όλοι απορήσανε με αυτή την απουσία του Αλμοδόβαρ. Η ζωή όμως συνεχίζεται και μάλιστα με μάθημα ισπανικών. Προσθέστε άλλο ένα σπουδαίο όνομα στους 3 κυρίους που προανέφερα. Γκιγιέρμο Αριάγα, το σενάριο της Βαβέλ, που γνωρίσαμε πέρσι στο δικό μας Φεστιβάλ. Και φυσικά μην ξεχνάμε τον Σανταολάγια, που έκανε πέρυσι την δική του πορεία στα Όσκαρ και φέτος απλά επιβεβαιώνει μια σταθερή δημιουργική πορεία.

Little Miss Sunshine, Βασιλίσσα. Επιβέβαιωσαν τη δυναμική τους. Κόντα σε αυτές το "Ματωμένο Διαμάντι" του Εντ Ζούικ, του οποίου οι ταινίες κερδίζουν την προσοχή της Ακαδημίας αλλά όχι και ο ίδιος. Και επίσης το Notes on a scandal. Αυτά για την ώρα. Τα Όσκαρ θα μας απασχολήσουν αρκετά τον επόμενο ένα μήνα μέχρι και τις 25 Φεβρουαρίου όταν η Ελεν Ντε Τζενέρις θα κάνει την οικοδέσποινα της απονομής. Ελπίζω να αποδειχτεί σοφή επιλογή γιατί πέρυσι ο Τζον Στιούαρτ με την αυτολογοκρισία του τους χαντάκωσε!