Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Δραματική, 2014, Έγχρ., Γαλλία/Βέλγιο, Διάρκεια: 95λ Σκηνοθεσία: Ζαν-Πιερ και Λικ Νταρντέν  Με τους: Μαριόν Κοτιγιάρ, Φαμπρίτσιο Ρονγκιόνε, Κατρίν Σαλέ Η Σαντρά, μια εργαζόμενη μητέρα με προβλήματα κατάθλιψης, έχει στη διάθεσή της ένα σαββατοκύριακο για να πείσει τους 16 συναδέλφους της να αλλάξουν γνώμη και να αποποιηθούν το μπόνους τους, όρο που έχει θέσει η εργοδοσία ώστε να μη χάσει τη δουλειά της εκείνη.

Κοινωνικό δράμα, Ελλάδα, 2014, 85 λεπτά Σκηνοθεσία: Σύλλα Τζουμέρκα
 με τους Αγγελική Παπούλια, Βασίλη Δογάνη, Μαρία Φιλίνη, Θέμι Μπαζάκα, Γιώργο Μπινιάρη Η Μαρια ειναι μια νεα γυναίκα με τρία παιδια, ο άντρας της ειναι ναυτικός, και συντηρει την μικρη οικογενειακή επιχείρηση που ειναι βουτηγμένη στα χρέη και στα δάνεια. Καθώς η ελληνική κοινωνία βυθίζεται ολοένα στην κριση και στην ύφεση και η ιδια η Μαρια νιώθει να βυθίζεται στον ίδιο βούρκο.

Το 55ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης περνάει πλέον στην ιστορία και η εικόνα που μετέδωσε είναι σίγουρα αρκετά αντιφατική. 

Πλούσιο post με μπόλικες ταινίες και μάλιστα ελληνικού ενδιαφέροντος κατά κύριο λόγο.

ΔΙΠΛΑ ΤΗΣ ***1/2  3,5/5 Στο ντεμπουτο του ο Ισραηλινος Ασάφ Κορμάν καταπιάνεται με ένα εξαιρετικα δύκολο θέμα αλλά μάλλον δεν τα πάει άσχημα. Η Χέλι ζει σε ένα θορυβώδες προάστιο της Χαϊφα μαζί με την αδερφή της Γκάμπι, η οποία πάσχει απο νοητική υστέρηση. Η Χέλι είναι αποφασισμένη να μην παρατήσει την αδερφή της σε κάποιο ίδρυμα αλλά το κοινωνικό περιβάλλον των 2 αδερφών είναι απελπιστικά στενό και μάλλον όχι απόλυτα φυσιολογικό. Σύντομα στην ζωή τους προστίθεται ο Ζόχαρ, σύντροφος της Χέλι, ο οποίος αποδέχεται την Γκάμπι, γεγονός που ωστόσο δεν ενθαρρύνει την Χέλι σε ένα νέο ξεκίνημα. Δύσκολο το θεμα αλλα και η προσαρμογή και η απόδοση του γίνεται αρκετά προσεκτικά και με ευαισθησία. Βέβαια ο Ασαφ Κορμαν προσαρμόζεται εύστοχα στο περίκλειστο περιβάλλον των δύο αδερφών, χτίζει την ιστορία του σε ένα νατουραλιζέ πλαίσιο αλλά στο τέλος δεν αποφεύγει την μελοδραματική έξαρση. Παρ' όλα αυτά το αποτέλεσμα κρίνεται θετικό ιδίως αν υπολογίσεις τις πολύ καλές ερμηνείες ...

Με τρεις ακόμα ταινίες συνεχίστηκε η 3η μέρα του tiff55, ανάμεσα στις οποίες ξεχωρίζουν ο Αμνός του Τούρκου Κουτλούγκ Αταμάν αλλά και η Έκρηξη της ελληνικής κρίσης απο τον Σύλλα Τζουμέρκα.

Με τρείς ιστορίες που οι ήρωες τους αναζητούν μια δεύτερη ευκαιρία στη ζωή τους πέρασε η δεύτερη μέρα του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Παράλληλα στο διαγωνιστικό κομμάτι της διοργάνωσης φαίνεται πως βρήκαμε μετά απο καιρό μια ταινία που να ξεσηκώσει το κοινό. Η Φυλή απο την Ουκρανία λέγεται πως σοκάρισε τα πλήθη του Ολύμπιον, προκαλώντας μάλιστα και λυποθυμία και σφύξιμο στο στομάχι σε κάποιους απο τους θεατές της. Αγνοώ ακόμα τα όσα happening συνέβισαν στην παρουσίαση της νέας ταινίας του Δημ. Κολλάτου αλλά που θα πάει, ουδέν κρυπτόν απο τον φεστιβαλικό ήλιο!

Είχα πάει στην τελετή έναρξης με την πιο μίζερη διάθεση του κόσμου. Στα αλήθεια όμως κάτι η χλιαρή ατμόσφαιρα στην Απόθηκη Γ, κάτι η υποτονική έναρξη με την Πηνελόπη Τσιλίκα ως οικοδέσποινα να ασκείται σε κάτι που θύμιζε τέστ ορθοφωνίας σε σχολή θεάτρου και η τηλεγραφική παρουσία Εϊπίδη - Μπουτάρη (σε συνδυασμό με την εκκωφαντική απουσία Σμαραγδή) ήρθε και έδεσε το γλυκό. Και μετά ηρθε ο Λευκός Θεός...

Επιτέλους Φεστιβάλ! Επιτέλους 10 μέρες μακριά απο οτιδήποτε άλλο. Επιτέλους μια νοερή διαφυγή απο την πραγματικότητα. Και να κάποιες ταινίες που αξίζει να προσέξετε για το επόμενο 10ήμερο. Τα υπόλοιπα εν καιρώ!

Μουσική, αυτή η ιδιαίτερη αίσθηση στις ταινίες του Ντεϊβιντ Φίντσερ. Ίσως είναι γνωστό πως ο Φίντσερ ξεκίνησε την πορεία του ως σκηνοθέτης σε βιντεοκλίπ διάσημων ποπ καλλιτεχνών. Ξεχωρίζουν απο αυτή την διαδρομή τα βίντεο που δημιούργησε για τους Ρικ Σπρινγκφιλντ, Στινγκ, Πόλα Αμπντούλ, Τζίπσι Κινγκς ενώ ιδιαίτερη θέση καταλαμβάνει η συνεργασία του με την Μαντόνα στο Vogue (και άλλα τραγούδια).