Ο ΔΕΚΕΜΒΡΗΣ ΤΟΥ ΑΛΕΞΗ ΕΝΑ ΧΡΟΝΟ ΜΕΤΑ

Είναι πολύ βολικό να έχεις σαν νέα ανάρτηση σου το δημοσίευκμα μιας εφημερίδας. Προσωπικά θεωρώ πως είναι αναγκαίο κακό καθώς συμπληρώνει την εικόνα σε συγκεκριμένα θέματα που καλύπτονται από το παρόν ιστολόγιο.

Μέρες που ειναι η πικρή μνήμη του Δεκέμβρη του 2008 επιστρέφει πολλαπλώς. Ο άδικος χαμός, η αγανάκτηση για το γεγονός, το αδιέξοδο που ένιωσε μια γενιά, η παθητική αντίδραση για την προστασία του πολίτη. Δύο κείμενα που συγκρούoνται ευθέως δημοσιέυτηκαν χτες και σήμερα στο καλό πόρταλ protagon.gr.

Το ένα είναι του Αλέξη Τσίπρα και το δεύτερο του δημοσιογράφου Ηλία Κανέλλη.

Δεν θα σας πω με ποιον συμφωνώ. Ο Δεκέμβρης του 2008 είναι αλήθεια πως πέρασε στην ιστορία και η ανάλυση που υπήρξε από τότε στα γεγονότα του ακόμη συνεχίζεται. Αν ψάξετε το μπλογκ σε εκείνες τις ημερομηνίες θα βρειτε πλήθος κειμένων που στο συνολό τους αποτελούν ψύχραιμες ή εν θερμώ αναλύσεις μιας ιστορίας που δειχνει να άνοιξε βαθιές πληγές στην ελληνική κοινωνία.

Ίσως την πιο πικρή ανάλυση κάνει ένας καλλιτέχνης με τον δικό του ιδιαίτερο τρόπο, μέσα από την τέχνη του. Αυτό που δυστυχώς πολλοί άνθρωποι του πνεύματος δεν έκαναν αφού έμειναν τότε στο σύνθημα "Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι" χωρις να πάνε ένα βήμα παραπάνω να μιλήσουν στην κοινωνία και να εξηγήσουν τι συνέβη, γιατί φτάσαμε στον Δεκέμβρη και τι χρειάζεται να γίνει για να αποφυγουμε την συντήρηση αυτού του αδιεξόδου, που αγγίζει τα όρια του μηδενισμού. Ιδού λοιπόν πως κατέγραψε ο Αλκίνόος Ιωαννίδης την Ελλάδα του Δεκέμβρη του 2008 στον τελευταίο δίσκο "Νεροποντή":




ΥΓ: Στην ιστορική μνήμη τα Δεκεμβριανά είναι συνδεδεμένα με την έναρξη ενός εμφύλιου σπαραγμού που έφαγε την χώρα αυτή για το δεύτερο μισό της δεκαετίας του '40. Στη συλλογική μνήμη των νεότερων γενιών, που η διδαχή της σχολικής ιστορίας συνήθως τελειώνει στην Μικρασία, τα Δεκεμβριανά περνάνε ως η εκδήλωση της αγανάκτησης της γενιάς των 700€ τον Δεκέμβρη του 2008. Πως σχολιάζεται αυτό? Ψυχή βαθιά...