ΜΙΑ ΔΕΚΑΕΤΙΑ ΧΟΡΕΥΩ (ΑΠΟ ΤΟ ΜΟΥΛΕΝ ΡΟΥΖ ΣΤΟ NINE)

Με την προβολή του Nine από μεθαύριο Παραμονή Χριστουγέννων στις άιθουσες ολοκληρώνεται ένας κύκλος γεμάτος μουσική και χορό για τον κινηματογράφο γενικότερα. Τα μιουζικαλ μιας δεκαετίας που ομολογουμένως δεν άφησαν και τόσο μεγάλη αίσθηση αλλά οπωσδήποτε δίνουν το απαιούμενο νέο αίμα για να συνεχίσει να υπάρχει ο ρυθμός, η κίνηση, η ένταση της μουσικής σε πρώτο πλάνο.

Αν με ρωτάτε προσωπικά θα σας πω πως καθοριστικές για την ιστορία του μιουζικαλ αυτή την δεκαετία υπήρξαν τρείς συγκεκριμένες στιγμές, τρεις ταινίες που αναθεώρησαν το ενδιαφέρον της βιομηχανίας για το είδος (γιατί στις δεκαετίες του 80 και του 90 η μουσική ταινία είχε τον πρώτο λόγο και όχι το μιουζικαλ και αυτό με κάποιες μικροεξαιρέσεις).

Το οργιαστικό Μουλέν Ρουζ του απίστευτου πολυμήχανου Αυστραλού Μπαζ Λιούρμαν, μια παρέλαση χρωμάτων, ερωτισμού, ρυθμού και ταυτόχρονα ένας φορος τιμής στην ροκ και ποπ κουλτούρα των τελευταίων 50 ετών (από Ελβις και Μπιτλς μέχρι Μπόλυγουντ, χοπ χοπ και Μαντόνα) και το Σικάγο του Ρομπ Μάρσαλ, που αποτέλεσε μια άριστη αναπαράσταση μιας οραματικής σατιρικής στιγμής στο έργο του μοναδικού Μπομπ Φόσι από έναν μαθητή του (όπως ήταν ο Μάρσαλ).

Το τρίτο υπήρξε μια ευρωπαϊκή απάντηση, το Χορεύοντας στο σκοτάδι με την μαγική Μπγιορκ να πρωταγωνιστεί και να συνθέτει το σκορ παίρνει την σκυτάλη από τον νουβελ βαγκ Ζακ Ντεμί και την παραδίδει στον Δόγματιστή Λαρς Φον Τρίερς. Συνέπεσαν χρονικά με το ένα να διαδέχεται το άλλο και μάλιστα να σημειώνουν υψηλές διακρίσεις με υποψηφιότητες και απονομή για Όσκαρ και Χρυσό Φοίνικα πείθωντας την αμερικάνικη βιομηχανία (κυρίως) για την ανανέωση του είδους σε μια στιγμή που ψαχνόταν για παλιές καλές σίγουρες ιδέες για την τσέπη της.

Ιδού λοιπόν κάποια μιουζικαλ αυτής της δεκαετίας που αξίζει να θυμόμαστε:

• ΧΟΡΕΥΟΝΤΑΣ ΣΤΟ ΣΚΟΤΑΔΙ (2000) Λαρς Φον Τρίερς
  
• ΜΟΥΛΕΝ ΡΟΥΖ (2001) - Μπάζ Λιούρμαν
• ΣΙΚΑΓΟ (2002) - Ρομπ Μάρσαλ
• COYOTE UGLY (2000) - Νέο αίμα στην MTV musical culture
• SAVE THE LAST DANCE (2001) - WHAT A FEELING!
  
• ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΗΣ ΟΠΕΡΑΣ (2004) Τζοέλ Σουμάχερ - Δεν χρειάζονται σχόλια μόνο ένα όνομα: Αντριου Λοιντ Βέμπερ
• ΔΥΟ ΤΡΕΛΟΙ ΠΑΡΑΓΩΓΟΙ (2005) - Η Σούζαν Στρόμαν μεταφέρει κινηματογραφικά μια μεγάλη θεατρική επιτυχία του μπροντγουει με τους Μάθιου Μπρόντερικ και Νειθαν Λειν να οργιάζουν αλά Μελ Μπρουκς. Υποψην ότι στην πρώτοτυπη εκδοχή του Μπρουκς (1968) έπαιζε και ο Ανδρέας Βουτσινάς
• ΡΕΝΤ (2005) - Χωρίς μεγάλη επιτυχία στα ταμεία, όπως συνέβη θεατρικά, αλλά αποτελεί ένα μοντέρνο Νεοϋρκέζικο μιουζικαλ. Σκηνοθεσία Κρις Κολόμπους
• ΝΕΚΡΗ ΝΥΦΗ (2005) - Μιουζικαλ σε ανιμεσιον με την υπογραφή Τιμ Μπάρτον (όπως είχε συμβεί και στον Χριστουγεννιάτικο Εφιάλτη) και Ντάνι Ελφμαν
• DREAMGIRLS (2006) Κάπως άνισο αλλά εξαιρετική στιγμή για την Αφροαμερικάνικη κουλτούρα. Με Χρυσή Σφαίρα καλύτερης ταινίας και 8 υποψηφιότητες για Όσκαρ και την Μπιγιονσέ να λάμπει!
• HAPPY FEET (2006) Δεν είναι ακριβώς μιουζικαλ αλλά ταινία ανιμεισον και όπως λέει και ο τίτλος έχει πολύ κέφι για χορό και μουσική!
• HIGH SCHOOL MUSICAL (2006) Τηλεοπτική παραγωγή με μεγάλη επιτυχία στην Αμερική κάνοντας την εταιρία Ντίσνει να αρχίσει να χορεύει με την επιτυχία της. Ο Ζακ Εφρον αναδυκνύεται στο επόμενο καλό πράγμα του Χόλυγουντ εδώ
• STEP UP (2007) Νεανική μουσική χορευτική ταινία με αρκετό νεύρο
• ACROSS THE UNIVERSE (2007) Mετά την επιτυχία της Φρίντα η Τζούλι Τεϊμορ σκηνοθετεί ένα μιούζικαλ για τα 60ς με μουσικόόχημα τα τραγούδια των Beatles. Φιλόδοξο, γλυκό, χαριτωμένο αλλά και αμήχανο έχασε το τρένο και βγήκε κατευθείαν σε dvd στην μισή Ευρώπη
• HAIRSPRAY (2007) Το όραμα του Τζον Γουοτερς ξαναζωντανεύει σε αυτή την υπέροχη διασκεύη με τη Νίκι Μπλόσνκι, την Μισέλ Φαιφερ, την Κουιν Λατίφα, τον Ζακ Έφρον και φυσικά την/τον Τζον Τραβόλτα να δίνουν ρέστα!
  
• ΣΟΥΙΝΙ ΤΟΝΤ (2007) Ο Τιμ Μπάρτον ήταν ο ιδανικός να αναδείξει τον φονικό, δαιμόνιο μπαρμπέρη της Φλιτ Στριτ αλλά όχι χωρίς τον επίσης δαιμόνιο αδερφικό συνεργάτη του Ντάνι Ελφμαν. Η μουσική του Στήβεν Σοντχαιμ είναι η μουσική του μιουζακαλ αλλά όχι του Τιμ Μπάρτον
• ΜΑΜΜΑ ΜΙΑ (2008) Με το Χαιρσπρει ολοκληρώνουν την ιδανική πεντάδα των μιουζικαλ της δεκαετίας και χωρίς να εξηγώ και πολλά. Ήλιος, Ελλάδα, Έρωτας, Αμπα και μια Μέριλ Στριπ που τα σπάει!
• FAME (2009) Όχι κακό αλλά άμα έχεις δει το πρωτότυπο...
  

• ΠΕΘΑΙΝΟΝΤΑΣ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ (2007) Κράτησα κάτι καλό για το τέλος. Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος ξανασυναντά τον Στάμάτη Κραουνάκη και δημιουργεί ένα ελληνικό μιουζικαλ μετά από πολύ καιρό. Στην χορογραφία ο Κωνσταντίνος Ρήγος

Το αφιέρωμα στα μιουζικαλ της δεκαετίας μεταδίδεται σήμερα στις 17.00 μμ από τον 9.58 / ΕΡΤ3