OASIS : ΣΤΗΝ ΣΚΙΑ ΤΩΝ ΓΙΓΑΝΤΩΝ - Ο ΔΥΝΑΤΟΣ ΗΧΟΣ ΤΩΝ 90ς ΚΑΙ ΜΙΑ ΙΣΤΟΡΙΑ ΠΟΥ ΜΟΛΙΣ ΤΕΛΕΙΩΣΕ

Υπήρξαν η σπουδαιότερη μπάντα στον πλανήτη Γη την δεκαετία του '90. Ο Κερτ Κομπειν είχε μόλις αφήσει τα εγκόσμια δίνοντας πρώτα μια μεγαλοπρεπή κλοτσιά στο λαιφσταιλ της ροκ. Ο Τύπος τους αποθέωσε γράφωντας πως "εγενήθη ημιν νέα μπάντα που μας θυμήζει τους Μπητλς". Οι ίδιοι μεγαλώσαν στις φτωχογειτονιές της εργατούπολης του Μαντσεστερ, ανδρώθηκαν την εποχή που η πόλη ήταν μητρόπολη της ροκ, ποπ και τέκνο μουσικής σκηνής (τότε έγινε γνωστό και ως Μαντ-τσεστερ). Ξεκίνησαν όταν ο Λιαμ Γκάλαχερ ενσωματώθηκε σε μια μπάντα, τους Rain. Για να τους πέισει να αλλάξουν το όνομα σε Oasis. Παίζανε σε κλαμπ και ανοιχτούς χώρους στο Μάντσεστερ.

Γλασκόβη 1992: Οι αδερφοί Γκάλαχερ πιάνουν τον ιδιοκτήτη ενός τοπικού κλαμπ και τον ειδοποιούν πως δεν θα φύγουν από το μαγαζί αν δεν τους αφήσει να παίξουν με την μπάντα τους! Ήταν η πρώτη εμφάνιση τους εκτός Μάντσεστερ και η αρχή μιας εξαιρετικής πορείας που τους έφτασε στην κορυφή. Με το Definitely Maybe το 1994 να γίνεται σαουντρακ των υποψιασμένων εκείνης της εποχής, που ένιωθαν πως εδώ υπάρχει κάτι καλό. Με το βίντεοκλιπ του Live forever να τζαμάρει στην οθόνη του MTV (στην Αμερική δεν παίχτηκε το ευρωπαϊκό κλιπ που βλέπετε εδώ) και το Supersonic να δίνει την ταυτότητα του δυνατού ήχου τους. Ναι, οι Oasis είναι οι Rock 'n Roll Stars της εποχής, όπως λέει και ένα τραγούδι τους.

Το φθινόπωρο του 1995 με το δεύτερο αλμπουμ απλά θα φτάσουν στην κορυφή και θα επιβεβαιώσουν την αξία τους απαντώντας στο περίεργο ερώτημα "(What's the story) Morning Glory?". Το Wondelwall θα γίνει ο ύμνος μιας γενιάς ενώ στο Don't look back in anger θα ξεδιπλώσουν την αγάπη τους για τους Beatles και την κουλτούρα της ροκ μουσικής κυρρήσωντας στους φαν αυτοσυγκράτηση. Δεκάδες μικρές μπάντες της εποχής θα βαφτιστούν με ονόματα που παραπέμπουν σε τραγούδια αυτού του αλμπουμ (όπως τo Champagne Supernova).

Συναυλίες και κόντρα συναυλίες. Η ονειρική πεντάδα των αδερφών Γκάλαχερ, Πωλ "Μποουνχεντ" Αρθουρς, Πωλ "Γκιγκς" Μακ Γκιγκαν και Άλαν Γουαϊτ θερίζουν την Ευρώπη και την υπόλοιπη υφήλιο παίζοντας ασταμάτητα τα τραγούδια τους. Προκαλώντας τα μίντια με την εκκεντρική συμπεριφορά τους (οι Γκάλαχερ συγκεκριμένα). Δίνοντας τον ήχο μιας ολόκληρης εποχής.

Έχοντας ανεβάσει τον πήχη ιδιαίτερα ψηλά δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του Morning Glory έρχεται το νέο και ίσως ακόμα πιο φευγάτο cd τους, το "Be Here Now". Δουλεύουν ακόμη περισσότερο τον στίχο τους. Ο ήχος όμως γίνεται πιο σκληρός σε κάποια σημεία. Το εξώφυλλο βρίθει παιχνιδιών και ειδικών συμβολισμών που θα 'λέγες ότι κλείνει το μάτι στο κλασσικό Abbey Road.

"Αν βλέπω πιο μακρυά από τους άλλους είναι επειδή στέκομαι στην σκιά των γιγάντων" είχε πει κάποτε ο Ισάακ Νέυτων και αυτό θέλησαν να κάνουν και οι Oasis το 2000 με το "Standing on the shoulders of giants". Στην αρχή μιας νέας δεκαετίας, στην αρχή μιας νέας χιλιετίας ξεκαθαρίζουν την αλλαγή ρότας. ¨ομως δεν αφήνουν πίσω και τα προβλήματα τους. Καυγάδες, αλκοολισμός, εκκεντρικές συμπεριφορές. Το μοναδικό Live τους στην ελληνική επικράτεια (Rockwave 2000) χαρακτηρίζεται αποτυχία με τους Γκάλαχερ να μην βγαίνουν μαζί επί σκηνής. Οι φαν τους συγχωρούν τα πάντα όμως ξενίζονται από την αλλαγή στον ρυθμό. Οι ίδιοι θεωρούν πως έχουν περάσει σε μια πιο ώριμη φάση και δηλώνουν υπερήφανοι για το αλμπουμ, το οποίο όμως καταποντίζεται εμπορικά.

Mεσα σε αυτά τα χρόνια θα βγάλουν άλλα τρια αλμπουμς. Ίσως το τελευταίο, το Dig out your soul που κυκλοφόρησε πέρυσι, να προσεγγίζει κάπως αυτό που γνωρίζαμε ως δυνατό ρυθμό Oasis ενώ στα Heathen Chemistry και Don't Believe the Truth η υποδοχή ήταν κάπως μουδιασμένη. Με τα Masterplan και Familiar to Millions επίσης, στο μεταίχμιο αυτής της αλλαγής, έδωσαν νέες ζωντανές επανεκτελέσεις αγαπημένων τους τραγουδιών, ανέκδοτο υλικό αλλά και b-sides από την πορεία της δισκογραφίας τους.

Αυτή η ροκ διαδρομή φυσικά δεν τελειώνει με την φυγή του Νόελ Γκάλαχερ από τους Oasis. Έτσι κι αλλιώς η μισή μπάντα είχε αποχωρήσει. Ουσιαστικά εδώ μπαίνει η τελεία σε μια υπέροχη ροκ ιστορία...

ΥΓ: Ένα κειμενο μνημόσυνο θα πείτε. Κάθε άλλο. Ένα κείμενο για τον δυνατό ήχο των 90ς και για όλους αυτούς που ενδεχομένως να λένε πως η ροκ πέθανε εκεί κάπου στα 70ς. Η ροκ είναι πάντα εδώ και μας εκπλήσσει γιατί βρίσκει τον τρόπο να εκφράζει κάθε εποχή. Όπως έκαναν και οι Oasis. Κι αυτό είναι που κρατάμε και συνεχίζουμε...

KAI ΣΤΟ Β ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ

ΜΙΣΙΡΛΟΥ - Η ΜΟΥΣΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΓΟΗΤΕΥΤΙΚΗΣ ΑΙΓΥΠΤΙΟΠΟΥΛΑΣ



Την περασμένη εβδομάδα θυμηθήκαμε τα 15 χρόνια του Pulp Fiction. Μιλήσαμε για το πως γεννήθηκε η ιστορία στο μυαλό του Κουέντιν Ταραντίνο και φυσικά για τις πετυχημένες επιλογές του στο σάουντρακ της ταινίας, που έγιναν ένα από τα πιο περιζήτητα αλμπουμ στα 90ς (και ακόμα κρατάει). Ίσως το μουσικό θέμα με το οποίο ξεκινάει η ταινία είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που έρχονται στο μυαλό σας όταν σας αναφέρω τον τίτλο Pulp Fiction. Και το μουσικό θέμα είναι βέβαια η surf rock διασκεύη που έκανε ο Ντικ Ντειλ πάνω στην Μισιρλού, μια μουσική ιστορία που ξεκίνησε από τα μέρη μας για να φτάσει στην άλλη άκρη του Ατλαντικού με τους μετανάστες και να γοητεύσει με τις πολυάριθμες διασκεύες της τους πάντες. Από τη Δανάη και την Σοφία Βέμπο μέχρι τους σερφ ροκερς και το κίνημα της χιπ χοπ η Μισιρλού γοήτευσε πολύ κόσμο και τραγουδήθηκε όσο καμιά. Αυτή την ιστορία θα ξετυλίξουμε στο β μέρος της εκπομπής μέσα από αρκετές ενδιαφέρουσες πειραγμένες εκτελέσεις.

Στο βίντεο μια ελαφριά διασκεύη με την Ukelele Orchestra of Great Britain. Γούστο δεν έχει?