Στα παιδιά των 80'ς,
την τελευταία γενιά των αληθινών πάρτυ
Τους βαρέθηκα και αυτούς και τις εκλογές τους! Εδώ και καιρό έχω ανάγκη για ένα μπιτς πάρτυ. Ένα μεγάλο γλέντι με πολύ ποτό, έρωτα αλλά κυρίως χορό. Να τι επέλεξα λοιπόν για το σάουντρακ αυτού του μπιτς πάρτυ κι ας χορέψουμε μαζί...WHAT A FEELING!
Σχόλια
Αρκεί να σου πω ότι στο γραφείο έπεσε το κλάμα της αρκούδας μόλις άκουσαν το "Time of my life" και το "Maniac". Φευγουν τα νιάτα...
Φτιάξε επιτέλους το πικ απ γλυκιά μου! Για να θυμηθείς την γλύκα του χρατς που κάνει η βελόνα του πικ απ στην επιφάνει του βινιλίου.
Φοβερή εποχή πάντως αυτά τα πειρατικά ραδιόφωνα. Και μετά ήρθε η ελεύθερη ραδιοφωνία και μας άλλαξε τα φώτα...
Απαισιόδοξος πολύ είσαι φίλε μου. Δεν θα έλεγα πάντως ότι γίνατε γραφικοί. Ισως να αποπνέει λίγο κιτς η εποχή αλλά γραφικότητα όχι. Γενικά κάθε εποχή έχει τα κάλα και τα κακά της. Το βινίλιο δεν ξεπερνιέται ποτέ ας πούμε. Αποκτά πλέον μια διαχρονικότητα για όσους γνωρίζουν την αισθητική και συναισθηματική αξία του.
Μπορούμε να μιλάμε για ώρες πάνω στο θέμα. Αλλά όπως είπες ξεπερασμένοι δεν σημαίνει ξοφλημένοι. Όπερ σημαίνει κουφάλα νεκροθάφτη...
Φιλια,
Ε.