ΜΕΡΙΛΥΝ ΓΙΑ ΠΑΝΤΑ (or else Η ΠΑΝΤΟΤΙΝΗ ΛΑΤΡΕΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΙΣΘΗΣΗ ΤΟΥ ΩΡΑΙΟΥ ΚΑΙ ΚΛΑΣΣΙΚΟΥ)

Στην Μάρω_κ

γιατί είναι το ίδιο δροσερή

όσο και η Μέριλυν

Καλό μήνα Αύγουστο Μάρω!

Καλές διακοπές!

Είναι μια περίεργη βδομάδα που μας περνάει από τον Ιούλιο στον Αύγουστο και από τους καύσωνες και τα Κελσίου στη δροσιά και τα μελτέμια. Περίεργη βδομάδα είναι επιπλέον καθώς 2 από τις κορυφαίες μορφές του παγκόσμιου κινηματογράφου έφυγαν έχοντας βέβαια κερδίσει προ πολλού την αναγνώριση και τον σεβασμό της κινηματογραφικής κοινότητας και φυσικά των σινεφιλ. Σχεδόν μαζί εξυπηρετώντας τις ανάγκες ενός έξυπνου καλογραμμένου σεναρίου που απαιτεί ανατροπές και εκπλήξεις για το κοινό. Και συνεχίζοντας να ζούμε στη δροσερή πλέον Θεσσαλονίκη σκεφτόμουν πως είναι η κατάλληλη στιγμή για να θυμηθούμε παλιές κλασσικές ασπρόμαυρες και έγχρωμες ταινίες και πρωταγωνιστές που έχουν περάσει στη σφαίρα του μύθου. Πρωταγωνιστές που κάθε τους κίνηση ήταν μια μικρή ανατροπή και προκάλεσε έκπληξη ακόμα και όταν έφυγαν από κοντά μας. Μια τέτοια παρουσία που σαγήνευσε τα πλήθη των θεατών και γοητεύει ακόμη και σήμερα έρχεται σήμερα στην εκπομπή για να μας αναστατώσει για λίγο. Ξανθιά, με εντυπωσιακές καμπύλες, ευάλωτη και ευαίσθητη, χωρίς να της λείπει το ταλέντο. Πρωταγωνίστρια στην σημερινή μας εκπομπή θα είναι η Μέριλυν Μονρόε

MEN PREFER BLONDES

“Το Χόλυγουντ είναι ένα μέρος που θα σου δώσουν εκατομμύρια για ένα φιλί αλλά ούτε ένα δίφραγκο για την ψυχή σου. Το ξέρω γιατί μου πρόσφεραν συχνά αυτά τα εκατομμύρια για ένα φιλί μα κανείς δεν ενδιαφέρθηκε να επενδύσει ένα δίφραγκο στην ψυχή μου”.

Αν ζούσε σήμερα θα ήταν 81 ετών. Με άσπρα μαλλιά και με έντονη την φθορά του χρόνου στο άλλοτε καυτό σώμα της. Ωστόσο εκείνη πρόλαβε να φύγει πολύ νέα. Πριν από 45 χρόνια. Ήταν μόλις 36 ετών. Και έτσι θα την θυμόμαστε για πάντα νέα. Ο αρθογράφος Αρνυ Αρτσντ έγραφε τον Αύγουστο του 1962 με αφορμή τον ξαφνικό χαμό της : Η Μέριλυν Μονρόε έκανε τα πάντα καθυστερημένα εκτός από ένα, βιάστηκε να φύγει

Ήταν ένας από τους ελάχιστους ανθρώπους που ο φακός λάτρεψε τόσο πολύ. Και πάλι όμως είναι φανερό στο βλέμμα της ένα σάστισμα, ο φόβος της πιθανής απόρριψης και η αίσθηση ανασφάλειας που την διακατείχε πάντοτε. Αποτέλεσε το αντικείμενο πόθου και επιθυμίας εκατομμυρίων μα στην προσωπική ζωή της στάθηκε αδύνατο να βρει την αληθινή βαθιά αγάπη. «Ένα σύμβολο του σεξ δεν είναι παρά ένα πράγμα. Και εγώ μισώ να είμαι ένα πράγμα» είχε πει.

DIAMONDS ARE A GIRL'S BEST FRIEND

Η δημιουργία και η εικόνα μιας αισθησιακής και ερωτικής παρουσίας μπροστά στο φακό απασχολούσε πάντα τον κινηματογράφο. Στην Αμερική που της αρέσει να ισορροπεί ανάμεσα στον υποκριτικό πουριτανισμό και τον φιλελευθερισμό τα σεξ συμπολ αποτελούν από κτήσεως Χόλυγουντ απαραίτητο συστατικό της κινηματογραφικής τέχνης. Από την Μέρι Πικφορντ μέχρι την Αντζελίνα Τζολί βέβαια έχει κυλήσει πολύ νερό στο αυλάκι. Τα αισθητικά πρότυπα έχουν αλλάξει.

Την ίδια δεκαετία που η Μέριλιν βάζει φωτιά στην φαντασία και στον κινηματογραφικό φακό κυριαρχεί ο μπρουταλ Μάρλον Μπράντο. Υπάρχει ακόμη ο παντοτινά νέος Τζέημς Ντιν. Η Ντέμπορα Καρ και ο Μπαρτ Λάνκαστερ πυροδοτούν τη σκοτεινή αίθουσα με εκείνο το κλασσικό πλέον φιλί τους αφημένοι στον ήλιο και στο κύμα της θάλασσας. Η Κάρολ Μπεικερ δίνει τον ορισμό της λολίτας στην Κουκλίτσα του Ελία Καζάν. Ενώ η υφήλιος ανακαλύπτει την μεσογειακή γοητεία της Σοφία Λόρεν, τον κοσμοπολίτικο γαλλικό χαρακτήρα της Μπριζίτ Μπαρντό, τις φλύαρες Τζεην Μανσφιλντ και Ανίτα Εκμπεργκ, τις αριστοκρατικές Γκρεις Κέλυ και Όντρει Χεπμπορν, την μελαγχολική Νάταλι Γουντ, την πρωτάρα τότε Ελιζαμπεθ Τείλορ. Όλα αυτά και άλλα πολλά φυσικά είναι πρόσωπα και σύμβολα που διεγείρουν τα πάθη των θεατών. Και ανάμεσα τους πρωταγωνιστικό ρόλο ηθελημένα ή αθέλητα παίζει η Μέριλιν Μονρόε. Ήταν ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο παλιό Χολυγουντ και στην νέα εποχή της σεξουαλικής απελευθέρωσης


Στην σύντομη καριέρα της γύρισε 30 ταινίες. Από τα «Επικίνδυνα Χρόνια» του 1947 μέχρι το ανολοκλήρωτο Somethin’s got to give to 1962. Και μπορεί να ξεκίνησε την πορεία της ως μια ακόμη σταρλετ και μοντέλο της σειράς που έκανε απλά ένα πέρασμα ή είχε ένα ρολάκι. Σύντομα όμως βρέθηκε με την μεγάλη ευκαιρία στα χέρια που φυσικά δεν πήγε χαμένη. Σίγουρα η ομορφιά της ήταν πολύ δυνατότερο προσόν από την ερμηνευτική της ικανότητα τότε. Το θέμα είναι ότι το Χολυγουντ είχε βρει ένα νέο αστέρι. Και το αστέρι αυτό ήταν πράγματι πολύ λαμπερό. Υπάρχει μια μυστηριώδης μαγεία για το πώς μπορεί να χειριστεί το δράμα στην μια σκηνή, την κωμική αθωότητα της στην άλλη και τον έντονο ερωτισμό σε μια άλλη. Σε όλες όμως αυτές τις σκηνές η Μέριλιν είναι απολαυστικά μοναδική. Και ίσως όλο αυτό να συνοψίζεται σε ακόμη μια φράση της που άφησε έκπληκτο έναν από τους πολλούς παραγωγούς του Χόλυγουντ όταν την άκουσε «Δεν με ενδιαφέρουν τα χρήματα. Θέλω απλά να είμαι υπέροχη»

WHEN LOVES GOES WRONG NOTHING GOES RIGHT

Ήταν 5 Αυγούστου 1962 όταν η Αμερική συγκλονίστηκε από την είδηση ενός θανάτου. Η Μέριλιν Μονρόε, το απόλυτο ερωτικό σύμβολο και μια από τις δημοφιλέστερες ηθοποιούς του Χόλυγουντ δεν ήταν πια εδώ. Η ψυχολογική της κατάσταση και η φαρμακευτική αγωγή, η διαρκής ανασφάλεια της, οι ψίθυροι για μια παράνομη σχέση με τον τότε Πρόεδρο των ΗΠΑ Κένεντυ αλλά και τον αδερφό του είναι μερικοί από τους λόγους που σχολιάστηκαν ποικιλοτρόπως για αυτόν τον ξαφνικό χαμό. Η τελευταία της ταινία με σκηνοθέτη τon George Cucor και συμπρωταγωνιστή τον ΝΤιν Μάρτιν Something;s got to give έμελλε να μην ολοκληρωθεί ποτέ. Η Μέριλιν αργούσε χαρακτηριστικά να πάει στο στούντιο ενώ πολλές φορές δεν είχε ιδέα τι ατάκες θα έλεγε στο γύρισμα. Η ασυνέπεια της ήταν πάντα ένα θέμα. Αυτή τη φορά όμως το πράγμα είχε ξεφύγει από κάθε ανοχή και έλεγχο. Το στούντιο της ΦΟΞ αποφάσισε να την απολύσει και να παγώσει τα γυρίσματα της ταινίας για 2 εβδομάδες. Τελικά όταν είδαν ότι το κόστος ήταν πολύ μεγάλο ανακάλεσαν την απόφαση τους και την επαναπροσέλαβαν. Μια μέρα αργότερα η Μέριλιν πέθανε. Η ταινία δεν θα γυριστεί τελικά ποτέ.

BYE BYE BABY

Η Μεριλυν Μονρόε ήταν η πιο πετυχημένη, ερωτική αλλά και η πιο τραγική φιγούρα των 50ς. πόσα κορίτσια άραγε πόθησαν να γίνουν σαν αυτή προκειμένου να κερδίσουν την δόξα της σταρ? Και άραγε πόσες φορές στα 50 αυτά χρόνια το Χόλυγουντ προσπάθησε να λανσάρει μια νέα Μέριλυν μάταια όμως καθώς το πρωτότυπο είναι πάντα μοναδικό. Κορίτσια σαν την Τζεην Μανσφηλντ, την Ανίτα Εκμπεργκ και πόσα άλλα φτάνοντας στο σήμερα με την Παρις Χιλτον να διεκδικεί τον τίτλο αυτό.

Η ουσία είναι μια. Η Μέριλυν έγινε σταρ σε μια χρονική συγκυρία μοναδική. Ήταν μια αρκετά ταλαντούχα ηθοποιός που συνδύαζε αυτό το ταλέντο με την εντυπωσιακή άκρως καυτή εμφάνιση της. Τότε που ο κόσμος έψαχνε έναν καλό λόγο για να αφήσει πίσω του τις στάχτες του πολέμου και να χωθεί στη ζωή, στην λάμψη, στο φως, στην χρυσόσκονη των χολυγουντιανών παραμυθιών. Η Μέριλυν συνδυάζει τον βαθύ πόθο εκατομμυρίων γυναικών να γίνουν περιζήτητες ενώ για τους άντρες ήταν και είναι ένας από τους καλύτερους λόγους για φαντασιώσεις.

I WANNA BE LOVED BY YOU...

Έχει αρχίσει να σουρουπώνει αλλά η ζέστη δεν λέει να κοπάσει στη βεράντα. Στο ποτήρι μου έχω κάτι που μοιάζει με αλκοολ και παγάκια. Στο dvd παίζει μια παλιά αμερικάνικη ταινία. Ξαφνικά μια τεράστια γλάστρα προσγειώνεται σχεδόν δίπλα μου. Αφού ξεπεράσω το σοκ νευρικά φωνάζω τον ηλίθιο και απρόσεκτο γείτονα.

Ένα κορίτσι βγαίνει στο μπαλκόνι μισοντυμένο και βλέποντας την ζημιά μου ζητάει συγνώμη. Μένει στο διαμέρισμα των από πάνω για να το προσέχει όσο λείπουν εκείνοι για διακοπές. Είναι μια ξανθιά εντυπωσιακή παρουσία με απίστευτες καμπύλες, με το πιο φοβερό χαμόγελο και βλέμμα του κόσμου. Με τέτοιο άγγελο τόσο κοντά μου είμαι πράγματι διατεθειμένος να ξεχάσω το επεισόδιο. Άλλωστε δεν φταίει αυτή αν οι γείτονες είναι βλάκες.

«Συγνώμη, δεν το ήθελα» μου απαντά αμήχανα και η φωνή της θα ακουστεί σαν μελωδία στο χώρο. Με όσο θάρρος μου απέμεινε όσο κι αν κομπιάζω ή ντρέπομαι πρέπει να την προσκαλέσω για ένα ποτό. Έχω κοκκινίσει υπερβολικά. Εκείνη χαίρεται με την πρόσκληση.

«Σε 2 λεπτά είμαι κάτω. Να βάλω τα εσώρουχα μου που τα άφησα στην κατάψυξη να δροσίζονται και κάτι πρόχειρο και έρχομαι». Τα εσώρουχα στην κατάψυξη? Θεούλη μου!

«πριν φύγεις για να ετοιμαστείς πες μου πως σε λένε? Ούτε να συστηθούμε δεν προλάβαμε…» Χαμογελάει γλυκά και μου απαντάει με ύφος «Μέριλυν. Όπως η Μονρόε. Και θέλω να είμαι πάντα υπέροχη. Για αυτό πάω να ετοιμαστώ και τα λέμε σε λίγο». Έχω μείνει στήλη άλατος και κοιτάω το επάνω μπαλκόνι. Η σιωπή σπάει απότομα όταν ακούγεται μουσική του Ραχμάνινοφ. Μια παλιά αμερικάνικη ταινία παίζει στο dvd και ο ήχος είναι σε δυνατή ένταση. Είναι τα «7 χρόνια φαγούρα». Γυρίζω το κεφάλι μου…Στην σκηνή που βλέπω τώρα ο πρωταγωνιστής μόλις έχει φάει από τον πάνω όροφο μια γλάστρα…