ΜΟΝΙΜΑ ΕΠΙΚΑΙΡΟΣ...
Το κείμενο που θα διαβάσετε γράφτηκε το 1989. Οι πρωταγωνιστές είναι πλέον διαφορετικοί αλλά η ιστορία δείχνει να επαναλαμβάνεται ξανά και ξανά...
"Όλες αυτές τις μέρες μαζί με τ' άλλα γεγονότα βλέπουμε φωτογραφίες του Τόμπρα να χάσκει γέλια ανόητου και ανεύθυνου βλακός μπρος στους φωτορεπορτέρς την ώρα που πάει να καταθέσει στην αρμόδια επιτροπή της Βουλής.
Επίσης 15 μέρες τώρα ασχοληθήκαμε με τις φωτιές που κάψαν την Ελλάδα. Είδαμε αφελείς και κακούς ρεπόρτερς να κάνουν δήθεν αγωνιώδεις ερωτήσεις χωρίς αγωνία και χωρίς στοιχειώδη σκέψη για να φωτίσουν το ξεκίνημα των πυρκαγιών. Οι υπέυθυνοι να δηλώνουν και να ενεργούν άμεσα για να σβήσουν οι φωτιές.Η εγκληματική ΑΥΡΙΑΝΗ να διαπιστώνει πως ποτέ δεν είχαμε τόσες φωτιές άρα η κυβέρνηση τις προκάλεσε. Όλα για την μεγάλη πυρκαγιά - που ονειρεύεται - του τόπου μας προς δόξα της ιδεολογίας του Ταύρου.
Κανείς δεν συνελήφθη από την δραστήρια Αστυνομία μας γιατί είχε υψηλές ασχολίες με την επερχόμενη δίκη της Ιατροπούλου. Θρασύδειλοι όπως πάντα δεν εμφανίστηκαν στην δίκη.
Διαβάζουμε στα ΝΕΑ του Σαββάτου 26 Αυγούστου: ΔΑΣΙΚΟΙ ΚΑΤΑΓΓΕΛΟΥΝ ΤΗΝ ΔΡΑΣΗ ΚΥΚΛΩΜΑΤΩΝ - ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΟΙΚΟΠΕΔΟΦΑΓΩΝ.
Μα δεν χρειάζεται φιλοσοφία για να γίνει αντιληπτό ότι συμφέροντα ύψιστα - όχι εθνικά αλλά προσωπικά- υπάρχουν στην βάση των πυρκαγιών. Κι όμως κανείς δεν έφερε στην Βουλή έναν νόμο που επειγόντως όποιος καλλιεργεί ή κτίζει σε καμμένη περιοχή να διώκεται ποινικά όσο κι ο εμπρηστής, σαν εγκληματίας. Η καμένη γη θα αναδασωθεί υποχρεωτικά. Να δείτε πως καμιά φωτιά δεν πρόκειται στο μέλλον να συμβεί. Γιατί δεν έσπευσαν να καταθέσουν έναν παρόμοιο νόμο? Γιατί οι προηγούμενοι δεν έπραξαν το ίδιο? Γιατί ακόμη και οι πιο προηγούμενοι? Για να γίνονται κάθε χρόνο φωτιές.
Ο Σαββόπουλος τα λέει καλά και με πολύ ταλέντο σε ένα τραγούδι του, τους Κωλοέλληνες "Κράτος ασυστόλων και πεσμένων κώλων"
Μάνος Χατζιδάκις
Από την ραδιοφωνική εκπομπή "Το Πέμπτο Πρόγραμμα" (1989)
Σχόλια
Μπράβο σου που τό ανέσυρες!
Εγώ βρήκα σε ένα άλλο blog (arritarimata.blogspot.com) και παραθέτω το εξ'ης ποίημα (ή ποίημα...) :
ΚΟΛΑΣΗ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΤΙΜΩΡΙΑ
Η Κόλαση. Ολοζώντανη
του Δάντη η φαντασία,
πραγματική, χειρότερη.
Έργο μας!!! Τιμωρία.
Η τιμωρία, η κόλαση
της απρονοησίας,
κράτος τό λεν ή άτομο,
ίδιας αλαζονίας.
Ίδιας ανικανότητας,
ίδιας αδιαφορίας
για το κοινό συμφέρον μας
κι αυτήν την ύπαρξή μας.
Κοντόθωροι, ανεύθυνοι,
ταγοί και "λαουτζίκος",
ζούμε τώρα την κόλαση
τού να μην έχουμ' ήθος.
Ζούμε την τιμωρία μας
νά 'χουμε τη "μαγκιά" μας
για το συμφεροντάκι μας
κι όχι για τα παιδιά μας.
Τo «τζιπ» μας, η επίδειξη,
η καλοπέρασή μας
«εν τω πολλώ ή εν σμικρώ»,
η έγνοια η δική μας.
Τα "πάντσερ", "εφδεκάξη" μας
του φόβου αντιμισθία,
κι ούτε δραχμή για "καναντέρ",
για ...άχρηστα εργαλεία.
Η βίλλα, η πισίνα μας,
"καλύβι" κι αποθήκη,
αλλά τα χόρτα τα ξερά...
Άσε τώρα, βαριέμαι.
Καμμιά σκέψη για "αύριο",
για το κοινό καλό μας,
μόνο πώς να βολέψουμε
τον όποιο εαυτό μας.
«Ώχ! αδερφέ» το "μότο" μας
«Άσε μας τώρα, φίλε,
ΕΓΩ καλά τά βόλεψα,
τσιμέντο, στάχτη γίνε!»
Ο Προμηθέας τη φωτιά
έφερε για καλό μας κι εμείς,
οι ευηθέστατοι,
τήν κάναμε εχθρό μας...
[Άτεχνο πόνημα. Συγχωρέστε με. Προϊόν άμεσης ανάγκης ήταν όμως.
Της ανάγκης να "ξεφορτώσω" λίγο τη θλίψη, την απόγνωση, που μού σφίγγουν την καρδιά.]
Έτσι κλείνουν το post τα «Άρρητα ρήματα».
Δεν έχω να προσθέσω τίποτα εκτός:
Το βράδυ στις 7 στις πλατείες με μαύρα (έστω με ένα μαύρο περιβραχιόνιο).
Όρα και "etalon".
αγάπη - αφοπλισμός - ειρήνη
Ναπολέων Παπδόπουλος
Πολιτικός Μηχανικός, αρκετά έμπειρος, που διαθέτει κάποιον χρόνο, κάποια στοιχειώδη εργαλεία και αυτοκίνητο προτίθεται να πάει να βοηθήσει στην ΠΡΩΤΗ ανάγκη κάποιων πυροπαθών, την ΣΤΕΓΑΣΗ.
Καλεί όποιον/-α διαθέτει χρόνο, να μετάσχει στην πραγματοποίηση αυτού του είδους συμπαράστασης. Δεν χρειάζεται να ΞΕΡΕΙ κάτι γύρω από την οικοδόμηση (π.χ. να χτίζει ή να καρφώνει ξύλα).
Όλοι/-ες χρειάζονται και μπορούν να βοηθήσουν ουσιαστικά.
Συμμετοχές (για λίγες μέρες ή και εβδομάδες...)
ΜΕΧΡΙ ΣΑΒΒΑΤΟ ΒΡΑΔΥ 1-9,
στο blog «Ναπολέων», nalambis.blogspot.com
ή στο e-mail: nap.pap@tee.gr
Αν υιοθετείτε την προσπάθεια αυτή, διαδώστε τη στο δίκτυο. Όσοι/-ες και να προσφερθούν δεν θά ‘ναι περίσσιοι. Οι ανάγκες είναι τεράστιες και άμεσες.