ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΤΑ ΟΣΚΑΡ - ΣΚΗΝΟΘΕΣΙΑ
Η ώρα για τα δύσκολα ήρθε! Σήμερα θα αναλύσουμε το Όσκαρ σκηνοθεσίας. Συνήθως αυτό καταλήγει στα χέρια της ταινίας με τις περισσότερες πιθανότητες για την καλύτερη ταινία. Όχι ότι είναι και νόμος. Φέτος στην κατηγορία συμμετέχουν οι σκηνοθέτες των 4 από τις 5 ταινίες που είναι υποψήφιες και για καλύτερη ταινία.
ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΓΚΟΝΖΑΛΕΘ ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ - ΒΑΒΕΛ
Την αξία του την ξέραμε από το 2000. Τότε ξεκίνησε η τρέλλα όταν βγήκε στις αίθουσες το "Αμόρες Πέρος", από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του σύγχρονου μεξικάνικου σινεμά. Τότε ο Ινιαριτου έχασε την πρώτη του ευκαιρία για ένα Όσκαρ, αυτό της ξενόγλωσσης ταινίας. Με τα "21 γραμμάρια" μπαίνει στον χώρο του εμπορικού αμερικάνικου σινεμά χωρίς όμως να απαρνηθεί στο έπακρο τους συνεργάτες του και τις προσωπικές ανησυχίες του, τα υπαρξιακά δίλληματα, τις έντονες εσωτερικές αναζητήσεις, τις εμμονές του σε ένα περιβάλλον μελαγχολικό ή (πιο τραβηγμένο) καταθληπτικό. Στην Βαβέλ ο Ινιαρίτου καταφέρνει να συμφιλιώσει το Χόλυγουντ με την υπόλοιπη υφήλιο. Πήρε 2 σταρ (Μπράντ Πιτ και Κέιτ Μπλάνσετ) και τους έδεσε υπέροχα με μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών εργαλέιων από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ξεχώρισαν οι ερμηνείες της Μεξικανής Αντριάνα Μπαράτσα και της Γιαπωνέζας Ρινκο Κικούτσι σχεδόν από την αρχή αλλά η οφέλεια ήταν πολλαπλή για όλη την ομάδα της Βαβέλ. Να συμπληρώσω ότι ο Ινιαρίτου κέρδισε στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών το βραβείο σκηνοθεσίας για την υπέροχη πραγματικά δουλειά του και να ίσως δεν πρέπει να στενοχωρηθεί και τόσο που θα χάσει. Το μέλλον είναι όλο μπροστά του και με πολυτιμούς συνεργάτες τον Αριάγα και τον Σανταολάγια θα είναι πάντα στο επίκεντρο της προσοχής μας.
ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ - Ο ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΗΣ
Οι Αμερικάνοι παραδέχονται ότι αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της συλλογής τους στο παγκόσμιο σινεμά. Ωστόσο ούτε λόγος για βράβευση στα Όσκαρ. 7 φορές προτεινόμενος αλλά μηδέν εις το πήλικον. Και μάλιστα του έχουν χαρίσει φοβερές ψυχρολουσίες. Δεν είναι και λίγο να έχεις τους "Γκάνγκστερς της Νέας Υόρκης" με 10 υποψηφιότητες και να μην κερδίζει η ταινία ούτε μισό αγαλματάκι.΄Ούτε να σε προιδεάζουν για ενδέχομενο θριάμβο με τον "Ιπτάμενο Κροίσο" και στην τελική στροφή της τελετής να βλέπεις τον Ιστγουντ να κάνει σμπαράλια την γιορταστική διάθεση σου.
Φέτος όμως μάλλον φτάσαμε σε μια οριακή στιγμή. Οι πρώτες νύξεις είχαν γίνει από πέρυσι όταν η Ακαδημία και οι σινεφιλ πιστοί άκουσαν σοκαρισμένοι τον Αλτμαν να αποκαλύπτει την εγχείρηση που είχε κάνει πριν 10 χρόνια. Δύο από τους Αμερικανούς μπλογκερ που παρακολουθώ έγραφαν πέρυσι τέτοια εποχή (στον απόηχο της απονομής) : "Συγχαρητήρια στην Ακαδημία. Three six mafia - 1 win, Martin Scorseze - 0!"(Για όσους δεν θυμούνται οι Three six mafia ήταν οι νικητές του περσινού Όσκαρ τραγουδιού με τον ανήκουστο τίτλο τραγουδιού "It's hard out here for a pimp"). Η κουβέντα λοιπόν είχε ξεκινήσει και ο Μαρτιν την ενίσχυσε όταν έβγαλε την ταινία του σε διανομή.
Ολόκληρη η καμπάνια της ταινίας στηρίχτηκε πάνω του και πάνω στο χρέος της Ακαδημίας στο όνομα του. Οι οιωνοί είναι φέτος - 30 χρόνια μετά την πρώτη κρυάδα - κάτι παραπάνω από θετικοί. Κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα, το βραβείο του Σωματειου Σκηνοθετών (για πρώτη φορά) και δείχνει να είναι το σίγουρο φαβορί τηε κατηγορίας.
Δεν συμφωνώ με όσους λένε ότι δεν πρέπει να το πάρει. "Ο πληροφοριοδότης" δεν είναι μέτρια ταινία όπως λένε. Είναι κλασσικό Scorseze epic movie. Στους δρόμους μιας πόλης, το πρόσωπο της διαφθοράς, ο νόμος της μαφίας, με δυνατές ερμηνείες (επιβεβαιωθηκε το στοίχημα του για τον Ντι Κάπριο, κερδιζει μια φοβερή συνεργασία με τον Νικολσον, έχει καταπληκτικές ερμηνείες απο όλο το καστ και μας συστήνει τη νεα ηθοποιό Βέρα Φορμίγκα). Και δεν είναι αυτοί οι μόνοι λόγοι που θα γουστάρω να τον δω φέτος με ένα αληθινό Όσκαρ και όχι με το παρηγοριάς εγκώμιον. Είναι κινηματογραφικό τέρας γνώσεων, έχει γυρίσει μερικές απο τις κορυφαίες ταινίες της προηγούμενης 30ετίας, διασκέυασε για την μεγάλη οθόνη Νίκο Καζαντζάκη, λατρεύει τον Ελία Καζάν, έδωσε έναν Χρυσό Φοίνικα στον Αγγελόπουλο και ήταν η "σκια" στην παραγωγή των "Νυφών" του Βούλγαρη. Φτάνουν ή θέλετε κι άλλα?
ΚΛΙΝΤ ΙΣΤΓΟΥΝΤ - ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΒΟ ΤΖΙΜΑ
Όταν είδα το όνομα του στην κατηγορία ψιλοανησύχησα. Δεν είχα άδικο. Ο Κλιντ είναι πάντα το σκληρό καρύδι που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Έτσι και τώρα. Κάποιοι βιάστηκαν να πουν ότι φέτος είναι εκτός Όσκαρ αλλά εκείνος απέδειξε ότι είναι και θα διεκδικήσει με αξιώσεις το 6ο Όσκαρ. Έχει μεγάλο φαν-κλαμπ μέσα στην Ακαδημία και επιπλέον φέτος στην όμαδα παραγωγής του το Νο1 πρόσωπο που επηρεάζει πρόσωπα και καταστάσεις στο Χόλυγουντ, τον Στήβεν Σπήλμπεργκ. Σκεφτείτε μάλιστα ότι ο 78χρονος Ιστγουντ κατόρθωσε να γυρίσει 2 ταινίες ταυτόχρονα και η μια να είναι με γιαπωνέζικο καστ! Δεν ξέρω ποιος νεοτερός του σκηνοθέτης θα τα έκανε αυτά και θα περνούσε μάλιστα και τα πλέον σούσι (ωμά) απαγορευτικά αντιπολεμικά και αντιηρωικά μήνυματα στην συντηρητική Αμερική του σήμερα. Ικανός για άλλη μια φορά για τη ζημιά? Θα στερήσει και πάλι από τον Μάρτιν την χαρά της νίκης? Είναι πιθανόν γιατί απλά είναι σπουδαίος σκηνοθέτης.
ΣΤΗΒΕΝ ΦΡΙΑΡΣ - Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
Έχει μάλλον τις λιγότερες πιθανότητες από τους 5. Δεν πιστεύω ότι θα τον πειράξει και τόσο αφού η ταινία του παλεύει για 2-3 Όσκαρ και κέρδισε έτσι κι αλλιώς πόντους με τις εύστοχες επιλογές του στην διαχείριση της ιστορίας του. Υποψήφιος για Bafta, Χρυσή Σφαίρα, Σωματείο Σκηνοθετών.
ΠΟΛ ΓΚΡΙΝΓΚΡΑΣ - ΠΤΗΣΗ 93
Ο Πολ Γκρινγκρας είναι ο μόνος σκηνοθέτης που η ταινία του δεν είναι υποψήφια και για το μεγάλο βραβείο τηε βραδιάς. Ο ίδιος πάντως (μαζί με τον Κλιντ) έβγαλε εκτός μάχης τον Μπιλι Κοντον και το σκηνοθετικό ντουέτο του Little miss sunshine. Η πρώτη σκηνοθεσία για ταινία της 11ης Σεπτεμβρίου που φτάνει στα Όσκαρ και δικαίως. Ο Γκρινγκρας αξιοποιεί εύστοχα το υλικό του. Με ντοκιμαντεριστικο ύφος, λιτότητα έκφρασης, άγνωστους ηθοποιούς (απο τους οποίους έβγαλε το καλύτερο τους ερμηνευτικό είναι) και την παραμικρή υπόνοια πατριδοκαπηλείας, εύκολης προπαγάνδας ή ανέξοδου μελό λαϊκισμού γυρίζει μια από τιε κορυφαίες ταινίες του 2006. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ενώ τα τραύματα είναι νωπά από την 11η Σεπτεμβρίου δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους συγγενείς των θυμάτων της μοιραίας πτήσης που να δυσφόρησε ή να ενοχλήθηκε από τις επιλογές του σκηνοθέτη. Γιατί πολύ απλά πέρα από το στερεότυπο κακός θύτης - καλό θύμα ο Γκρινγκρας αφηγήται την ιστορία ανθρώπων που φοβούνται, νιώθουν ανασφάλεια, κάνουν επιλογές ζωής. Και αυτό αφορά αμφότερες τις πλευρές της αεροπειρατείας της Πτήσης 93. Ανέλπιστη έκπληξη η βραβεύση του αλλά αν συμβεί θετική και ευχάριστη εξέλιξη
ΦΑΒΟΡΙ
1. ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ
2. ΚΛΙΝΤ ΙΣΤΓΟΥΝΤ
3. ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ
4. ΠΟΛ ΓΚΡΙΝΓΚΡΑΣ
5. ΣΤΗΒΕΝ ΦΡΙΑΡΣ
ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΓΚΟΝΖΑΛΕΘ ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ - ΒΑΒΕΛ
Την αξία του την ξέραμε από το 2000. Τότε ξεκίνησε η τρέλλα όταν βγήκε στις αίθουσες το "Αμόρες Πέρος", από τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές του σύγχρονου μεξικάνικου σινεμά. Τότε ο Ινιαριτου έχασε την πρώτη του ευκαιρία για ένα Όσκαρ, αυτό της ξενόγλωσσης ταινίας. Με τα "21 γραμμάρια" μπαίνει στον χώρο του εμπορικού αμερικάνικου σινεμά χωρίς όμως να απαρνηθεί στο έπακρο τους συνεργάτες του και τις προσωπικές ανησυχίες του, τα υπαρξιακά δίλληματα, τις έντονες εσωτερικές αναζητήσεις, τις εμμονές του σε ένα περιβάλλον μελαγχολικό ή (πιο τραβηγμένο) καταθληπτικό. Στην Βαβέλ ο Ινιαρίτου καταφέρνει να συμφιλιώσει το Χόλυγουντ με την υπόλοιπη υφήλιο. Πήρε 2 σταρ (Μπράντ Πιτ και Κέιτ Μπλάνσετ) και τους έδεσε υπέροχα με μια ομάδα εξαιρετικών ηθοποιών εργαλέιων από τα τέσσερα σημεία του ορίζοντα. Ξεχώρισαν οι ερμηνείες της Μεξικανής Αντριάνα Μπαράτσα και της Γιαπωνέζας Ρινκο Κικούτσι σχεδόν από την αρχή αλλά η οφέλεια ήταν πολλαπλή για όλη την ομάδα της Βαβέλ. Να συμπληρώσω ότι ο Ινιαρίτου κέρδισε στο τελευταίο φεστιβάλ Καννών το βραβείο σκηνοθεσίας για την υπέροχη πραγματικά δουλειά του και να ίσως δεν πρέπει να στενοχωρηθεί και τόσο που θα χάσει. Το μέλλον είναι όλο μπροστά του και με πολυτιμούς συνεργάτες τον Αριάγα και τον Σανταολάγια θα είναι πάντα στο επίκεντρο της προσοχής μας.
ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ - Ο ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΟΔΟΤΗΣ
Οι Αμερικάνοι παραδέχονται ότι αποτελεί πολύτιμο κομμάτι της συλλογής τους στο παγκόσμιο σινεμά. Ωστόσο ούτε λόγος για βράβευση στα Όσκαρ. 7 φορές προτεινόμενος αλλά μηδέν εις το πήλικον. Και μάλιστα του έχουν χαρίσει φοβερές ψυχρολουσίες. Δεν είναι και λίγο να έχεις τους "Γκάνγκστερς της Νέας Υόρκης" με 10 υποψηφιότητες και να μην κερδίζει η ταινία ούτε μισό αγαλματάκι.΄Ούτε να σε προιδεάζουν για ενδέχομενο θριάμβο με τον "Ιπτάμενο Κροίσο" και στην τελική στροφή της τελετής να βλέπεις τον Ιστγουντ να κάνει σμπαράλια την γιορταστική διάθεση σου.
Φέτος όμως μάλλον φτάσαμε σε μια οριακή στιγμή. Οι πρώτες νύξεις είχαν γίνει από πέρυσι όταν η Ακαδημία και οι σινεφιλ πιστοί άκουσαν σοκαρισμένοι τον Αλτμαν να αποκαλύπτει την εγχείρηση που είχε κάνει πριν 10 χρόνια. Δύο από τους Αμερικανούς μπλογκερ που παρακολουθώ έγραφαν πέρυσι τέτοια εποχή (στον απόηχο της απονομής) : "Συγχαρητήρια στην Ακαδημία. Three six mafia - 1 win, Martin Scorseze - 0!"(Για όσους δεν θυμούνται οι Three six mafia ήταν οι νικητές του περσινού Όσκαρ τραγουδιού με τον ανήκουστο τίτλο τραγουδιού "It's hard out here for a pimp"). Η κουβέντα λοιπόν είχε ξεκινήσει και ο Μαρτιν την ενίσχυσε όταν έβγαλε την ταινία του σε διανομή.
Ολόκληρη η καμπάνια της ταινίας στηρίχτηκε πάνω του και πάνω στο χρέος της Ακαδημίας στο όνομα του. Οι οιωνοί είναι φέτος - 30 χρόνια μετά την πρώτη κρυάδα - κάτι παραπάνω από θετικοί. Κέρδισε την Χρυσή Σφαίρα, το βραβείο του Σωματειου Σκηνοθετών (για πρώτη φορά) και δείχνει να είναι το σίγουρο φαβορί τηε κατηγορίας.
Δεν συμφωνώ με όσους λένε ότι δεν πρέπει να το πάρει. "Ο πληροφοριοδότης" δεν είναι μέτρια ταινία όπως λένε. Είναι κλασσικό Scorseze epic movie. Στους δρόμους μιας πόλης, το πρόσωπο της διαφθοράς, ο νόμος της μαφίας, με δυνατές ερμηνείες (επιβεβαιωθηκε το στοίχημα του για τον Ντι Κάπριο, κερδιζει μια φοβερή συνεργασία με τον Νικολσον, έχει καταπληκτικές ερμηνείες απο όλο το καστ και μας συστήνει τη νεα ηθοποιό Βέρα Φορμίγκα). Και δεν είναι αυτοί οι μόνοι λόγοι που θα γουστάρω να τον δω φέτος με ένα αληθινό Όσκαρ και όχι με το παρηγοριάς εγκώμιον. Είναι κινηματογραφικό τέρας γνώσεων, έχει γυρίσει μερικές απο τις κορυφαίες ταινίες της προηγούμενης 30ετίας, διασκέυασε για την μεγάλη οθόνη Νίκο Καζαντζάκη, λατρεύει τον Ελία Καζάν, έδωσε έναν Χρυσό Φοίνικα στον Αγγελόπουλο και ήταν η "σκια" στην παραγωγή των "Νυφών" του Βούλγαρη. Φτάνουν ή θέλετε κι άλλα?
ΚΛΙΝΤ ΙΣΤΓΟΥΝΤ - ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΒΟ ΤΖΙΜΑ
Όταν είδα το όνομα του στην κατηγορία ψιλοανησύχησα. Δεν είχα άδικο. Ο Κλιντ είναι πάντα το σκληρό καρύδι που δεν αφήνει τίποτα να πέσει κάτω. Έτσι και τώρα. Κάποιοι βιάστηκαν να πουν ότι φέτος είναι εκτός Όσκαρ αλλά εκείνος απέδειξε ότι είναι και θα διεκδικήσει με αξιώσεις το 6ο Όσκαρ. Έχει μεγάλο φαν-κλαμπ μέσα στην Ακαδημία και επιπλέον φέτος στην όμαδα παραγωγής του το Νο1 πρόσωπο που επηρεάζει πρόσωπα και καταστάσεις στο Χόλυγουντ, τον Στήβεν Σπήλμπεργκ. Σκεφτείτε μάλιστα ότι ο 78χρονος Ιστγουντ κατόρθωσε να γυρίσει 2 ταινίες ταυτόχρονα και η μια να είναι με γιαπωνέζικο καστ! Δεν ξέρω ποιος νεοτερός του σκηνοθέτης θα τα έκανε αυτά και θα περνούσε μάλιστα και τα πλέον σούσι (ωμά) απαγορευτικά αντιπολεμικά και αντιηρωικά μήνυματα στην συντηρητική Αμερική του σήμερα. Ικανός για άλλη μια φορά για τη ζημιά? Θα στερήσει και πάλι από τον Μάρτιν την χαρά της νίκης? Είναι πιθανόν γιατί απλά είναι σπουδαίος σκηνοθέτης.
ΣΤΗΒΕΝ ΦΡΙΑΡΣ - Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ
Έχει μάλλον τις λιγότερες πιθανότητες από τους 5. Δεν πιστεύω ότι θα τον πειράξει και τόσο αφού η ταινία του παλεύει για 2-3 Όσκαρ και κέρδισε έτσι κι αλλιώς πόντους με τις εύστοχες επιλογές του στην διαχείριση της ιστορίας του. Υποψήφιος για Bafta, Χρυσή Σφαίρα, Σωματείο Σκηνοθετών.
ΠΟΛ ΓΚΡΙΝΓΚΡΑΣ - ΠΤΗΣΗ 93
Ο Πολ Γκρινγκρας είναι ο μόνος σκηνοθέτης που η ταινία του δεν είναι υποψήφια και για το μεγάλο βραβείο τηε βραδιάς. Ο ίδιος πάντως (μαζί με τον Κλιντ) έβγαλε εκτός μάχης τον Μπιλι Κοντον και το σκηνοθετικό ντουέτο του Little miss sunshine. Η πρώτη σκηνοθεσία για ταινία της 11ης Σεπτεμβρίου που φτάνει στα Όσκαρ και δικαίως. Ο Γκρινγκρας αξιοποιεί εύστοχα το υλικό του. Με ντοκιμαντεριστικο ύφος, λιτότητα έκφρασης, άγνωστους ηθοποιούς (απο τους οποίους έβγαλε το καλύτερο τους ερμηνευτικό είναι) και την παραμικρή υπόνοια πατριδοκαπηλείας, εύκολης προπαγάνδας ή ανέξοδου μελό λαϊκισμού γυρίζει μια από τιε κορυφαίες ταινίες του 2006. Δεν είναι τυχαίο εξάλλου ότι ενώ τα τραύματα είναι νωπά από την 11η Σεπτεμβρίου δεν βρέθηκε ούτε ένας από τους συγγενείς των θυμάτων της μοιραίας πτήσης που να δυσφόρησε ή να ενοχλήθηκε από τις επιλογές του σκηνοθέτη. Γιατί πολύ απλά πέρα από το στερεότυπο κακός θύτης - καλό θύμα ο Γκρινγκρας αφηγήται την ιστορία ανθρώπων που φοβούνται, νιώθουν ανασφάλεια, κάνουν επιλογές ζωής. Και αυτό αφορά αμφότερες τις πλευρές της αεροπειρατείας της Πτήσης 93. Ανέλπιστη έκπληξη η βραβεύση του αλλά αν συμβεί θετική και ευχάριστη εξέλιξη
ΦΑΒΟΡΙ
1. ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΡΤΣΕΖΕ
2. ΚΛΙΝΤ ΙΣΤΓΟΥΝΤ
3. ΑΛΕΧΑΝΤΡΟ ΙΝΙΑΡΙΤΟΥ
4. ΠΟΛ ΓΚΡΙΝΓΚΡΑΣ
5. ΣΤΗΒΕΝ ΦΡΙΑΡΣ
Σχόλια
απολαυστικες οι αναλυσεις για τα Οσκαρ, συμφωνουμε σε παρα πολλα. για να δουμε τι θα δουμε την κυριακη..