Αγανακτισμένοι στο Λευκό Πύργο - Δείτε βίντεο και φωτογραφίες απο την χτεσινή συγκέντωση διαμαρτυρίας)

Όλα έγιναν με έναν μαγικό τρόπο. Όλα έγιναν για πρώτη φορά. Χωρίς φασαρίες, χωρίς ουσιαστικά παρατράγουδα, με ενότητα, με παλμό, με διάλογο, με συνεργασία. Από νωρίς ο Λευκός Πύργος γέμισε με κόσμο που ανταποκρίθηκε στο κάλεσμα για να εκφράσει την αγανάκτηση του για όσα γίνονται στην χώρα τον τελευταίο 1,5 χρόνο.

Η εκτίμηση που γράφτηκε στο twitter κάνει λόγο για 10 χιλιάδες κόσμου που έδωσε το παρόν στην διαμαρτυρία της Θεσσαλονίκης. Εντυπωσιακό πως όλος αυτός ο κόσμος κατέβηκε και κράτησε την ψυχραιμία του. Σοβαρά παρατράγουδα δεν υπήρξαν. Μια μικροένταση κάποια στιγμή όταν κάποιοι είδαν μια Μερσεντές να περνάει την παραλιακή λεωφόρο αλλά και αυτοί συγκρατήθηκαν. Κάποια στιγμή οι δρόμοι έκλεισαν. Ο κόσμος απλώθηκε στην άσφαλτο, όπως και στα γρασίδια. Κανένας οδηγός δεν είπε το παραμικρό, δεν σχολίασε αρνητικά. Κι όμως αρκετοί ζήτησαν να μην παρεμποδιστεί η κίνηση για να μην ενοχληθούν οι συμπολίτες τους. Η Λεωφ. Νίκης, η Παύλου Μελά, η Μητροπόλεως, η Εθνικής Αμύνης μέχρι το ξημέρωμα έμειναν κλειστές. Η Τσιμισκή και η Εγνατία φράκαραν. "Αν είναι να σηκωθεί ο κόσμος απο τους καναπέδες, ας γίνεται και κάθε μέρα" σχόλιασε ο ταξιτζής που με γύρισε σπίτι.

Κάποιοι φέραν μεγάλες λευκές λινάτσες και μπογιές και ζωγράφισαν και αυτοί και οι φίλοι και οι υπόλοιποι παρευρισκόμενοι με τα παιδιά τους σκίτσα και συνθήματα: "Δύσκολος καιρός για την αγάπη" έγραψε ένας πιτσιρίκος. "Γιωργάκη γαμήθηκε η φάση, ε?" ένας 15χρονος με κόκκινη μπογιά. Κάποιος πιο ευφάνταστος και σαρκαστικός κόλλησε πάνω στον Λευκό Πύργο μια ταμπέλα με μια τιμή "20 ευρώ" και ένα βέλος σαν να έλεγε "πληροφορίες εντός". Κάποια πανό που σηκώθηκαν είχαν αιχμές για το σύνολο των πολιτικών. Άλλα με χιούμορ έδείχναν την αγανάκτηση του κόσμου. "Δεν είμαι καμαριέρα κανενός" έγραφε ένα τέτοιο πανό μια κοπέλας που κέντρισε αμέσως τα βλέμματα μας.

Ο κόσμος είναι πράγματι οργισμένος. Στην αυτοσχέδια Εκκλησία του Δήμου που στήθηκε ακόυσαμε λόγια πικρά, λόγια σκληρά, χωρίς φυσικά να λείψουν και κάποια (το λιγότερο) περιττά. Μια γυναίκα 50φεύγα χρονών μίλησε για τη γενιά της, τη γενιά του Πολυτεχνείου, "μια γενιά που πολέμησε και αγωνίστηκε για να καπελωθεί από κάποιους από αυτούς τώρα μας έφεραν εδώ, σε αυτό χαλί". Μια νεαρή κοπέλα 20 μόλις χρονών σχολίασε πως μέχρι πέρυσι ήταν στη γενιά των 700 ευρώ, τώρα κι αυτή η τιμή έχει πέσει! Ο καθένας πήρε το λόγο και εξέφρασε για πρώτη φορά αυτό που είχε μέσα του τόσο καιρό.

Όλοι όμως συμφωνούσαν πως δεν χρειάζεται κανένα καπέλωμα, καμία αρχή και πως οι αποφάσεις θα παίρνονται από κοινού σε αυτές τις συνελεύσεις. Τα κόμματα ήταν εκκωφαντικά απόντα και αυτό ήταν το πρώτο αίτημα του κόσμου. Το δεύτερο μεγάλο αίτημα είναι η εξωστρέφεια, η ανάγκη για έκφραση, για απεγκλωβισμό από ένα στρίμωγμα που κράτησε καιρό. "Αυτό μπορεί να οδηγήσει σε δημιουργικές λύσεις, μπορεί και να δημιουργήσει απρόβλεπτες καταστάσεις. Κανείς δεν ξέρει όμως τι θα γίνει απο 'δω και πέρα" σχολίαζε μια παρέα καθώς έφευγε. "Το θέμα είναι ξυπνήσουμε την Ιρλανδία" έλεγαν σε κάποιο άλλο πηγαδάκι.

Θέλω να κλείσω με τη δυναμική των social media για ακόμα μια φορά. Το facebook δείχνει να μην έχει χάσει τη δυναμική του. Το twitter μεταδίδει ταχύτατα και άμεσα την είδηση και το σχόλιο. Ποια αφίσα, όπως γινόταν κάποτε, μπορεί να μεταδώσει στο 2011 αυτή την ορμή?

Πάντως αν πιστέψουμε το tweet του συναδέλφου στην Αμερική Μιχ. Ιγνατίου κάποιοι έστω και από μακριά ελαβαν το χτεσινό μήνυμα.

Η συνέχεια σήμερα στο Λευκό Πύργο...