ΕΦΥΓΕ Η ΣΟΥΖΟ ΤΣΕΚΙ ΝΤ' ΑΜΙΚΟ (1914-2010)

Μια σημαντική μορφή του ευρωπαϊκού κινηματογράφου έφυγε πριν από μερικές μέρες από κοντά μας. Η Σούσο Τσέκι Ντ΄Αμίκο ήταν μια γυναίκα με έναν σπουδαίο μύθο στις πλάτες της όντας το μυαλό και η έμπνευση της ιστορίας του ιταλικού νεορεαλισμού και γενικότερα του μεταπολεμικού κινηματογράφου στην Ευρώπη.

Έχοντας υπογράψει (ή συνεργάστηκε για την συγγραφή τους) το σενάριο σε πάνω από 100 ταινίες και τηλεοπτικές παραγωγέ,ς ανάμεσα τους ταινίες όπως Κλέφτης Ποδηλάτων, Ο Γατόπαρδος, Ιησούς από την Ναζαρετ σπουδαίων σκηνοθετών όπως των Βιτόριο Ντε Σίκα, Λουκίνο Βισκόντι, Μάριο Μονιτσέλι, Φραντσέσκο Ρόσι, Φράνκο Τζεφιρέλι.

Φυσικά η σχέση και η συνεργασία που την σημάδεψε και την καθιέρωσε περισσότερο από κάθε άλλη είναι αυτή με τον Βισκόντι με τον οποίο είχαν μια φιλική σχέση ζωής από την εποχή της νιότης τους (χρόνια δύσκολα για την Ιταλία που ζούσε στο άστρο του Μουσολίνι, του φασισμού και της πολεμικής ατμόσφαιρας της εποχής. Η τρέλα του Μουσολίνι ωστόσο να δημιουργήσει μια βιομηχανία κινηματογραφική, να κατασκευάσει μεγάλα στούντιο παραγωγής ταινιών (την περήφημη σε όλους μας Τσινετσιτά) και η αναζήτηση ικανών ανθρώπων που θα δημιουργούσαν τις ταινίες αυτής της εθνικής βιομηχανίας (που βέβαια κατέληξε σε προπαγάνδα φασιστική) οδήγησαν τον πατέρα της, σπουδαίο άνθρωπων των ιταλικών γραμμάτων, στη Ρώμη και στην Τσινετσιτά ως σεναριογράφο και σύμβουλο σεναρίων. Αυτό το στοιχείο ήταν αρκετό για να μαγευτεί η Ντ' Αμίκο από τον κόσμο του κινηματογράφου. Ωστόσο αργότερα η σχέση της με τον ιταλικό κινηματογράφο ως σεναριογράφος πρόεκυψε από καθαρή τύχη και ανάγκη βιοπορισμού και επιβίωσης.

Με τέτοια σπουδαία διαδρομή σίγουρα υπάρχουν αρκετές μικρές ιστορίες που κάνουν ακόμη πιο αξιοθαύμαστη την περίπτωση της. Μια από αυτές θέλουν την Ντ΄Αμίκο συνσεναριογράφο μαζί με τον συνεργάτη του Φελίνι στα σενάρια Ένιο Φλαϊανο να διαμορφώνουν και να διορθώνουν το σενάριο της κωμωδίας του Γουίλιαμ Γουαϊλερ "Διακοπές στη Ρώμη".

Ο Γουαϊλερ νιώθωντας πως το αρχικό σενάριο δεν έπιανε τίποτα από την αύρα και την αίσθηση της Ρώμης του '50 ζήτησε την βοήθεια τους. Έτσι διαμόρφωσαν μια σειρά από πολίτιμες αλλαγές στην αφήγηση της ιστορίας που εκτιμήθηκαν δεόντως από τον Γουαϊλερ - όπως η περήφημη σκηνή με την Πριγκίπισσα Άννα (Οντρει Χεπμπορν) να κοιμάται με αντρικές πιτζάμες στο κρεβάτι του Αμερικάνου ρεπορτερ (Γκρέγκορι Πεκ), σκηνή πολύ προχωρημένη για το μακαρθικό Χόλυγουντ της εποχής. Να σημείωσουμε πως το σενάριο του "Διακοπές στη Ρώμη" κέρδισε Όσκαρ (άλλα οι δύο Ιταλοί είχαν αρνηθεί εκ των προτέρων να καταχωρηθεί το όνομα τους στο ζενερικ της ταινίας μην θεωρώντας την συμβολή τους σημαντική) ενώ ο ένας από τους δύο σεναριογράφους της ταινίας (Ο Ιαν Μακ Λέλαν Χάντερ) υπήρξε βιτρίνα του διωκόμενου για τις αριστέρες αντιλήψεις του αλλά σπουδαίου σεναριογράφου Ντάλτον Τράμπο!

Η φήμη της και η πορεία της ήταν τόσο σημαντική ώστε το 1970 τιμήθηκε με μια υποψηφιότητα για Όσκαρ σεναρίου για το "Βοκάκιος 7ο" του Μάριο Μονιτσέλι.

Δείτε εδώ την φιλμογραφία της