ΗΣΥΧΕΣ ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ ΣΤΗΝ ΕΤ1

Υπήρχε μια εποχή που ο Αύγουστος ήταν το σύνθημα για το άδειασμα των μεγάλων αστικών κέντρων και την έφοδο στις παραλίες. Η άδεια πόλη σε προκαλεί τότε με την ερημιά και την εκκωφαντική ησυχία της. Η μοναξιά γίνεται διπλά έντονη, η μελαγχολία αποκτά πρόσωπο, η ανάγκη για μια επαφή, για ένα άγγιγμα, για ένα χάδι, για λίγη δροσιά πολλαπλασιάζεται.

Αυτές οι σκέψεις ήταν που το 1991 έκαναν εντύπωση και στον Παντελή Βούλγαρη και γύρισε τις "Ησυχες ημέρες του Αυγούστου". Απ' όλες τις ταινίες του Βούλγαρη αν με ρωτήσετε αυτή και το "Όλα είναι δρόμος" είναι από τις αγαπημένες μου. Εδώ ο σκηνοθέτης βγάζει όλη την τρυφερότητα και την ευαισθησία του μπροστά στο φακό. Οι ήρωες του μια ηλικιωμένη που ζει το ρομαντικό παρελθόν της αλλά και το παραμύθι της ανθρώπινης συντροφιάς και της φιλίας από μια μικροαπατεώνισα - την ερμηνεύει εκπληκτικά η Αλέκα Παϊζη και η Θέμιδα Μπαζάκα- ένας βετεράνος ναυτικός που συναντά και σώζει μια ρημαγμένη γυναίκα - ο Θανάσης Βέγγος και η Χρυσούλα Διαβάτη- και ένας τραπεζικός υπάλληλος που μέσα στην ερημιά του καλοκαιριού μια γυναικεία φωνή από μια τυχαία τηλεφωνική κλήση διεγείρει και εξάπτει τις αισθήσεις και την φαντασία του - ο Αλέκος Ουδινότης και η Ειρήνη Ιγγλέση.

Πόσο διαφορετική είναι η Ελλάδα αυτή από την σημερινή? Δεν νομίζω πως διαφέρει και τόσο. Μπορεί πλέον η μεγάλη πόλη να αδειάζει μόνο τα Σαββατοκύριακα, μπορεί η τυχαία γνωριμία να γίνεται όχι από μια απλή κλήση αλλά από ένα λάθος sms, ένα chat, ένα e-mail, μπορεί οι άνθρωποι να είναι πιο κλειστοί, πιο μοναχικοί και πιο αποκλεισμένοι, αν και ζουν το ίδιο στριμωγμένοι σε κουτάκια των 80 τετραγωνικών στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη ή την Πάτρα και ζητάνε πιο επίμονα το όνειρο, το χάδι, την ανθρώπινη επαφη.

Η ταινία προβλήθηκε στο διαγωνιστικό του Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου, κερδίζοντας τον ενθουσιασμό των διοργανωτών, που είδαν ένα σχεδόν αφτιασίδωτο 15λεπτο υλικό από τα γυρίσματα χωρίς μουσική, αλλά παρόλα αυτά έδωσαν το ΟΚ για να συμμετέχει το φιλμ στο φεστιβάλ. Ίδια θερμότατη υποδοχή υπήρξε και από το κοινό και τους δημοσιογράφους αλλά και στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, που συμμετείχε εκτός συναγωνισμού, αλλά απέσπασε το θερμότερο χειροκρότημα.

"O Παντελής Βούλγαρης έφτιαξε μια από τις καλύτερες ταινίες του. Μια ταινία στοχαστική, πάνω στους μοναχικούς ανθρώπους που αντέχουν το αποπνικτικό καλοκαίρι σε μια Αθήνα που την έχουν αδειάσει οι κάτοικοι της φεύγοντας για τις διακοπές τους. Ο Βούλγαρης με επιδεξιότητα ενώνει με παράλληλο μοντάζ αυτές τις ιστορίες μοναχικών και ανικανοποίητων ανθρώπων σε μια τρυφερή, συγκινητική και όμορφα γυρισμένη ταινία, ένα πραγματικό επίτευγμα για τον ελληνικό κινηματογράφο", γράφει με ενθουσιασμό το περιοδικό Variety για τις "Ήσυχες μέρες του Αυγούστου".

Την μουσική και τα τραγούδια υπογράφει ο Μάνος Χατζιδάκις. Ήταν η τελευταία του σύνθεση για τον κινηματογράφο, χρησιμοποιόντας μάλιστα την αγαπημένη του Ορχήστρα των Χρωμάτων. Αν και ο Βούλγαρης είχε βγει οφσαιντ από την "Φανέλα με το 9" και δυσκολέυτηκε οικονομικά να ολοκληρώσει την ταινία, ο Χατζιδάκις ωστόσο του έκανε ένα ανέλπιστο δώρο συνθέτωντας αμισθί μια γλυκιά, μελαγχολική, ανθρώπινη μουσική που έντυσε καταπληκτικά τα πλάνα του Κατσουρίδη και του Βούλγαρη. Αυτή η γενναιοδωρία του Χατζιδάκι ήταν μια από αυτές τις λεπτομέρειες που χαρακτηρίζουν τον συνθέτη.



* Οι Ήσυχες Μέρες του Αυγούστου προβάλλονται σήμερα στις 18.00 στην τηλεοπτική τους εκδοχή (κάθε ιστορία ξεχωριστά) στην ΕΤ1 (το 1ο μέρος). Μην το χάσετε αν και εδώ χάνεται η μαγεία της παράλληλης κινηματογραφικής αφήγησης των τριών ιστοριών.