25ο ΚΑΡΕ - Η ΜΑΓΕΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΟΝΟΜΑΖΕ Ο ΔΑΣΚΑΛΟΣ ΑΝΤΟΝΙΟΝΙ

Μια που αύριο έχουμε την απεργία είπα να ξεκλέψω λίγο χρόνο και να γράψω δυο κουβέντες για ένα ιστολόγιο που πρόσεξα σχετικά πρόσφατα και απαρτίζεται από γνωστούς και φίλους μπλογκερς. Κάποιοι από αυτούς ακολούθησαν την πρόσφατη ρήση του Πάριου και "το πουλήσαν το σπίτι τους" (δυστυχώς για μένα και για πολλούς ακόμη που απολαμβάναμε τα κείμενα και το πάθος τους). Ευτυχώς όμως δεν ξέκοψαν τελείως αλλά αντιθέτως ενώσαν τις δυνάμεις τους σε ένα νέο σπίτι που κλείνει μέσα του αγάπη, μόχθο και λατρεία για τα 24 καρέ της μαγικής τέχνης που ονομάζεται κινηματογράφος (για τους βαθύτατα μυημένους κατά τον Τορνατόρε Σινεμά ο Παράδεισος).

Το 25ο καρέ ή αγγλιστί 25th Frame κρύβει υπέροχες περιγραφές, παρουσιάσεις και κριτικές για ταινίες κλασσικές και αγαπημένες μα και για φιλμ από την τρέχουσα κινηματογραφική σεζόν. Αν λατρεύετε τον κινηματογράφο και ψάχνετε έγκυρες και ενδιαφέρουσες τοποθετήσεις γύρω από την τέχνη του σινεμά σας προτείνω ανεπιφύλακτα να επισκεφτείτε αυτό το μπλογκ.

Εγώ τους εύχομαι ολόψυχα καλοτάξιδοι, καλά κουράγια και να μην εγκαταλείψουν την καλή προσπάθεια που ξεκίνησαν. Και τους αφιερώνω ένα λατρεμένο οσκαρικό και κλασσικό τραγούδι του Χένρι Μαντσίνι από μια μελαγχολική ταινία του Μπλεηκ Έντουαρτς σε μια αλανιάρικη διασκεύη δια χειρός Φράνκυ Σινάτρα.