VIVA ALMODOVAR!!!
Buenas Tardes! Περίμενα πολύ για το σημερινό θέμα. Η αλήθεια είναι ότι έψαχνα για μια καλή αφορμή. Και αυτή δόθηκε τον Μάιο μέσα από την ειδησεογραφία για το Φεστιβάλ των Καννών. Η είδηση ότι ο Πέδρο Αλμοδόβαρ θα παρουσίαζε τη νέα του ταινία με τίτλο «Βολβερ» ή ελληνικά «Γύρνα Πίσω», στο σπουδαίο φεστιβάλ. Και ένας λόγος παραπάνω γιατί με αυτή τη ταινία σηματοδοτεί την επιστροφή μιας σπουδαίας ηθοποιού στο έργο του, της Κάρμεν Μάουρα, που τα τελευταία χρόνια δεν είχε συμμετοχή.
Ο Χρυσός Φοίνικας χάθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε 6 χρόνια αλλά η μαγεία που προσφέρει η ταινία θα τον ανταμείψει όπως κάθε φορά πολλαπλά. Όπως και εμάς, που για άλλη μια φορά θα μας παρακινήσει να μπούμε στον μαγικό κόσμο του. Hasta luego mi amigos. Δηλαδή τα ξανάλεμε σε λίγο.
ΜΟΥΣΙΚΗ – VOLVER (02) 03.37
Σκηνοθεσία- σενάριο Πέδρο Αλμοδόβαρ, Πάιζουν : Πενέλοπε Κρουθ, Καρμεν Μάουρα, Λόλα Ντουένιας, Μπλάνκα Πορτίγιο.
Bραβείο σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας τον Μάιο στις Κάννες και υπολογίσιμη δύναμη για το Όσκαρ 2007, ως εκπρόσωπος της Ισπανίας ενώ Πένελοπε Κρουθ Αλμοδόβαρ και Ιγκλέσιας είναι μέσα στα ονόματα που θα παίξουν για μια υποψηφιότητα
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μουσικός και ηθοποιός ο Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι ο πλέον αναγνωρίσιμος και δημοφιλής καλλιτέχνης του ισπανόφωνου κινηματογράφου μετά τον Κάρλος Σάουρα και τον Λουις Μπουνιουέλ.
Παιδί της ισπανικής εξοχής που μεγάλωσε στα χρόνια του δικτάτορα Φράνκο. «Δύο δικτατορίες έζησα νέος. Μια του Φράνκο και μια της Καθολικής εκκλησίας», θα πει αργότερα. Μεταξύ της Κακής εκπαίδευσης στο καθολικό σχολείο και του σινεμά θα προτιμήσει ανοιχτά το δεύτερο. Λατρεύει τις αμερικάνικες κωμωδίες και μαγεύεται από το Νεορεαλισμό και τη νουβέλ βαγκ. Μέσα από τις εικόνες του Τρυφώ, του Παζολίνι, του Μπλεικ Εντουαρτς ο έφηβος Αλμοδόβαρ βρίσκει διέξοδο από την ανιαρή ζωή στην επαρχία όπως την νιώθει μέσα του.
Είναι μόλις 16 ετών όταν θα πάρει τη μεγάλη απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή του. Εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία χωρίς καν να έχει μια δεκάρα στην τσέπη του και φτάνει στη Μαδρίτη με σκοπό να σπουδάσει κινηματογράφο και να γυρίσει τις δικές του ταινίες. Μια νέα ζωή αρχίζει να ξετυλίγεται…
ΜΟΥΣΙΚΗ – CARNE TREMULA (Γυρισμένο το 1997 - μουσική : Αλμπερτο Ιγκλεσιας, ρομαντικό δράμα που κινείται χρονικά μεταξύ της Ισπανίας του Φρανκο και της μεταφρανκικης δημοκρατικής περιόδου. παίζουν : Φραντσέσκα Νέρι , Χαβιέ Μπαρντεμ, Λιμπέρτο Ραδάλ, Αντζελα Μολίνα)
Από τις πρώτες ταινίες ( Η Πέπι, η Λούσι, Η Μπομ και Λαβύρινθος του πάθους) μέχρι την «Κακή Εκπαίδευση» και το «Γύρνα Πίσω» μέσα σε μια καριέρα 25 χρόνων ο Πέδρο Αλμοδόβαρ έχει κτίσει κάτι μοναδικό. Ένα δικό του κινηματογραφικό σύμπαν με ήρωες ανθρώπους της διπλανής πόρτας αλλά και εξαιρετικά ιδιόρρυθμες περιπτώσεις. Συγχέει με τρόπο μοναδικό τη νεανική ορμή του και την ωριμότητα. Και μπορεί να μεταπηδήσει από το εξωφρενικό αντεργκράουντ στην χολυγουντιανή ρυθμολογία, να ανακατώσει γέλιο και δράμα στα ίδια καρέ, να αποθεώσει το κιτς, να εξερευνήσει την ψυχολογία του άνδρα και της γυναίκας. Να μιλήσει για τα όνειρα, τις επιθυμίες τους, τους βαθύτερους πόθους και τα ναυάγια τους.
Όλα αυτά βέβαια έχουν σαν αναφορές τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες που λάτρεψε να βλέπει μικρός το χωριό. Μέσα σε αυτές τις εικόνες συναντά τον Κασαβέτη, τον Μπεργκμαν, τον Φελίνι. Και πάλι μέσα στη δραματική πλοκή των σεναρίων κλείνει έξυπνα το μάτι στη θεατρική δομή των έργων του Τένεσι Ουίλλιαμς, του Ζαν κοκτώ.
ΜΟΥΣΙΚΗ - A) TODO SOMBRE MI MADRE (Οσκαρ ξενογλωσσης ταινίας 2000, η καλύτερη συνεργασια Αλμοδόβαρ - Ιγκλέσιας και ίσως η καλύτερη ταινία του ισπανού δημιουργού)
B) ESTABA ESCRITO (Πεπι, Λουσι και τα άλλα κοριτσια - 1980 – πρώτη μεγάλου μήκους με την Καρμεν Μάουρα)
Ο αλμοδοβαρικός κόσμος, είναι ο κόσμος των παθών και των επιθυμιών, είναι ο κόσμος του πόθου και των συναισθημάτων: οι κεντρικοί χαρακτήρες -άνδρες ή γυναίκες - στις ταινίες του Ισπανού σκηνοθέτη φλέγονται από πάθη που τους ταλανίζουν, από ερωτικές επιθυμίες που ποτέ δεν εκπληρώθηκαν.
Ο παρορμητισμός, η υπερβολή, η κυριαρχία που το θυμικό δυναστικά επιβάλλει στις πράξεις και στον λόγο τους, οι συναισθηματικές τους μεταπτώσεις, η αντιφατικότητα τους, η αμφιθυμία τους, το χιούμορ και ο σαρκασμός, ο πόνος και τα δάκρια, η ανδρική και γυναικεία σεξουαλικότητα, όλα είναι ένα, όλα μπλέκονται, όλα είναι αξεδιάλυτα. Η γυναίκα βέβαια σαν φύση και σαν παρουσία έχει έναν πιο σημαντικό ρόλο εδώ. Οι πρωταγωνίστριες του (Μαρίζα Παρέδες,, Καρμεν Μάουρα, Πένελοπε Κρουθ, Βικτόρια Αμπριλ) έχουν πιο σύνθετα προβλήματα και μεγαλύτερες απαιτήσεις σαν χαρακτήρες. Όλα αυτά βέβαια είναι στοιχεία που θα πρέπει να αναζητηθούν στο σκηνοθετικό ύφος που πλέκει στο σύμπαν του ο Pedro Almodovar
ΜΟΥΣΙΚΗ – A) GRAN CANGA (Από το έργο "Λαβύρινθος του πάθους" - 1982 – με Σεσίλια Ροθ)
B) SUSAN GET DOWN (Νόμος του πόθου – 1987 – με Καρμεν Μάουρα και Αντόνιο Μπαντέρας) και τα 2 αποτελούν τραγούδια του ντουέτου Αλμοδοβαρ και Μακ Ναμαρα, ροκ πανκ γκρουπ εκπρόσωποσ τησ μοβίντα, όπωσ και οι πρώτεσ ταινίεσ του Ισπανού σκηνοθέτη
Η μουσική από τις πρώτες κιόλας εικόνες στο έργο του Αλμοδόβαρ παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Και δεν είναι ο συνήθης ρόλος της συνοδείας εικόνων και συναισθημάτων. Στις ταινίες του ισπανού σκηνοθέτη η μουσική φαίνεται να ξαναγράφει το σενάριο από την αρχή.
Η ροκ και πανκ μουσική γίνονται ιδανικός τρόπος για να εκφράσει την καθημερινότητα του στις αρχές του ’80. τότε που ζούσε στους ρυθμούς της αχαλίνωτης Μοβιντα, από τα πρώτα new wave κινήματα στην Ευρώπη. Δανείζεται επίσης εικόνες από το ηχοστάσιο μουσικών όπως ο Νίνο Ρότα και ο Μικλος Ρόζα. Και βέβαια υπάρχει πάντα χώρος τόσο για την παράδοση, όσο και για την αισθηματική μουσική που φυλάνε καλά στους ρυθμούς τους μουσικές όπως το ταγκό, η σάλσα, η τζαζ και τα μπλουζ,.
ΜΟΥΣΙΚΗ – MALA EDUCATION - 2 κομμάτια από το σάουντρακ (2004 - μουσική : Αλμπερτο Ιγλέσιας - βιωματική εμπειρία του Αλμοδοβαρ για την Καθολική εκκλησία και όχι μόνο με Γκαελ Γκαρσία Μπερνάλ και Φέλε Μαρτινεθ)
A) MOONRIVER (13) 03.30 (διασκεύη του γνωστού θέματοσ του Χ. μαντσίνι από τον Α. Ιγκλέσιας)
B) VALSETTO (26) 01.38
Το 1985 ο Πέδρο Αλμοδόβαρ αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την ιδέα μιας ολοκληρωμένης μουσικής επένδυσης για την ταινία του και να μην περιοριστεί στη μουσική επιμέλεια. Πρώτος συνεργάτης του σε αυτή την προσπάθεια θα είναι ο Μπερνάρντο Μπονέτσι. Γεννημένος στη Μαδρίτη ανήκει σε αυτές τις περιπτώσεις που έκαναν θεαματική στροφή από τον σκληρό ήχο του ροκ, ανήκει και αυτός στα παιδιά της μεταφρανκικής μοβιντα, σε πιο συμφωνικά σχήματα.
ΜΟΥΣΙΚΗ – MATADOR (1986 - μουσική : Μπερναρντο Μπονετσι)
Με τον Αλμοδόβαρ ο Μπονέτσι θα δοκιμάσει τον εαυτό του στην προσπάθεια του να ντύσει μουσικά με τις μουσικές του μια ταινία. Αρχηγός ενός ροκ πανκ συγκροτήματος, των Ζομπις, βουτάει στα βαθιά χωρίς να απαρνηθεί την ιδιοσυγκρασία της εποχής.
Πλησιάζει την ορχήστρα που έχει μέσα πιάνο, βιολί,τύμπανα και όλα τα συμφωνικά όργανα και την συνδυάζει ηχητικά ή εκφραστικά με τον ηλεκτρονικό ήχο των 80ς δηλαδή με το συνθεσαίζερ. Νεαρός ακόμα (20 ετών) τότε ο συνθέτης δεν θα αγνοήσει τις επιρροές της αμερικάνικης κινηματογραφικής κουλτούρας, όπως άλλωστε συμβαίνει και τις εικόνες του συνεργάτη σκηνοθέτη του. Φαίνεται πως συνθέτες όπως ο Μπερναρντ Χερμαν (ο συνεργάτης του Χιτσκοκ) έπαιξαν και εδώ τον δικό τους ρόλο. Οι επιρροές αυτές είναι αισθητές στο έργο και του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, του άλλου μουσικού συνεργάτη του Αλμοδόβαρ, ο οποίος βέβαια είναι λάτρης αυτών των μουσικών και τις γνωρίζει πάρα πολύ καλά.
ΜΟΥΣΙΚΗ – Mujeres al borde de un ataque de nervios (Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
(ταινία βασισμένη σε έργο του Ζαν Κοκτώ, ισορροπεί σε μια λεπτή κλωστή μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Παίζουν : Καρμεν Μάουρα, Αντόνιο Μπαντέρας, Χουλιέτα Σερράνο, Ροζυ Ντε Πάλμα.
Η ταινία ξεκίνησε μια λαμπρή πορεία από τη Βενετία το 1988 για να καταλήξει μετά από υποψηφιότητες, διθυράμβους και διάφορες βραβεύσεις στα Όσκαρ ως φαβορί στις ξενόγλωσσες ταινίες για λογαριασμό της Ισπανίας φυσικά αλλά χάνει από τον Μπιλε Ογκαστ (Δανία) και το "Πελέ ο κατακτητής")
Το 1990 ο Αλμοδόβαρ μπαίνει σε μια νέα φάση της σκηνοθετικής του πορείας. Στο Δέσε με! και στα Ψηλά τακούνια ο Αλμοδόβαρ τεστάρει τον εαυτό του με δύο δοκιμασμένους συνθέτες. Έννιο Μορικόνε και Ρουίτσι Σακαμότο είναι οι δύο συνθέτες αντίστοιχα. Εξ όψεως μιλάμε για ενδιαφέρουσες συνεργασίες που σίγουρα θα αποδώσουν και αποτελέσματα. Στην περίπτωση του «Δέσε με» η υπόθεση δείχνει να εμπεριέχει προκλήσεις για τον μουσικοσυνθέτη αλλά ο ίδιος ο Αλμοδόβαρ θα παραδεχτεί εκ των υστέρων ότι το σάουντρακ του Μορικόνε υπήρξε πιο συντηρητικό από τους ήρωες του.
Αντιθέτως στα Ψηλά τακούνια ο Σακαμότο δίνει ένα αντάξιο σκορ, μουσική, της αλμοδοβαρικής ιστορίας. Ο σκηνοθέτης και εδώ όμως δεν ικανοποιείται από το τελικό αποτέλεσμα. Στο σάουντρακ περιλαμβάνονται και 2 υπέροχα τραγούδια – διασκευές που ερμηνεύει η Luz Casal το “Piensa en mi” και το “Un ano de amor”
ΜΟΥΣΙΚΗ – A) ATAME - Δεσε με! (μουσική : Εννιο Μορικονε – το τρελό ζεύγαρι του ψυχοπαθούς ζεν πρεμιέ και της πορνοσταρ ερμηνεύουν οι Αντονιο Μπαντέρας και Βικτώρια Αμπριλ)
B) TACONES LEJANOS - Ψηλά Τακούνια (μουσική : Ο Ρουτσι Σακαμότο μετά τον "Τελευταίο Αυτοκράτορα" σε μια ακόμα καλή στιγμή – παίζουν: Βικτορια Αμπριλ και Μαρίζα Παρέδες)
Το 1993 στην Κίκα ο Αλμοδόβαρ επιστρέφει στη μουσική επιμέλεια. Ομολογουμένως το cd είναι απολαυστικό γεμάτο μουσικές και τραγούδια που ξεσηκώνουν τον ακροατή τους. Τσαβέλα Βάργκας, Πέρεζ Πράδο, Ξαβιέ Κουγκάτ δίνουν τον ρυθμό στις περιπέτειες της αθώας κομμώτριας Κίκα και της αδίστακτης τηλεπαρουσιάστριας Αντρέα Καρακορτάδα.
ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΙΚΑ (Βερόνικα Φορκε ως Κίκα, Πιτερ Κογιότ και η Βικτώρια Αμπριλ η δαιμόνια Αντρέα Καρακορτάδα)
Και μετά από αυτό το διάλειμμα έρχεται η δεύτερη μουσική συνεργασία του με τον Αλμπέρτο Ιγκλέσιας. Ένα κινηματογραφικό δίδυμο πλέον που πάνω από μια δεκαετία δείχνει δεμένο και απόλυτα πετυχημένο.
Πιο ειδικά ξεκίνησαν να συνεργάζονται το 1995 στο «Μυστικό μου λουλούδι». Ακολουθούν η «Ζωντανή σάρκα», η «Κακή εκπαίδευση», το «Μίλα της», η νέα δουλειά στο «Γύρνα Πίσω» και η καλύτερη όλων τόσο για τον Αλμοδόβαρ όσο και για τον Ιγκλέσιας το «Όλα για τη μητέρα μου», που μάλιστα θα φτάσει να κερδίσει το 2000 και το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η μουσική του Ιγκλέσιας εδώ έχει τον πιο καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
«Ο κόσμος που κρύβει στις ταινίες του ο Πέδρο Αλμοδόβαρ ζητάει μια μελωδικότητα. Μια μουσική δηλαδή που δεν ταράζει την αρμονία των ηρώων του. Με τρόπο έντεχνο και με εκείνη την φυσική αίσθηση, που κρύβει μέσα του ο κινηματογράφος όταν αφηγείται μια ιστορία. Σαν ένα τανγκό, μια ιδανική μελωδική μουσική, που ενδόμυχα είναι φορτωμένο με εκείνο το πάθος που έχουν μέσα τους και οι ήρωες του Πέδρο»
ΜΟΥΣΙΚΗ – HABLE CON ELLA - Μιλα της (2002) (Όσκαρ σεναρίου για τον Αλμοδόβαρ)
Ο Αλμπέρτο Ιγκλέσιας μας απασχόλησε στο πρόσφατο παρελθόν με την μουσική του. Η συνεργασία του με τον Αλμοδόβαρ άνοιξε τους ορίζοντες και του έδωσε ευκαιρίες για συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο. Η πιο ξεχωριστή φυσικά αυτή που του έδωσε και την φετινή υποψηφιότητα για Όσκαρ μουσικής στον Επίμονο Κηπουρό του Φερνάντο Μειρέγες. Μέλος της Ακαδημίας των Όσκαρ πλέον δείχνει να αποδέχεται την ευκαιρία της Αμερικής. Εκεί υπάρχουν και οι πιο σημαντικές επιρροές του από συνθέτες όπως ο Μπερναρντ Χερμαν και ο Τζον Ουιλιαμς χωρίς φυσικά να απαρνείται τα ηχοχρώματα της Ιβηρικής χερσονήσου . Με την μουσική του ο Ιγκλέσιας δείχνει να θέλει να ψηλαφίσει την ψυχή των ηρώων του Αλμοδόβαρ. Το καταφέρνει περίφημα δημιουργώντας μουσικά νέες εικόνες.
ΜΟΥΣΙΚΗ – TODO SOMPRE MI MADRE (Όλα για την μητέρα μου- 2000)
Ο Χρυσός Φοίνικας χάθηκε για δεύτερη φορά μέσα σε 6 χρόνια αλλά η μαγεία που προσφέρει η ταινία θα τον ανταμείψει όπως κάθε φορά πολλαπλά. Όπως και εμάς, που για άλλη μια φορά θα μας παρακινήσει να μπούμε στον μαγικό κόσμο του. Hasta luego mi amigos. Δηλαδή τα ξανάλεμε σε λίγο.
ΜΟΥΣΙΚΗ – VOLVER (02) 03.37
Σκηνοθεσία- σενάριο Πέδρο Αλμοδόβαρ, Πάιζουν : Πενέλοπε Κρουθ, Καρμεν Μάουρα, Λόλα Ντουένιας, Μπλάνκα Πορτίγιο.
Bραβείο σεναρίου και γυναικείας ερμηνείας τον Μάιο στις Κάννες και υπολογίσιμη δύναμη για το Όσκαρ 2007, ως εκπρόσωπος της Ισπανίας ενώ Πένελοπε Κρουθ Αλμοδόβαρ και Ιγκλέσιας είναι μέσα στα ονόματα που θα παίξουν για μια υποψηφιότητα
Σκηνοθέτης, σεναριογράφος, μουσικός και ηθοποιός ο Πέδρο Αλμοδόβαρ είναι ο πλέον αναγνωρίσιμος και δημοφιλής καλλιτέχνης του ισπανόφωνου κινηματογράφου μετά τον Κάρλος Σάουρα και τον Λουις Μπουνιουέλ.
Παιδί της ισπανικής εξοχής που μεγάλωσε στα χρόνια του δικτάτορα Φράνκο. «Δύο δικτατορίες έζησα νέος. Μια του Φράνκο και μια της Καθολικής εκκλησίας», θα πει αργότερα. Μεταξύ της Κακής εκπαίδευσης στο καθολικό σχολείο και του σινεμά θα προτιμήσει ανοιχτά το δεύτερο. Λατρεύει τις αμερικάνικες κωμωδίες και μαγεύεται από το Νεορεαλισμό και τη νουβέλ βαγκ. Μέσα από τις εικόνες του Τρυφώ, του Παζολίνι, του Μπλεικ Εντουαρτς ο έφηβος Αλμοδόβαρ βρίσκει διέξοδο από την ανιαρή ζωή στην επαρχία όπως την νιώθει μέσα του.
Είναι μόλις 16 ετών όταν θα πάρει τη μεγάλη απόφαση που θα αλλάξει τη ζωή του. Εγκαταλείπει την οικογενειακή εστία χωρίς καν να έχει μια δεκάρα στην τσέπη του και φτάνει στη Μαδρίτη με σκοπό να σπουδάσει κινηματογράφο και να γυρίσει τις δικές του ταινίες. Μια νέα ζωή αρχίζει να ξετυλίγεται…
ΜΟΥΣΙΚΗ – CARNE TREMULA (Γυρισμένο το 1997 - μουσική : Αλμπερτο Ιγκλεσιας, ρομαντικό δράμα που κινείται χρονικά μεταξύ της Ισπανίας του Φρανκο και της μεταφρανκικης δημοκρατικής περιόδου. παίζουν : Φραντσέσκα Νέρι , Χαβιέ Μπαρντεμ, Λιμπέρτο Ραδάλ, Αντζελα Μολίνα)
Από τις πρώτες ταινίες ( Η Πέπι, η Λούσι, Η Μπομ και Λαβύρινθος του πάθους) μέχρι την «Κακή Εκπαίδευση» και το «Γύρνα Πίσω» μέσα σε μια καριέρα 25 χρόνων ο Πέδρο Αλμοδόβαρ έχει κτίσει κάτι μοναδικό. Ένα δικό του κινηματογραφικό σύμπαν με ήρωες ανθρώπους της διπλανής πόρτας αλλά και εξαιρετικά ιδιόρρυθμες περιπτώσεις. Συγχέει με τρόπο μοναδικό τη νεανική ορμή του και την ωριμότητα. Και μπορεί να μεταπηδήσει από το εξωφρενικό αντεργκράουντ στην χολυγουντιανή ρυθμολογία, να ανακατώσει γέλιο και δράμα στα ίδια καρέ, να αποθεώσει το κιτς, να εξερευνήσει την ψυχολογία του άνδρα και της γυναίκας. Να μιλήσει για τα όνειρα, τις επιθυμίες τους, τους βαθύτερους πόθους και τα ναυάγια τους.
Όλα αυτά βέβαια έχουν σαν αναφορές τις παλιές ασπρόμαυρες ταινίες που λάτρεψε να βλέπει μικρός το χωριό. Μέσα σε αυτές τις εικόνες συναντά τον Κασαβέτη, τον Μπεργκμαν, τον Φελίνι. Και πάλι μέσα στη δραματική πλοκή των σεναρίων κλείνει έξυπνα το μάτι στη θεατρική δομή των έργων του Τένεσι Ουίλλιαμς, του Ζαν κοκτώ.
ΜΟΥΣΙΚΗ - A) TODO SOMBRE MI MADRE (Οσκαρ ξενογλωσσης ταινίας 2000, η καλύτερη συνεργασια Αλμοδόβαρ - Ιγκλέσιας και ίσως η καλύτερη ταινία του ισπανού δημιουργού)
B) ESTABA ESCRITO (Πεπι, Λουσι και τα άλλα κοριτσια - 1980 – πρώτη μεγάλου μήκους με την Καρμεν Μάουρα)
Ο αλμοδοβαρικός κόσμος, είναι ο κόσμος των παθών και των επιθυμιών, είναι ο κόσμος του πόθου και των συναισθημάτων: οι κεντρικοί χαρακτήρες -άνδρες ή γυναίκες - στις ταινίες του Ισπανού σκηνοθέτη φλέγονται από πάθη που τους ταλανίζουν, από ερωτικές επιθυμίες που ποτέ δεν εκπληρώθηκαν.
Ο παρορμητισμός, η υπερβολή, η κυριαρχία που το θυμικό δυναστικά επιβάλλει στις πράξεις και στον λόγο τους, οι συναισθηματικές τους μεταπτώσεις, η αντιφατικότητα τους, η αμφιθυμία τους, το χιούμορ και ο σαρκασμός, ο πόνος και τα δάκρια, η ανδρική και γυναικεία σεξουαλικότητα, όλα είναι ένα, όλα μπλέκονται, όλα είναι αξεδιάλυτα. Η γυναίκα βέβαια σαν φύση και σαν παρουσία έχει έναν πιο σημαντικό ρόλο εδώ. Οι πρωταγωνίστριες του (Μαρίζα Παρέδες,, Καρμεν Μάουρα, Πένελοπε Κρουθ, Βικτόρια Αμπριλ) έχουν πιο σύνθετα προβλήματα και μεγαλύτερες απαιτήσεις σαν χαρακτήρες. Όλα αυτά βέβαια είναι στοιχεία που θα πρέπει να αναζητηθούν στο σκηνοθετικό ύφος που πλέκει στο σύμπαν του ο Pedro Almodovar
ΜΟΥΣΙΚΗ – A) GRAN CANGA (Από το έργο "Λαβύρινθος του πάθους" - 1982 – με Σεσίλια Ροθ)
B) SUSAN GET DOWN (Νόμος του πόθου – 1987 – με Καρμεν Μάουρα και Αντόνιο Μπαντέρας) και τα 2 αποτελούν τραγούδια του ντουέτου Αλμοδοβαρ και Μακ Ναμαρα, ροκ πανκ γκρουπ εκπρόσωποσ τησ μοβίντα, όπωσ και οι πρώτεσ ταινίεσ του Ισπανού σκηνοθέτη
Η μουσική από τις πρώτες κιόλας εικόνες στο έργο του Αλμοδόβαρ παίζει καθοριστικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας. Και δεν είναι ο συνήθης ρόλος της συνοδείας εικόνων και συναισθημάτων. Στις ταινίες του ισπανού σκηνοθέτη η μουσική φαίνεται να ξαναγράφει το σενάριο από την αρχή.
Η ροκ και πανκ μουσική γίνονται ιδανικός τρόπος για να εκφράσει την καθημερινότητα του στις αρχές του ’80. τότε που ζούσε στους ρυθμούς της αχαλίνωτης Μοβιντα, από τα πρώτα new wave κινήματα στην Ευρώπη. Δανείζεται επίσης εικόνες από το ηχοστάσιο μουσικών όπως ο Νίνο Ρότα και ο Μικλος Ρόζα. Και βέβαια υπάρχει πάντα χώρος τόσο για την παράδοση, όσο και για την αισθηματική μουσική που φυλάνε καλά στους ρυθμούς τους μουσικές όπως το ταγκό, η σάλσα, η τζαζ και τα μπλουζ,.
ΜΟΥΣΙΚΗ – MALA EDUCATION - 2 κομμάτια από το σάουντρακ (2004 - μουσική : Αλμπερτο Ιγλέσιας - βιωματική εμπειρία του Αλμοδοβαρ για την Καθολική εκκλησία και όχι μόνο με Γκαελ Γκαρσία Μπερνάλ και Φέλε Μαρτινεθ)
A) MOONRIVER (13) 03.30 (διασκεύη του γνωστού θέματοσ του Χ. μαντσίνι από τον Α. Ιγκλέσιας)
B) VALSETTO (26) 01.38
Το 1985 ο Πέδρο Αλμοδόβαρ αποφασίζει να εκμεταλλευτεί την ιδέα μιας ολοκληρωμένης μουσικής επένδυσης για την ταινία του και να μην περιοριστεί στη μουσική επιμέλεια. Πρώτος συνεργάτης του σε αυτή την προσπάθεια θα είναι ο Μπερνάρντο Μπονέτσι. Γεννημένος στη Μαδρίτη ανήκει σε αυτές τις περιπτώσεις που έκαναν θεαματική στροφή από τον σκληρό ήχο του ροκ, ανήκει και αυτός στα παιδιά της μεταφρανκικής μοβιντα, σε πιο συμφωνικά σχήματα.
ΜΟΥΣΙΚΗ – MATADOR (1986 - μουσική : Μπερναρντο Μπονετσι)
Με τον Αλμοδόβαρ ο Μπονέτσι θα δοκιμάσει τον εαυτό του στην προσπάθεια του να ντύσει μουσικά με τις μουσικές του μια ταινία. Αρχηγός ενός ροκ πανκ συγκροτήματος, των Ζομπις, βουτάει στα βαθιά χωρίς να απαρνηθεί την ιδιοσυγκρασία της εποχής.
Πλησιάζει την ορχήστρα που έχει μέσα πιάνο, βιολί,τύμπανα και όλα τα συμφωνικά όργανα και την συνδυάζει ηχητικά ή εκφραστικά με τον ηλεκτρονικό ήχο των 80ς δηλαδή με το συνθεσαίζερ. Νεαρός ακόμα (20 ετών) τότε ο συνθέτης δεν θα αγνοήσει τις επιρροές της αμερικάνικης κινηματογραφικής κουλτούρας, όπως άλλωστε συμβαίνει και τις εικόνες του συνεργάτη σκηνοθέτη του. Φαίνεται πως συνθέτες όπως ο Μπερναρντ Χερμαν (ο συνεργάτης του Χιτσκοκ) έπαιξαν και εδώ τον δικό τους ρόλο. Οι επιρροές αυτές είναι αισθητές στο έργο και του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας, του άλλου μουσικού συνεργάτη του Αλμοδόβαρ, ο οποίος βέβαια είναι λάτρης αυτών των μουσικών και τις γνωρίζει πάρα πολύ καλά.
ΜΟΥΣΙΚΗ – Mujeres al borde de un ataque de nervios (Γυναίκες στα πρόθυρα νευρικής κρίσης
(ταινία βασισμένη σε έργο του Ζαν Κοκτώ, ισορροπεί σε μια λεπτή κλωστή μεταξύ κωμωδίας και δράματος. Παίζουν : Καρμεν Μάουρα, Αντόνιο Μπαντέρας, Χουλιέτα Σερράνο, Ροζυ Ντε Πάλμα.
Η ταινία ξεκίνησε μια λαμπρή πορεία από τη Βενετία το 1988 για να καταλήξει μετά από υποψηφιότητες, διθυράμβους και διάφορες βραβεύσεις στα Όσκαρ ως φαβορί στις ξενόγλωσσες ταινίες για λογαριασμό της Ισπανίας φυσικά αλλά χάνει από τον Μπιλε Ογκαστ (Δανία) και το "Πελέ ο κατακτητής")
Το 1990 ο Αλμοδόβαρ μπαίνει σε μια νέα φάση της σκηνοθετικής του πορείας. Στο Δέσε με! και στα Ψηλά τακούνια ο Αλμοδόβαρ τεστάρει τον εαυτό του με δύο δοκιμασμένους συνθέτες. Έννιο Μορικόνε και Ρουίτσι Σακαμότο είναι οι δύο συνθέτες αντίστοιχα. Εξ όψεως μιλάμε για ενδιαφέρουσες συνεργασίες που σίγουρα θα αποδώσουν και αποτελέσματα. Στην περίπτωση του «Δέσε με» η υπόθεση δείχνει να εμπεριέχει προκλήσεις για τον μουσικοσυνθέτη αλλά ο ίδιος ο Αλμοδόβαρ θα παραδεχτεί εκ των υστέρων ότι το σάουντρακ του Μορικόνε υπήρξε πιο συντηρητικό από τους ήρωες του.
Αντιθέτως στα Ψηλά τακούνια ο Σακαμότο δίνει ένα αντάξιο σκορ, μουσική, της αλμοδοβαρικής ιστορίας. Ο σκηνοθέτης και εδώ όμως δεν ικανοποιείται από το τελικό αποτέλεσμα. Στο σάουντρακ περιλαμβάνονται και 2 υπέροχα τραγούδια – διασκευές που ερμηνεύει η Luz Casal το “Piensa en mi” και το “Un ano de amor”
ΜΟΥΣΙΚΗ – A) ATAME - Δεσε με! (μουσική : Εννιο Μορικονε – το τρελό ζεύγαρι του ψυχοπαθούς ζεν πρεμιέ και της πορνοσταρ ερμηνεύουν οι Αντονιο Μπαντέρας και Βικτώρια Αμπριλ)
B) TACONES LEJANOS - Ψηλά Τακούνια (μουσική : Ο Ρουτσι Σακαμότο μετά τον "Τελευταίο Αυτοκράτορα" σε μια ακόμα καλή στιγμή – παίζουν: Βικτορια Αμπριλ και Μαρίζα Παρέδες)
Το 1993 στην Κίκα ο Αλμοδόβαρ επιστρέφει στη μουσική επιμέλεια. Ομολογουμένως το cd είναι απολαυστικό γεμάτο μουσικές και τραγούδια που ξεσηκώνουν τον ακροατή τους. Τσαβέλα Βάργκας, Πέρεζ Πράδο, Ξαβιέ Κουγκάτ δίνουν τον ρυθμό στις περιπέτειες της αθώας κομμώτριας Κίκα και της αδίστακτης τηλεπαρουσιάστριας Αντρέα Καρακορτάδα.
ΜΟΥΣΙΚΗ – ΚΙΚΑ (Βερόνικα Φορκε ως Κίκα, Πιτερ Κογιότ και η Βικτώρια Αμπριλ η δαιμόνια Αντρέα Καρακορτάδα)
Και μετά από αυτό το διάλειμμα έρχεται η δεύτερη μουσική συνεργασία του με τον Αλμπέρτο Ιγκλέσιας. Ένα κινηματογραφικό δίδυμο πλέον που πάνω από μια δεκαετία δείχνει δεμένο και απόλυτα πετυχημένο.
Πιο ειδικά ξεκίνησαν να συνεργάζονται το 1995 στο «Μυστικό μου λουλούδι». Ακολουθούν η «Ζωντανή σάρκα», η «Κακή εκπαίδευση», το «Μίλα της», η νέα δουλειά στο «Γύρνα Πίσω» και η καλύτερη όλων τόσο για τον Αλμοδόβαρ όσο και για τον Ιγκλέσιας το «Όλα για τη μητέρα μου», που μάλιστα θα φτάσει να κερδίσει το 2000 και το Όσκαρ ξενόγλωσσης ταινίας. Η μουσική του Ιγκλέσιας εδώ έχει τον πιο καταλυτικό ρόλο στην εξέλιξη της ιστορίας.
«Ο κόσμος που κρύβει στις ταινίες του ο Πέδρο Αλμοδόβαρ ζητάει μια μελωδικότητα. Μια μουσική δηλαδή που δεν ταράζει την αρμονία των ηρώων του. Με τρόπο έντεχνο και με εκείνη την φυσική αίσθηση, που κρύβει μέσα του ο κινηματογράφος όταν αφηγείται μια ιστορία. Σαν ένα τανγκό, μια ιδανική μελωδική μουσική, που ενδόμυχα είναι φορτωμένο με εκείνο το πάθος που έχουν μέσα τους και οι ήρωες του Πέδρο»
ΜΟΥΣΙΚΗ – HABLE CON ELLA - Μιλα της (2002) (Όσκαρ σεναρίου για τον Αλμοδόβαρ)
Ο Αλμπέρτο Ιγκλέσιας μας απασχόλησε στο πρόσφατο παρελθόν με την μουσική του. Η συνεργασία του με τον Αλμοδόβαρ άνοιξε τους ορίζοντες και του έδωσε ευκαιρίες για συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο. Η πιο ξεχωριστή φυσικά αυτή που του έδωσε και την φετινή υποψηφιότητα για Όσκαρ μουσικής στον Επίμονο Κηπουρό του Φερνάντο Μειρέγες. Μέλος της Ακαδημίας των Όσκαρ πλέον δείχνει να αποδέχεται την ευκαιρία της Αμερικής. Εκεί υπάρχουν και οι πιο σημαντικές επιρροές του από συνθέτες όπως ο Μπερναρντ Χερμαν και ο Τζον Ουιλιαμς χωρίς φυσικά να απαρνείται τα ηχοχρώματα της Ιβηρικής χερσονήσου . Με την μουσική του ο Ιγκλέσιας δείχνει να θέλει να ψηλαφίσει την ψυχή των ηρώων του Αλμοδόβαρ. Το καταφέρνει περίφημα δημιουργώντας μουσικά νέες εικόνες.
ΜΟΥΣΙΚΗ – TODO SOMPRE MI MADRE (Όλα για την μητέρα μου- 2000)
Σχόλια
Η μουσική είναι ένας ολόκληρος κόσμος από μόνη της, πόσο μάλλον όταν συνδυάζεται με εικόνες, όταν συμπληρώνει αυτό που ονομάζουμε «κινηματογραφική ταινία». Μια εικόνα συναισθηματικά φορτισμένη από το σενάριο, ξυπνά περισσότερα συναισθήματα στο κοινό όταν αγκαλιάζεται με τη σωστή μουσική επένδυση. (The Sound of music-cinematia)