Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Μια εικόνα χίλιες λέξεις δεν λένε οι φίλοι μας οι Κινέζοι? Πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μια τηλεοπτική κάρτα με ενδιαφέρουσα φραστική διατύπωση. Περισσότερα μεθαύριο όταν θα λήξει και η απεργία και η εργασία!

SIMA.mp3 It's better to look at the sky than live there. Ηoly Golightly (Στον Οδυσσέα, την Ελένη, τον Θανάση, στην Όντρεϊ και σε όσους αγάπησαν αυτό το ένθετο) Η Όντρεϊ Χεπμπορν δεν υπήρξε τυχαία η συμβολική ξεναγός των ακροατών του 9.58 στα μυστικά και στις ιστορίες κινηματογραφικών ταινίών. Είναι περισσότερο μια εικόνα και μια παρουσία που φανερώνει την γοητεία που κρύβει ο κινηματογράφος σε όποιον αγαπά και λατρεύει την μαγεία της σκοτεινής κινηματογραφικής αίθουσας και των μαγικών συστατικών που αναδύονται στο χώρο στη διάρκεια μιας προβολής. Είναι η μαγεία, η συγκινήση, ο ερωτισμός, η αγωνία, η συμπάθεια ή το μίσος, μια ατάκα ή μια μελωδία, οι σκέψεις και οι ανησυχίες που σου προκαλεί καθώς κρατάς φυλαγμένο σε ένα μικρό προσωπικό ντουλαπάκι της μνήμης κάποιο στοιχείο από μια ταινία. Αυτά προσπαθήσαμε να αναδείξουμε και νομίζω το καταφέραμε. Χωρίς την στείρα παράθεση trivia αλλά μπλέκοντας την αντικειμενική εκτίμηση μιας υποκειμενικής αλήθειας που έχουμε ο καθένας για μια ταινί

Παρελθόν θεωρείται πλέον το Μουσείο Κινηματογράφου και τυπικά μετά την κατάθεση από τον Αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Θεόδωρο Πάγκαλο του νομοσχεδίου για την ενοποίηση οργανισμών του δημόσιου και ευρύτερου δημόσιου τομέα. Το Μουσείο και το αρχειακό υλικό του, όπως και το προσωπικό περνάνε πλέον στην ευθύνη του Φεστιβάλ Κινηματογράφου, που έχει πλέον μια επιπλέον ευθύνη να διαχειριστεί πέρα από τις ήδη υπάρχουσες δικές του. Να υπεθυμίσουμε ότι ανάμεσα στα όσα περνάνε στην ευθύνη του Φεστιβάλ είναι και η συντήρηση και ανάδειξη της περίφημης συλλογής HELLAFI, ένα πλούσιο υλικό με πάνω από 100 χειροποίητες κινηματογραφικές γιγαντοαφίσες της περιόδου 1950-1970. Το μουσείο Κινηματογράφου είχε ιδρυθεί το 1997 και ήταν ένα από τα έργα που άφησε πίσω της η τότε Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης - Θεσσαλονίκη 1997. Κύριος στόχος η διάσωση και ανάδειξη αρχειακού και ιστορικού υλικού σε σχέση με τον ελληνικό κινηματογράφο. Πέρυσι το Μουσείο μετά από τρεις μετακομίσεις (από την περιοχή ΜΥΛΟΥ- ΒΙΛΚΑΣ

Αγαπητοί φίλοι Ξεκινησάμε μια σχέση εκτίμησης πριν πέντε χρόνια. Μιλήσαμε για αγαπημένες ταινίες, σάουντρακς και πολλές ιστορίες που αφορούσαν τον χώρο του κινηματογράφου, της μουσικής και του τραγουδιού, της τέχνης γενικότερα. Με βάση την ενημέρωση που έχουμε μέχρι στιγμής από την ΕΡΤ3 η εκπομπή που μεταδιδόταν καθημερινά από τον 9.58 διακόπτεται λόγω μη ανανέωσης σύμβασης. Δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν έχουμε καμία άλλη ενημέρωση για οποιαδήποτε εξέλιξη και έτσι θα περιοριστώ σε αυτή την λιτή ανακοίνωση. Θέλω όμως να ευχαριστήσω θερμά την διεύθυνση του σταθμού, τους συναδέλφους (δημοσιογράφους, μουσικούς παραγωγούς και τεχνικούς) και φυσικά όλους εσάς που σε αυτά τα πέντε χρόνια συνεχούς παρουσίας στηρίξατε αυτή την προσπάθεια. Ελπίζω να δοθεί μια νέα ευκαιρία και να τα πούμε και πάλι σύντομα στους ραδιοφωνικούς αιθέρες. Για όσους όμως θέλουν θα τα λέμε σίγουρα και μέσω αυτού του ιστολογίου το οποίο θα διαμορφωθεί αναλόγως στις νέες συνθήκες. ΥΓ: Η ανακοίνωση αυτή μεταδόθηκε και στην ση

Τον τελευταίο καιρό τρώω συνεχώς κολλήματα, που με αποθαρρύνουν από το να δημοσιεύω τα post μου. Έχω ετοιμάσει τρία κείμενα μέσα στην τελευταία βδομάδα αλλά δεν μου πάει καρδιά να τα αναρτήσω για πολλούς και διάφορους λόγους. Ας ειναι όμως... Δεν χάνεται η ευκαιρία και έτσι κάποια στιγμή θα δημοσιευτούν. Ίσως όταν τελειώσω με όλες τις υποχρεώσεις του Ιουνίου να γράψω και ένα post για όσα ζω το τελευταίο διάστημα. Την τελευταία βδομάδα μου έκανε επίσης τρομερή εντύπωση πως ο Μάνος Χατζιδάκις έγινε θέμα στις εφημερίδες, ραδιοφωνικούς σταθμούς και σε blogs, facebook, twitter. Ήταν 15 Ιουνίου, αρχή καλοκαιριού όταν έφυγε ο Μάνος. Και τότε, όπως σήμερα, βλέπαμε Μουντιάλ. Και μέσα σε αυτό το ποδοσφαιρικό κλίμα η Εθνική Ελλάδος ζούσε συνθήκες πανωλεθριάμβου με την διάκριση της και τις ήττες της. Τιμώντας τα 16 χρόνια, προφανώς δεν τιμάς κάποια στρογγυλή επέτειο. Είναι όμως τόση η ανάγκη μας για λίγη μαγεία, λίγη ομορφιά που οι μουσικές και τα τραγούδια του Μάνου δίνουν την απαιτούμενη οδό για

Ο Ντάνυ Μποϊλ, ο οσκαρικός σκηνοθέτης και παραγωγός του Σλαμντογκ Μιλιονερ, θα είναι ο τελετάρχης του Ολυμπιακού Λονδίνου το 2012! Μαζί του μια ομάδα παραγωγών και συμβούλων - εμπειρογνωμώνων ανάμεσα στους οποίους ξεχωρίζει ένας ακόμα σπουδαίος Βρετανός σκηνοθέτης, ο Στήβεν Ντάλντρι. Η πληροφορία έγινε τελικά γεγονός και περιμένουμε με πολύ ενδιαφέρον την τελετή έναρξης των Ολυμπιακών του Λονδίνου στις 27 Ιουλίου 2012. Η φιλοσοφία της διοργάνωτριας θέλει έτσι κι αλλιώς μια μοντέρνα ματιά και ένα πολύχρωμο εορταστικό κλίμα που θα προσελκύσει τη νεολαία. Στο περίφημο 9λεπτο στην τελετή λήξης του Πεκίνου οι Βρετανοί είχαν δώσει το στίγμα με τη Λιόνα Λιούις, τον Ντέβιντ Μπέκαμ και την Μαϊρα Χίντλει, μια από τις ειδεχθέστερες γυναίκες στα αστυνομικά- εγκληματολογικά χρονικά της Βρετανίας που ωστόσο απέκτησε ειδικό αντισυμβατικό συμβολισμό στην ροκ και πανκ κουλτούρα της Βρετανίας στα 80ς. Εκτιμάται πως πάνω από 1 δις θεατών θα παρακολουθήσουν τις τελετές του Λονδίνου σε όλον τον κόσμο. Δεί

Θεατράνθρωπος σαν τον Ανδρέα Βουτσινά δύσκολα θα ξαναπεράσει. Η διεθνής ακτινοβολία του, ηαγάπη του για το θεάτρο, η λατρεία και το πάθος του για την Ελλάδα, την Θεσσαλονίκη και φυσικά την ίδια την ζωή υπήρξε τόσο χαρακτηριστική ώστε να τον σημαδεύει. Η τόλμη να εκφράζεται, να καινοτομεί και να παρεμβαίνει δυναμικά υπήρξε εξίσου χαρακτηριστικό στόίχειο μιας προσωπικότητας που δεν περνούσε απαρατήρηστη απ' όπου κι αν περνούσε. Είναι χαρακτηριστικό πως το Nouvel Observateur σημείωνει για τον Βουτσινά τα εξής: "Αν στην πολιτική υπάρχει πάντα αυτός που κινεί τα νήματα, το ίδιο συμβαίνει και στο θέατρο. Κι αυτός ο άνθρωπος στο Παρίσι είναι ο Ανδρέας Βουτσινάς!" Έζησε τη Νέα Υόρκη της δεκαετίας του '50. Μαθητής του Λι Στρασεμπεργκ, πέρασε το 1955 στο περήφημο Actor's Studio και έγινε τελικά ισόβιο μέλος και καθηγητής της σχολής. Ο ΕΛία Καζάν βλέποντας τον στις εισαγωγικές εξετάσεις της σχολής είχε πει πως "Δεν ξέρω αν αυτό παιδί θα γίνει σκηνοθέτης ή ηθοποιός, πάω

Η Οδός Ερνέστου Εμπράρ φωτισμένη με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο. Ο σπουδαίος αρχιτέκτονας που διαμόρφωσε ένα σχέδιο ρυμοτομίας που ενώνει Σειχ Σου και Θερμαϊκό. Ωστόσο μόλις ένα στενάκι στα Άνω Λαδάδικα βρέθηκε για να τιμηθεί... Κάτι γίνεται στην Θεσσαλονίκη. Εκδηλώσεις όπως αυτή που παρουσίασε το περιοδικό Παράλλαξη αυτό το Σαββατοκύριακο στην Θεσσαλονίκη οπωσδήποτε φανερώνουν την γενικότερη ζύμωση και το αίτημα για κάτι καινούργιο στην πόλη μετά από 25 χρόνια συντήρησης. Δεν ξέρω αν αυτό θα εκφραστεί με κάποιο τρόπο στις δημοτικές εκλογές αλλά όλοι πλέον καταλαβαίνουμε πως για να λειτουργήσει αυτή η πόλη πρέπει να γίνουν κάποια αυτονοητα πράγματα, που δυστυχώς δεν γίνονται κατανοητά από τους ανθρώπους που θα έπρεπε να τα κατανοήσουν. Φυσικά δεν είναι τυχαίο πως σε αυτό το δίημερο που λειτουργεί ως μια εναλλακτική πρόταση είχαν θέση ομάδες που με την δράση τους δημιουργούν έναν γόνιμο διάλογο τα τελευταία 2-3 χρόνια, θέτουν τον προβληματισμό τους για όσα γίνονται και αναδεικνύουν ιδ