ΦΑΤΜΕ : ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΕΙΝΑΙ (ΠΑΝΤΑ) ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ!

Υπάρχει ένα τραγούδι που έγραψε ο Πορτοκάλογλου στα τέλη της δεκαετίας του 80 (όταν πια τελείωνε η διαδρομή των ΦΑΤΜΕ) που λέει:

Σαν όνειρο μου μοιάζει

που φτάνω τα τριάντα...


Μου λέγαν σκοτεινιάζει

μα γύρω μου ανοιξιάζει

κι ανθίζει όλη η γη...

Κάπως έτσι θέλω να πιστεύω πως είναι αυτή η πρώτη δεκαετία των - αντα στην οποία πέρασα και τυπικά προχτές. Δεν έκανα κάτι που να δείχνει γιορτή. Κάθησα (σχεδόν) μόνος μου και σκέφτηκα χωρίς να φτάνω κάπου. Ανάμεσα στις σκέψεις μουσική από αυτές τις 3 δεκαετίες (ότι άκουσα και δεν άκουσα, μου άρεσε και δεν μου άρεσε) γέμιζε το κενό. Στάθηκα λίγο σε εκείνα τα τραγούδια που έγραφε αυτή η μπάντα των ΦΑΤΜΕ μέσα στην δεκαετία του 80. Σε όλα υπήρχε πάντα κάποιος στίχος ή κάποιο κουπλέ ή ολόκληρα τραγούδια που έλεγαν κάτι για μένα. Πάντα έτσι ένιωθα με τα τραγούδια των ΦΑΤΜΕ και του Πορτοκάλογλου. Και πάντα υπήρχε κάτι μέσα τους που έσωζε δύσκολες προσωπικές μου καταστάσεις. Στην εφηβεία, στις σπουδές, στον στρατό, στην δουλειά, σε μικρές προσωπικές μα και μεγα΄λες στιγμές. Μιλούσε για την ζωή του και όσα τον προβλημάτιζαν αλλά στα αυτιά μου ήταν σαν να μιλούσε για μένα. Τελειότερο κερδισμένο στοίχημα για έναν καλλιτέχνη δεν νομίζω πως υπάρχει.

Κάθισα όλο το Σαββατοκύριακο και έβλεπα μέσω αυτών των τραγουδιών (κύριως μέσω αυτών) το λέυκωμα μιας εποχής που έχει φύγει ανεπιστρέπτι. Δεκαετία '80 με την Αλλαγή και τον Αντρέα να γοητεύει τα πλήθη, με την ΕΡΤ να παλεύει μονοπωλιακά τους ραδιοπειρατές μέχρι που ήρθε η ελεύθερη ραδιοφωνία - τηλεόραση, με τα γαριδάκια φοφίκο και την σοκοφρέτα στην τσάντα, με τον Μαικλ Τζάκσον στο Θρίλερ μιας εποχής και από την άλλη την Βιτάλη και την Αλεξίου, την Γαλάνη και την Πρωτοψάλτη αλλά και την Αρβανιτάκη, με τον Σαββόπουλο να βγάζει "τραπεζάκια έξω" και να φωνάζει "Ζητω το ελληνικό τραγούδι!" αλλά και τον Καρβέλα να μιλάει σε παρωχημένο ρυθμό 60ς για "Καλοκαιρινές διακοπές". Την Εθνική μπάσκετ με εκείνον τον θείκό Γκάλη, τον Γιαννάκη, τον τίμιο γίγαντα Καμπούρη να κάνουν να φωνάζουμε "Είμαστε πια πρωταθλητές"...

Οι αναμνήσεις δεν τελειώνανε και ερχόντουσαν όλες, καλές και κακές. Κάποια στιγμή στάματησα να σκέφτομαι. Άφησα απλώς τα τραγούδια των ΦΑΤΜΕ να μιλάνε. Και εκεί πήρα την απόφαση πως η σημερινή εκπομπή θα είναι ένα αφιέρωμα στην μπάντα που ήξερε πως δεν ήταν πανκ, ούτε και Ζαγοραίος μα ήξερε τον τρόπο να τα μπλέκει όλα αυτά και να φτιάχνει δικό της αυθεντικό ήχο.

Αφιέρωμα λοιπόν σήμερα στις 17.00 στους ΦΑΤΜΕ για να θυμηθούμε μια όμορφη πλευρά του ελληνικού τραγουδιού που ζει ακόμη και σήμερα στα τραγούδια και στις συναυλίες του Ν. Πορτοκάλογλου