ΜΕ ΟΠΛΟ ΤΟΥΣ ΣΤΙΧΟΥΣ

ΠΡΟΛΟΓΟΣ

Το ηλεκτρονικό λογοτεχνικό περιοδικό e-poema με αφορμή τα τελευταία θλιβερά γεγονότα παρουσιάζει έργα 27 ποιητών. Κάποια από αυτά γράφτηκαν εν θερμώ αποκλειστικά για τα τρέχοντα γεγονότα. Κάποια άλλα μοιάζουν με "προφητείες" και προοικονομία μιας δύσκολης εποχής που ανατέλλει. Εγώ παραθέτω εδώ δύο από τα ποίηματα και τα υπόλοιπα μπορείτε να τα διάβασετε πατώντας το λινκ πάνω στο όνομα του περιοδικού

ΓΙΑΝΝΗΣ ΚΟΝΤΟΣ
Η γενική απεργία

Ενα παιδί τρέχει μέσα στις φωτιές.
Η άσφαλτος είναι θάλασσα.
Η φωνή μνήμη και η μνήμη μαχαίρι
που σχίζει τη χάρτινη ησυχία σας.

Ενα παιδί τρέχει μέσα στις φωτιές
να σπάσει την τζαμαρία της Ιστορίας.

Εδώ είναι, εκεί είναι. Ανοιξη είναι,
θέρος είναι, αέρας είναι και μας παίρνει μαζί του.

ΣΤΑΜΑΤΗΣ ΠΟΛΕΝΑΚΗΣ
Δεκαπέντε ετών, νεκρός

Ξέρω ότι έφθασα αργά όπως αργά φθάνουμε πάντα στον τόπο του δράματος αν και
ταξιδεύουμε γεμάτοι αγωνία μέρες και νύχτες αδιάκοπα διασχίζοντας χιονισμένες εκτάσεις
ξέροντας ότι η έγκαιρη άφιξή μας θα μπορούσε ίσως να αποτρέψει μια καταστροφή και όμως
χιλιάδες εμπόδια μεσολαβούν και σκοτεινά βουνά υψώνονται απροσπέλαστα έτσι ώστε όταν
κάποτε φθάνουμε κατάκοποι ελπίζοντας ακόμα σ' ένα θαύμα το φοβερό γεγονός έχει ήδη συμβεί
και στεκόμαστε μπροστά του βουβοί και ανήμποροι

Ξέρω επίσης ότι δε μπορούμε πια πουθενά να καταφύγουμε, οι Θεοί είναι τυφλοί και μας ποδοπατούν
στο άτσαλο πέρασμά τους και αυτό που προσπαθώ εδώ να πω δεν είναι ποίημα, το ξέρω, αλλά μόνο
μια επιστολή που κάποιος έγραψε βιαστικά σε γλώσσα άγνωστη και σου την απευθύνω επειδή σου ανήκει
μεσολαβώ απλώς ταχυδρομώντας την ή μάλλον την αφήνω αιωρούμενη ελπίζοντας να βρει κάποτε
το δρόμο της και να πέσει στο σκουριασμένο γραμματοκιβώτιο της ποίησης το οποίο ίσως ανοίξουμε
εσύ και εγώ τη μέρα που θα συναντηθούμε έξω από το χρόνο

Κανένα ποίημα δεν ξέγέλασε ποτέ το θάνατο και ίσως όλα αυτά να μην είναι παρά ανόητες προφάσεις
τίποτε άλλο από μια μάταιη προσευχή για της δικής μου μαύρης ψυχής τη σωτηρία, για τη δική σου και για
την ψυχή όλων για να βρει η δική σου ψυχή τουλάχιστον ένα είδος γαλήνης.

ΥΓ: Ευχαριστώ την Ευδοκία, που μου έστειλε την πληροφορία και τα ποίηματα. Καλά Χριστούγεννα! (και ελπίζω να ξαναβρεθούμε σύντομα)

ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΤΟΥΣ ΓΟΥΡΟΥΝΙΑ ?

Παραθέτω επίσης ένα κείμενο που με προβλημάτιζει αρκετά. Το υπογράφει, με τον τίτλο που σημειώνω εδώ, ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης στα ΝΕΑ της Τρίτης (16/12). Έχω μιλήσει για τον ειδικό ρόλο που καλούνται οι πνευματικοί άνθρωποι να διαδραματίσουν τώρα. Είναι όμως θλιβερή η διαπίστωση πως κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σε ένα μπερδεμένο τοπίο που το μόνο που φανερώνει είναι θόλωμα, οργή, απελπισία. Κανενός είδους δημιουργική κριτική και πολύ περισσότερο καμία ερμηνεία και καμία λύση του δράματος που βιώνουμε. Γράφει λοιπόν ο Θεοδωράκης:

"ΑΡΧΙΣΑΝ λοιπόν να μιλούν οι διανοούμενοι. Και είναι με κάποιες φωτεινές εξαιρέσεις- σαν να ακούς τους συνταξιούχους που μαζεύονται στο Βοχ στα Εξάρχεια. «Οι νέοι είναι καλοί... μπλα... μπλα». «Οι μπάτσοι είναι κακοί... μπλα... μπλα». «Η κυβέρνηση είναι ανίκανη... μπλα... μπλα». Δεν εννοούσαμε αυτό ακριβώς όταν καλούσαμε- όσοι καλούσαμε - τους διανοούμενους να πάρουν θέση. Για τα δύσκολα τους φωνάξαμε. Χθες το πρωί άκουσα, σε έναν μεγάλο ραδιοσταθμό, έναν διανοούμενο να αναφωνεί (περίπου) «Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι». Σημειώνω τον χρόνο, γιατί δεν είχε το άλλοθι τού «εν βρασμώ», έχουν περάσει κιόλας 10 ημέρες από τη δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου.

«Μπάτσοι, γουρούνια, δολοφόνοι» λοιπόν; Αυτό πρέπει να μείνει από αυτή την εξέγερση; Κι ας πούμε ότι όλοι ψηφίζουμε και καταλήγουμε ότι όντως οι «μπάτσοι» είναι «γουρούνια δολοφόνοι», έκλεισε το θέμα; Έτσι πρέπει να σκέφτεται η γενιά του Αλέξη; Ότι οι μπάτσοι ελέγχουν τις τύχες αυτής της κοινωνίας; Και είναι αλήθεια αυτό; Οι μπάτσοι είναι ο πιο σημαντικός κρίκος στην αλυσίδα της σημερινής εξουσίας; Και, τέλος πάντων, όσοι ενισχύουν τη συνεχή χρήση αυτού του συνθήματος, έχουν σκεφθεί ότι μαθαίνουν στα παιδιά να σκέφτονται όπως ακριβώς οι... «ακροδεξιοί οικογενειάρχες». Αναρχικοί ίσον τρομοκράτες. Εξάρχεια ίσον κουκουλοφόροι. Ναρκομανείς ίσον αλήτες. Μετανάστες ίσον κλέφτες. Ρωσίδες ίσον πόρνες. Ομοφυλόφιλοι ίσον ανώμαλοι κ.ο.κ.

Έτσι μάλλον σκεφτόταν και το όργανο που τράβηξε περίστροφο. Στον δικό του κόσμο υπήρχε μόνο «καλό-κακό», «άσπρομαύρο». Δεν είχε μάθει να σκέφτεται διαφορετικά. Οι εξεγερμένοι μαθητές όμως, κάτι άλλο δεν πρέπει να μάθουν αυτόν το Δεκέμβρη; Ας σταματήσουν λοιπόν τις εύκολες ρητορείες οι διανοούμενοι κι ας προχωρήσουν λίγο μέσα στα αγκάθια. Διαφορετικά να κρατήσουμε τα παιδιά στο σπίτι να δουν μεσημεριανές εκπομπές. Το ίδιο μελό πουλάνε".