ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΕΣ ΕΚΤΕΛΕΣΕΙΣ

Περί διασκεύων ο λόγος εδώ και δύο ήμερες στην εκπομπή. Ένας εύσχημος τρόπος ο Γιώργος Ζαμπέτας να ρόκαρει με την βοήθεια των Magic de spell, ο Μάνος Χατζιδάκις να σαμπλάρει δια μέσω του Κωνσταντίνου Βήτα και η Ήρω να συναντάει τον Γιάννη Σπανό για "Ένα καλοκαίρι"...

Οι διασκεύες παλιών αγαπημένων μουσικών κομματιών και τραγουδιών είναι μια παλιά συνήθεια στην δισκογραφία. Στο εξωτερικό ως πρακτική είναι διαδεδομένη και καθιερωμένη εδώ και δεκαετίες. Πιο ειδικά στην δεκαετία του '90, αυτήν που θα μπορούσε μισοαστεία - μισοσοβαρά να ονομαστεί και η δεκαετία των διασκεύων, έχουμε αρκετά παραδείγματα τραγουδιών που έδειξαν τον δρόμο της επιτυχίας σε τραγουδιστές της εποχής. Ο Ρόμπιν Γουίλιαμς, ας πούμε, με το Freedom του Τζορτζ Μαικλ ξεκίνησε την σόλο επιτυχημένη πορεία του. Η Μαραϊα Κάρει επίσης έκανε την μεγαλύτερη επιτυχία της με μια διασκεύη. Ας μην αναφερθούμε σε διασκεύες κλασσικών κομματιών όπως το Summertime (μετράει πάνω από 2000 επίσημες καταγεγραμένες διασκεύες), τα Παιδιά του Πειραιά (η Νάνα Μούσχουρη το βρήκε σε δημοφιλές καραόκε παιχνίδι στην Ταιβάν να συγκινεί χιλιάδες κινεζάκια, που το τραγούδουσαν) ή το Moonriver του Μαντσίνι (από Σινάτρα μέχρι Έλτον Τζον).

Στην Ελλάδα η πρακτική των διασκεύων υπήρχε και εδώ από παλιά. Ας μην ξεχνάμε την περίπτωση του Γρηγόρη Μπιθικώτση και του Σταύρου Ξαρχάκου που "ανανέωσαν" ηχητικά πριν από 40 χρόνια τα υπέροχα τραγούδια του Μάρκου Βαμβακάρη. Βέβαια την τελευταία 10ετία το φαινόμενο τείνει να αυξηθεί. Έτσι ακούμε υπέροχες ελαφρές μελωδίες της Γιοβανας ή της Δανάης με ένα απαλό beat, λαϊκά τραγούδια του Χιώτη, του Μπαγιαντέρα ή του Παπαιωάννου να μετατρέπονται σε μπαλάντες, σε lounge ή ροκ κομμάτια.

Αυτό γίνεται κυρίως από νέους μουσικούς και συγκροτήματα. Πολύ χαρακτηριστική η περιπτώση των LOCOMONDO που μετατρέπουν παλιά αγαπημένα ρεμπέτικα σε δροσιστική ρέγγε! Συχνό το φαινόμενο οι εταιρίες να δημιουργούν δίσκους - συλλογές με τραγούδια ένός αγαπημένου καλλιτέχνη. Τέτοιες περιπτώσεις ήταν οι αφιερωματικοί δίσκοι στον Δ. Σαββόπουλο, τον Γ. Μαρκόπουλο, τον ΛΟΓΟ, τον Βαγγέλη Γερμανό, τον Π. Σιδηρόπουλο.

Ακόμη πιο χαρακτηριστική η ιστορία του Κωνσταντίνου Βήτα. Ο δίσκος του TRANSFORMATIONS κυκλοφόρησε πριν από 5 χρόνια, όμως ακόμη και σήμερα ξεσηκώνει μεγάλες συζητήσεις για τα όρια σεβασμού που πρέπει να έχει μια διασκεύη πάνω σε ένα κλασικό έργο όπως αυτό του Χατζιδάκι. Χωρίς αμφιβολία ένας δίσκος με φανατικούς εχθρούς μα και φίλους. Ο Κων. Βήτα πάντως είχε τολμήσει και παλιότερα τέτοιους πειραματισμούς πάνω σε τραγούδια του Μάνου Λοϊζου, του Σαββόπουλου και του Χατζιδάκι (και πάλι) και αυτοί κάποιοι τέτοιοι πειραματισμοί αποτέλεσαν το σάουντρακ της τελετής έναρξης και λήξης των Ολυμπαικών της Αθήνας το 2004.

Αντίστοιχη και η περίπτωση των ΜΙΚΡΟ, που έχουν δοκιμάσει επιτυχώς νέο ήχο σε πλήθος τραγουδιών. Από Χατζιδάκι και Θεοδωράκη μέχρι Πλέσσα και Λαβράνο. Και αρκετές φορές αφήνοντας τον ήχο της ερμηνείας της (π.χ.) Μαίρης Λίντα αναλλοίωτο. Η περσινή μεγάλη επιτυχία των ΜΙΚΡΟ ήταν το περήφημο MAD CONCERT που εδωσαν με την Ε. Τσαλιγοπούλου σε τέτοιες πολύ ωραίες διασκεύες. Σεβομένοι την ψυχεδέλεια της Λένας Πλάτωνος και μεταμορφώνοντας το τραγούδι "Το τραγούδι κάνει βόλτα" σε ένα σπιντάτο αλά Primal Scream κομμάτι! Αλλά και φέτος οι ΜΙΚΡΟ επενδύουν το σαουντρακ μιας ταινίας, ο λόγος για το ΜΟΛΙΣ ΧΩΡΙΣΑ του Β. Μυριανθόπουλου, σε τέτοιες ανάλογες διασκεύες.

Τον χειμώνα που μας πέρασε άλλη μια μπάντα, οι ΙΜΑΜ ΜΠΑΙΛΝΤΙ, μας συστήθηκαν μέσα από έναν δίσκο με πολλές και καλές διασκεύες παλιών κομματιών ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι προσπάθειες των MATISSE, του Σεραφείμ Τσοτσώνη, της Ηρούς, κ.α. να συναντήσουν τον Σπανό, τον Χατζηνάσιο, τον Ξαρχάκο, τον Μαρκόπουλο μέσα από πειραγμένες εκτελέσεις κινηματογραφικών τραγουδιών και μουσικών θεμάτων όπως τα "Ένα καλοκαίρι", "Αγκίστρι", "Κορίτσια στον ήλιο".

Το θέμα είναι ποιους ενδιαφέρουν αυτές οι νέες εκτελέσεις. Προφανώς απευθύνονται σε ακροατές με αυτιά ανοιχτά σε πειραματισμούς και διασκεύες μιας παλιάς πραγματικότητας με υλικά του παρόντος. Κι ας μην ξεχνάμε πως η κύρια πρόθεση των νέων καλλιτεχνών είναι προφανώς η γνωριμία του παλιού και κλασσικού σε ένα νέο κοινό που ενδεχομένως δεν γνωρίζει αλλά δεν βρίσκει τον τρόπο για να γνωρίσει. Τα αναφέρω αυτά γιατί ήταν πολλές οι φορές που ακροατές τηλεφωνούσαν στην εκπομπή, όποτε έπαιζα τέτοιες διασκεύες, και εξέφραζαν την δυσαρέσκεια τους τονίζοντας όμως κάθε φορά το θέμα της ηλικίας τους (εμείς το έχουμε συνηθίσει έτσι).

ΥΓ: Το θέμα των πειραγμένων εκτελέσεων δεν τελειώνει εδώ. Θα έχει και συνέχεια...

ΥΓ1 : Δείτε και αυτό το ενδιαφέρον κομμάτι που δημοσιεύτηκε σχετικά πρόσφατα