ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΜΕΓΑΛΗΣ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗΣ

Οδηγίες χρήσεως: Το μουσικό βίντεο υπάρχει απλώς σαν ηχητικό φόντο των φωτογραφιών. Απολαύστε το βλέποντας τις φωτος και τις λεζάντες τους

Στην Θεσσαλονίκη σήμερα έβρεχε.
Ήταν σαν ο ουρανός να πενθούσε κι αυτός έτσι σκοτεινός...



Η καμπάνα χτυπάει κι αυτή ανάλογα, καλόντας τους πιστούς στον Επιτάφιο...


Από νωρίς είχε στολιστεί. Στην εκκλησία είχε πολύ κόσμο. Ο καθένας άναβε ένα κεράκι, έκανε τον σταυρό του και συλλογιζόταν μπροστά στο θέαμα του Επιταφίου...


Τα παγώνια της Μονής Βλατάδων σκούζανε κάθε φορά που άκουγαν τον πένθιμο ρυθμό της καμπάνας.



Άφησα τα παγώνια στην ησυχία τους και κατηφόρησα για άλλες εκκλησιές...


Περπάτησα στα ανοιξιάτικα σοκάκια της Άνω Πόλης...

Παρά την αρχική μελαγχολία το τοπίο αυτό με τα έντονα χρώματα του μου άλλαξε κάπως την διάθεση...




Στο προαύλιο του Αη Νικόλα του Ορφανού στάθηκα για να ξεκουραστώ λιγάκι...



Στον Όσιο Δαβίδ θαύμασα και πάλι το μοναδικό ψηφιδωτό που δεν "ακούμπησαν" οι Τούρκοι μπαίνοντας στην πόλη τον 15ο αιώνα. Μια εικόνα μοναδική μού αποκαλύπτεται κοιτάζοντας το κάθε φορά...



Όπως αυτή εδώ η εικόνα που βαστάει ακόμα τις πληγές της στο χρόνο...

Τα δρομάκια της Άνω Πόλης κάθε φορά έχουν μια δική τους ξεχωριστή γοητεία, καθώς θαυμάζεις τις μικρές πινελιές του χρόνου και της εποχής πάνω τους...


Εδώ σε αφήνω όμως. Έφτασα κιόλας κοντά στην Καμάρα, έξω από τον Άγιο Παντελεήμονα. Πάω να απολαύσω την ανοιξιάτικη μελαγχολία των ημερών...



Στα 28 κεράκια της ζωής μου σήμερα προστέθηκε άλλο ένα. Πλησιάζω τα 30 απειλητικά αλλά πιθανόν να μην έχει τόση σημασία όσο υπάρχει υγεία, δύναμη, δημιουργικότητα, όνειρα, επιθυμίες, πόθοι και έρωτες, μια πυξίδα που να κατευθύνει την ζωή μας με ωραίο αεράκι σε όμορφους προορισμούς. Έτσι πορευόμαστε καλύτερα...

Σας εύχομαι Καλή Πασχαλιά...