ΦΘΙΝΟΠΩΡΙΑΣΕ ΜΕΣΑ ΜΟΥ...

Με έχει πιάσει μια περίεργη "κατάθλιψη". Δεν το περίμενα τόσο νωρίς αυτό το φθινόπωρο...Σαν χαστούκι με ξύπνησε από μια χαλαρότητα απίστευτη. Με πείραξε ίσως που δεν πήγα διακοπές, που δεν έκανα μπάνια (ένα μπάνιο σε θάλασσα και 3 σε πισίνα είναι πενιχρή σοδειά για καλοκαίρι), που δεν ρούφηξα τους χυμούς αυτού του θέρους όσο θα έπρεπε. Κι ας το φανταζόμουν πιο γοητευτικό... Έκλεισε και κάπως απότομα είναι αλήθεια με όλη αυτή την πυρομανεία.

Το pc τα έφτυσε, το dvd δεν παίζει, το καρπούζι είναι άνοστο. Όλα πια μου φταίνε. Φταις και εσύ που έτσι ξαφνικά εξαφανίστηκες "λόγω δουλειάς". Φταίνε και οι φίλοι που αφού μου αφηγήθηκαν τα καλοκαιρινά τους κατορθωματα χάθηκαν και πάλι βουτηγμένοι στις υποχρεώσεις τους. Μάζεψα από το μπαλκόνι τις πατάτες. Με το μαχαιράκι τις καθαρίζω προσεκτικά. Έβαλα την φωτιά στο τηγάνι.

Στο ραδιόφωνο ο εκφωνητής ποντάρει με ενθουσιασμό τα λεφτά του σε δυό ισπανικές ομάδες. Οι εφημερίδες δεν έχουν τίποτα καινούργιο να πουν. Μίση συνέντευξη και ένα άρθρο στα πίσω φύλλα. Η τηλεόραση μιλάει για τα τελευταία κατορθώματα του προεκλογικού αγώνα. Η Εθνική το απόγευμα έχει τον δικό της αγώνα για το Ευρωμπάσκετ. Όλα μαζί ανοιχτά τα έχω για να δημιουργώ φασαρία. Έξω φυσάει δυνατά ο άερας. Ρίχνω τις πρώτες πατάτες στο τηγάνι. Τσιτσιρίζουν όλες μαζί. Νιώθω τόσο μόνος...