ΤΑ SOUNTRACK ΤΗΣ ΧΡΟΝΙΑΣ ή ΤΙ ΝΑ ΤΣΙΜΠΗΣΩ ΓΙΑ ΤΟ I-POD ΤΩΡΑ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΛΙΑ ΠΟΥ ΘΑ ΒΡΕΘΩ
Η κινηματογραφική σεζόν σιγά σιγά κλείνει και δίνει την θέση της στο καλοκαίρι και στα μπάνια του λαού. Τα μπλοκμάστερ των "Πειρατών" και της παρέας του Ντάνι Όσιαν δίνουν το χαλαρό στίγμα της εποχής. Κατά γενική ομολογία ήταν μια καλή σεζόν και μας έδωσε αρκετές καλές ταινίες και φυσικά πολλά αξιόλογα σάουντρακ. Έτσι ξεκίνησα μια συνοπτική παρουσίαση όλων αυτών που μου άρεσαν και μου έκαναν καλή παρέα μέσα στο χειμώνα. Μουσικές και ταινίες και μερικές φορές είτε μόνο το ένα είτε μόνο το άλλο (καμιά φορά η μάπα ταινία σώζεται από την καλή μουσική ή μια καλή ταινία δεν πετυχαίνει να αναδειχθεί εξαιτίας της κακής μουσικής της).
Δεν ξέρω αν έχετε στα υπόψη σας 2 πολύ ωραία αλμπουμ από τον χώρο της ροκ. Το ένα είναι μια υπέροχη συλλογή (VAN MORRISON AT THE MOVIES) που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα και αφορά τραγούδια του Βαν Μορρισον που ακούστηκαν μέσα σε διάφορες ταινίες. Ένα πλούσιο σε τραγούδια cd (γύρω στα 20-22 κομμάτια έχει αν θυμάμαι καλά) με πολλές επιτυχίες όπως το Brown eyed girl που αποτέλεσε ηχητική συνοδεία στο αντιπολεμικό δράμα "Γεννημένος την 4η Ιουλίου" του Στοουν και το θρίλερ "Νύχτες με τον εχθρό μου" με την Τζούλια Ρομπερτς.
Απολαυστικό και το cd αναφοράς στην μουσική πορεία του Λέοναρντ Κοεν. Με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ (Leonard Cohen: I'm your man) που βγήκε στις αρχές της σεζον στην ελληνική διανομή στον δίσκο φιλοξενούνται σπουδαίες φωνές (Nick Cave, Beth Orton, U2, etc) που τιμούν τον Κοεν ερμηνεύοντας σε νέες υπέροχες εκτελέσεις τα τραγούδια του.
Από τις ταινίες που σίγουρα κλέψαν τις εντυπώσεις μέσα στην σεζόν το γερμανικό κοινωνικό δράμα του Βαν Ντονεσμαρκ "Οι ζωές των άλλων". Παρέλασε από πολλά φεστιβάλ, κέρδισε πλήθος διακρίσεων (μεταξύ τους το Όσκαρ ξενογλωσσης ταινίας και Φελιξ καλύτερης ευρωπαικής παραγωγής) και έστησε τους σινεφίλ σε ουρές για ένα εισητήριο έξω από το σινεμά (εικόνες ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ και ΑΡΧΟΝΤΑ ζήσαμε). Την μουσική εδώ υπογράφει ο Γάλλολιβανέζος Γκαμπριέλ Γιαρέντ. Ίσως να σας είναι περισσότερο γνωστός από την πετυχημένη συνεργασία του με τον Άντονι Μινγκέλα στον οσκαρικό "Άγγλο ασθενή", τον "Ταλαντούχο κο Ριπλει", το "Cold Mountain" και εσχάτως στη "Διάρρηξη".
Φέτος ξεχώρησε για την ατμοσφαιρική μελαγχολική μουσική που έγραψε για τις "Ζωές των άλλων". Επίσης δεν πρόλαβα να ακούσω όλο το σάουντρακ που συνέθεσε για το γαλλικό καρτούν "Αζούρ και Ασμάρ" αλλά υπάρχει μέσα στο αλμπουμ ένα υπέροχο τραγούδι που ερμηνεύει η Αλγερινή τραγουδίστρια Σουαντ Μασί. Ο ηχολήπτης μάλιστα την ώρα της εκπομπής μου έλεγε ότι του θυμίζει ένα ελληνικό δημοτικό αλλά δεν μπορούσε να διευκρινήσει ποιο! Προσωπικά πάντως το τραγούδι μου θύμισε άλλη μια καλή ταινία της χρονιάς τον "Δρόμο προς τη Δόξα" (Indigenes) του Ρασιντ Μπουκαρέμπ. Την μουσική εκεί υπογράφει ο Αλγερινός Αρμαντ Αμάρ (συνεργάτης και του δικού μας Κώστα Γαβρά) και μπλέκει την γαλλική μουσική και τις αλγερινές μελωδίες με τους ανατολίτικους αμανέδες.
Και στα ελληνικά σάουντρακ φέτος είχαμε καλή σοδειά. Μέσα στο χειμώνα κάναμε αρκετές αναφορές σε κάποια από αυτά. Δεν είχα προλάβει όμως να μιλήσω για την δουλειά του Βαγγέλη Φάμπα για την ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου 'Ο γιός του Φύλακα" αλλά και για τον Γιάννη Αιόλου και το σάουντρακ που υπογράφει στο "Ένας ήρωας στη Ρώμη" του Πάνου Αγγελόπουλου. Και οι δύο αντιμετωπίζουν την μουσική τους σαν ένα ένα ενιαίο σύνολο, άσχετα αν αυτή είναι "τεμαχισμένη" σε πολλά κομμάτια. Μελαγχολικός και με αρκετά δάνεια από την ελληνική παράδοση ο Φάμπας ίσως μας απασχολήσει και τα επόμενα χρόνια και μακάρι να πλουτίσει με την παρουσία του τα μουσικά μας κινηματογραφικά πεπραγμένα. Ανάμεσα στα ορχηστρικά μέρη υπάρχουν βέβαια και κάποια τραγούδια με τον Σωκράτη Μάλαμα και τη Μάρθα Φριντζήλα.
Το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη Αιόλου. Εδώ βέβαια η μελαγχολία είναι πιο γλυκερή αλλά το αποτέλεσμα εξίσου καλό. Μην σας τρομάζει το νούμερο 40 που αφορά στην ποσότητα των μουσικών θεμάτων του άλμπουμ. Τα περισσότερα αποτελούν μικρά σε διάρκεια σχόλια πάνω στις εικόνες της ταινίας, που όμως στέκονται επιτυχώς και εκτός οθόνης απλά σαν ήχος. Μεγάλο σουξέ σημειώνουν τα 2 τραγούδια που ερμηνεύουν ο Γιάννης Κότσιρας (Έχω μια καρδιά") και η Ελένη Τσαλιγοπούλου
Ξεκινήσαμε το φθινόπωρο με το "Γύρνα Πίσω" του Αλμοδόβαρ. Ο σταθερός συνεργάτης του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας υπογράφει και εδώ το σάουντρακ. Λίγο άνισο μου φάνηκε το αποτέλεσμα. Χωρίς να είναι υπερεκτιμημένος ο Ιγκλέσιας δεν κατορθώνει ωστόσο να στηρίξει την μουσική του και εκτός εικόνας (Το 'Όλα για την μητέρα μου παραμένει μακράν η καλύτερη δουλειά σκηνοθέτη και συνθέτη). Κερδίζει σαφώς τον κύριο στόχο του, που είναι να ψυχογραφήσει με την μουσική του τις εικόνες, αλλά δεν αποτελεί την καλύτερη στιγμή του εδώ (κι ας κέρδισε το Φελιξ μουσικής). Φυσικά ξεχωρίζει το υπέροχο ομώνυμο τραγούδι "VOLVER" που ακούγεται και από την Πένελοπε Κρουθ (playback) στην ταινία.
Υπέροχη μουσική έκπληξη - ανακάλυψη αποτέλεσε ο επίσης Ισπανός Χαβιέ Ναβαρέτε. Τόσο καλή και λειτουργική είναι η ατμοσφαιρική μουσική του για τον οσκαρικό "Λαβύρινθο του Πάνα" που άξια κέρδισε την υποψηφιότητα στα Όσκαρ και φυσικά τα θετικότατα σχόλια των κριτικών. Ίσως και αυτό να αποτελεί ένα από τα καλύτερα σάουντρακ της χρονιάς.
Για τον Χαβιέ διαβάστε επίσης τα κείμενα που έγραψα μέσα στο χειμώνα
1) Όσκαρ και2) Ναβαρετε - Ντεσπλά
Κλείνω με ένα υπέροχο τραγούδι. Ήταν πολλές οι καλές συλλογές τραγουδιών που κυκλοφόρησαν εκμεταλευόμενες την αφίσα και το λαμπρό όνομα μιας ταινίας. Μερικές από αυτές? "Μια καλή χρονιά", "Σκληροί του Μαϊαμι", "Βαβέλ". Από τις καλύτερες για μένα αυτή του "Ο Διάβολος φορούσε Πράντα". Διασκεδαστική η κομεντί. Πολύ καλή η Μέριλ, θέες οι Ανν και Εμιλυ αλλά και το δισκάκι πολύ γουστόζικο. Ποπ και ανάλαφρο (με dance ανεβαστική διάθεση) το βάζεις τα πρωινά για φωτίσεις την αρχή της μέρας σου ή τα βραδάκια αν είσαι με καλή παρέα στο σπίτι και δεν γουστάρεις τις άθλιες playlist και τα σεξιστικά αστεία του ατάλαντου dj. Μαντονα, U2, Μομπι, Αλανις Μορισετ, Ντειβιντ Μοραλες κάνουν ένα υπέροχο αλμπουμ από το οποίο ξεχωρίζω το τραγούδι του Jamiroquai "Seven days in sunny June". Περίμενα πολύ από την ώρα που το ανακάλυψα το τραγούδι για να το κάνω βιντεοκλιπ και του δικού μου Ιούνη αλλά αξίζε τον κόπο! Εδώσε ήλιο και ζέστη σε πολλά συννεφιασμένα σκοτεινά πρωινά του χειμώνα, το καλοκαίρι θα άλλαζε? Το λατρεύω και σας το χαρίζω!
Δεν ξέρω αν έχετε στα υπόψη σας 2 πολύ ωραία αλμπουμ από τον χώρο της ροκ. Το ένα είναι μια υπέροχη συλλογή (VAN MORRISON AT THE MOVIES) που κυκλοφόρησε σχετικά πρόσφατα και αφορά τραγούδια του Βαν Μορρισον που ακούστηκαν μέσα σε διάφορες ταινίες. Ένα πλούσιο σε τραγούδια cd (γύρω στα 20-22 κομμάτια έχει αν θυμάμαι καλά) με πολλές επιτυχίες όπως το Brown eyed girl που αποτέλεσε ηχητική συνοδεία στο αντιπολεμικό δράμα "Γεννημένος την 4η Ιουλίου" του Στοουν και το θρίλερ "Νύχτες με τον εχθρό μου" με την Τζούλια Ρομπερτς.
Απολαυστικό και το cd αναφοράς στην μουσική πορεία του Λέοναρντ Κοεν. Με αφορμή ένα ντοκιμαντέρ (Leonard Cohen: I'm your man) που βγήκε στις αρχές της σεζον στην ελληνική διανομή στον δίσκο φιλοξενούνται σπουδαίες φωνές (Nick Cave, Beth Orton, U2, etc) που τιμούν τον Κοεν ερμηνεύοντας σε νέες υπέροχες εκτελέσεις τα τραγούδια του.
Από τις ταινίες που σίγουρα κλέψαν τις εντυπώσεις μέσα στην σεζόν το γερμανικό κοινωνικό δράμα του Βαν Ντονεσμαρκ "Οι ζωές των άλλων". Παρέλασε από πολλά φεστιβάλ, κέρδισε πλήθος διακρίσεων (μεταξύ τους το Όσκαρ ξενογλωσσης ταινίας και Φελιξ καλύτερης ευρωπαικής παραγωγής) και έστησε τους σινεφίλ σε ουρές για ένα εισητήριο έξω από το σινεμά (εικόνες ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ και ΑΡΧΟΝΤΑ ζήσαμε). Την μουσική εδώ υπογράφει ο Γάλλολιβανέζος Γκαμπριέλ Γιαρέντ. Ίσως να σας είναι περισσότερο γνωστός από την πετυχημένη συνεργασία του με τον Άντονι Μινγκέλα στον οσκαρικό "Άγγλο ασθενή", τον "Ταλαντούχο κο Ριπλει", το "Cold Mountain" και εσχάτως στη "Διάρρηξη".
Φέτος ξεχώρησε για την ατμοσφαιρική μελαγχολική μουσική που έγραψε για τις "Ζωές των άλλων". Επίσης δεν πρόλαβα να ακούσω όλο το σάουντρακ που συνέθεσε για το γαλλικό καρτούν "Αζούρ και Ασμάρ" αλλά υπάρχει μέσα στο αλμπουμ ένα υπέροχο τραγούδι που ερμηνεύει η Αλγερινή τραγουδίστρια Σουαντ Μασί. Ο ηχολήπτης μάλιστα την ώρα της εκπομπής μου έλεγε ότι του θυμίζει ένα ελληνικό δημοτικό αλλά δεν μπορούσε να διευκρινήσει ποιο! Προσωπικά πάντως το τραγούδι μου θύμισε άλλη μια καλή ταινία της χρονιάς τον "Δρόμο προς τη Δόξα" (Indigenes) του Ρασιντ Μπουκαρέμπ. Την μουσική εκεί υπογράφει ο Αλγερινός Αρμαντ Αμάρ (συνεργάτης και του δικού μας Κώστα Γαβρά) και μπλέκει την γαλλική μουσική και τις αλγερινές μελωδίες με τους ανατολίτικους αμανέδες.
Και στα ελληνικά σάουντρακ φέτος είχαμε καλή σοδειά. Μέσα στο χειμώνα κάναμε αρκετές αναφορές σε κάποια από αυτά. Δεν είχα προλάβει όμως να μιλήσω για την δουλειά του Βαγγέλη Φάμπα για την ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Δημήτρη Κουτσιαμπασάκου 'Ο γιός του Φύλακα" αλλά και για τον Γιάννη Αιόλου και το σάουντρακ που υπογράφει στο "Ένας ήρωας στη Ρώμη" του Πάνου Αγγελόπουλου. Και οι δύο αντιμετωπίζουν την μουσική τους σαν ένα ένα ενιαίο σύνολο, άσχετα αν αυτή είναι "τεμαχισμένη" σε πολλά κομμάτια. Μελαγχολικός και με αρκετά δάνεια από την ελληνική παράδοση ο Φάμπας ίσως μας απασχολήσει και τα επόμενα χρόνια και μακάρι να πλουτίσει με την παρουσία του τα μουσικά μας κινηματογραφικά πεπραγμένα. Ανάμεσα στα ορχηστρικά μέρη υπάρχουν βέβαια και κάποια τραγούδια με τον Σωκράτη Μάλαμα και τη Μάρθα Φριντζήλα.
Το ίδιο ισχύει και για τον Γιάννη Αιόλου. Εδώ βέβαια η μελαγχολία είναι πιο γλυκερή αλλά το αποτέλεσμα εξίσου καλό. Μην σας τρομάζει το νούμερο 40 που αφορά στην ποσότητα των μουσικών θεμάτων του άλμπουμ. Τα περισσότερα αποτελούν μικρά σε διάρκεια σχόλια πάνω στις εικόνες της ταινίας, που όμως στέκονται επιτυχώς και εκτός οθόνης απλά σαν ήχος. Μεγάλο σουξέ σημειώνουν τα 2 τραγούδια που ερμηνεύουν ο Γιάννης Κότσιρας (Έχω μια καρδιά") και η Ελένη Τσαλιγοπούλου
Ξεκινήσαμε το φθινόπωρο με το "Γύρνα Πίσω" του Αλμοδόβαρ. Ο σταθερός συνεργάτης του Αλμπέρτο Ιγκλέσιας υπογράφει και εδώ το σάουντρακ. Λίγο άνισο μου φάνηκε το αποτέλεσμα. Χωρίς να είναι υπερεκτιμημένος ο Ιγκλέσιας δεν κατορθώνει ωστόσο να στηρίξει την μουσική του και εκτός εικόνας (Το 'Όλα για την μητέρα μου παραμένει μακράν η καλύτερη δουλειά σκηνοθέτη και συνθέτη). Κερδίζει σαφώς τον κύριο στόχο του, που είναι να ψυχογραφήσει με την μουσική του τις εικόνες, αλλά δεν αποτελεί την καλύτερη στιγμή του εδώ (κι ας κέρδισε το Φελιξ μουσικής). Φυσικά ξεχωρίζει το υπέροχο ομώνυμο τραγούδι "VOLVER" που ακούγεται και από την Πένελοπε Κρουθ (playback) στην ταινία.
Υπέροχη μουσική έκπληξη - ανακάλυψη αποτέλεσε ο επίσης Ισπανός Χαβιέ Ναβαρέτε. Τόσο καλή και λειτουργική είναι η ατμοσφαιρική μουσική του για τον οσκαρικό "Λαβύρινθο του Πάνα" που άξια κέρδισε την υποψηφιότητα στα Όσκαρ και φυσικά τα θετικότατα σχόλια των κριτικών. Ίσως και αυτό να αποτελεί ένα από τα καλύτερα σάουντρακ της χρονιάς.
Για τον Χαβιέ διαβάστε επίσης τα κείμενα που έγραψα μέσα στο χειμώνα
1) Όσκαρ και2) Ναβαρετε - Ντεσπλά
Κλείνω με ένα υπέροχο τραγούδι. Ήταν πολλές οι καλές συλλογές τραγουδιών που κυκλοφόρησαν εκμεταλευόμενες την αφίσα και το λαμπρό όνομα μιας ταινίας. Μερικές από αυτές? "Μια καλή χρονιά", "Σκληροί του Μαϊαμι", "Βαβέλ". Από τις καλύτερες για μένα αυτή του "Ο Διάβολος φορούσε Πράντα". Διασκεδαστική η κομεντί. Πολύ καλή η Μέριλ, θέες οι Ανν και Εμιλυ αλλά και το δισκάκι πολύ γουστόζικο. Ποπ και ανάλαφρο (με dance ανεβαστική διάθεση) το βάζεις τα πρωινά για φωτίσεις την αρχή της μέρας σου ή τα βραδάκια αν είσαι με καλή παρέα στο σπίτι και δεν γουστάρεις τις άθλιες playlist και τα σεξιστικά αστεία του ατάλαντου dj. Μαντονα, U2, Μομπι, Αλανις Μορισετ, Ντειβιντ Μοραλες κάνουν ένα υπέροχο αλμπουμ από το οποίο ξεχωρίζω το τραγούδι του Jamiroquai "Seven days in sunny June". Περίμενα πολύ από την ώρα που το ανακάλυψα το τραγούδι για να το κάνω βιντεοκλιπ και του δικού μου Ιούνη αλλά αξίζε τον κόπο! Εδώσε ήλιο και ζέστη σε πολλά συννεφιασμένα σκοτεινά πρωινά του χειμώνα, το καλοκαίρι θα άλλαζε? Το λατρεύω και σας το χαρίζω!
Σχόλια
Για όλους τους λάθους λόγους.
Γιατί είναι από ταινία του Αλμοδόβαρ.
Γιατί το ερμηνεύει έστω και με δανεική φωνή μια μεσογειακή χυμώδης ομορφιά.
Γιατί είναι μελό.
Και γιατί έτσι!
Μουτς
Άργησα αλλά βρήκα το δρόμο για το μπλογκ! Δέσμιος της γοητείας σας.
Πολλά μουτς
@εταλον
Και δεν ολοκληρώθηκε το αφιέρωμα. έχει και δεύτερο μέρος