ΧΡΥΣΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ - ΣΧΟΛΙΑ ΣΤΙΣ ΦΕΤΙΝΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ
Ομολογώ ότι οι Χρυσές Σφαίρες έχουν μια φαντασία που πολλές φορές η Ακαδημία δεν καταλαβαίνει ή δεν θέλει να κατανοήσει. Φέτος όμως ίσως και να αλλάξει γνώμη…(στην φώτο η φετινή Μις Χρυσή Σφαίρα, η δεσποινίς Λορέιν Νίκολσον, που όπως καταλάβατε από το επώνυμο είναι η κοράκλα του φετινού υποψήφιου Τζακ Νίκολσον. Ομορφόσογο ο Τζακ!)
Προειδοποιώ και πάλι ότι δεν έχουμε δει όλες τις ταινίες άρα απλώς υπολογίζουμε, φλυαρούμε, χαιρόμαστε με βάση τα όσα έχουμε δει και τα όσα έχουμε παρακολουθήσει στον ξένο τύπο. (τα ξεκαθαρίζω για τους τυχόν «περιέργους» αναγνώστες)
ΒΑΒΕΛ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Φέτος οι Σφαίρες βγάλανε 2 κατηγορίες με πολύ ενδιαφέρον. Στην καλύτερη ξενόγλωσση ταινία έχουμε μια 5αδα πολύ δυνατή, που αν ισχύσει και στα Όσκαρ τότε αλλάζει άρδην την κατάσταση. Η λογική έλεγε μέχρι τώρα Αλμοδόβαρ (Ισπανία), Ντελ Τόρο (Μεξικό) και «Η ζωή των άλλων» (Γερμανία) να συναγωνίζονται για το βραβείο. Έλα όμως που μάλλον για πρώτη φορά στην ιστορία του συγκεκριμένου βραβείου υπάρχει αμερικανικός δάκτυλος! Μελ Γκιμπσον και Κλιντ Ιστγουντ με «Apocalypto» και «Ίβο Τζίμα» είναι τα δύο νέα φαβορί που προέκυψαν απλούστατα γιατί μιλάνε αζτέκικα και γιαπωνέζικα φαρσί! Κι ας είναι αμερικάνικες παραγωγές.
Μπορεί η κατηγορία του ά ανδρικού ρόλου να μιλάει για την προσπάθεια του πρωταγωνιστή αλλά στον β ανδρικό σφάζονται παλικάρια! Μπεν Άφλεκ (Hollywoodland – βραβείο ανδρικής ερμηνείας στη φετινή Μόστρα), Έντι Μέρφι (για το αφροαμερικάνικο μιούζικαλ Dreamgirls), Μαρκ Γουολμπεργκ ( για τον «Πληροφοριοδότη» του Σκορτσέζε -ή πως ο ράπερ Μάρκυ Μάρκ έγινε ένας ωραίος ηθοποιός), Τζακ Νικολσον (για τον «Πληροφοριοδότη» του Σκορτσέζε, χωρίς παραπάνω σχόλια γιατί ο Τζακ παραφυλάει κάπου σίγουρα) και ο Μπραντ Πιτ (για την «Βαβέλ» - ένας από τους αληθινούς σταρ του σημερινού Χόλυγουντ). Περιμένω με περιέργεια να δω την αντίστοιχη κατηγορία των Όσκαρ και τα ξανασυζητάμε.
Η Βαβέλ άρεσε από τις Κάννες ακόμη. Είναι αλήθεια ότι μέχρι στιγμής είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της σεζόν. Ο Ιναρίτου (με την συνδρομή πάντα του εξαίρετου σεναριογράφου Γκιγιέρμο Αριάγα) έχει ακουμπήσει χρυσό και στις προηγούμενες 2 προσπάθειες του (Αμόρες Πέρος και 21 γραμ.). εδώ όμως έχουμε την καλύτερη στιγμή του. Πρόκειται για μια απίστευτα έξυπνη, καλοδουλεμένη σεναριακά και σκηνοθετικά ιστορία με δύο σταρ (Πιτ και Μπλάνσετ) που δέχονται να αναλάβουν το ρίσκο ενός ΄β ρόλου και πλήθος άλλων ηθοποιών πραγματικά υπέροχων. Για αυτό και σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές των τριών σπονδυλωτών ιστοριών βρίσκονται με μια θέση στις Χρυσές Σφαίρες. 7 υποψηφιότητες για την υπέροχη αυτή ταινία, που χωρίς αμφιβολία θα μας απασχολήσει και στα Όσκαρ (και συνεχίζει την περσινή καλή συνταγή του Crush του Πολ Χάγκις)
Προειδοποιώ και πάλι ότι δεν έχουμε δει όλες τις ταινίες άρα απλώς υπολογίζουμε, φλυαρούμε, χαιρόμαστε με βάση τα όσα έχουμε δει και τα όσα έχουμε παρακολουθήσει στον ξένο τύπο. (τα ξεκαθαρίζω για τους τυχόν «περιέργους» αναγνώστες)
ΒΑΒΕΛ ΥΠΟΨΗΦΙΩΝ
Φέτος οι Σφαίρες βγάλανε 2 κατηγορίες με πολύ ενδιαφέρον. Στην καλύτερη ξενόγλωσση ταινία έχουμε μια 5αδα πολύ δυνατή, που αν ισχύσει και στα Όσκαρ τότε αλλάζει άρδην την κατάσταση. Η λογική έλεγε μέχρι τώρα Αλμοδόβαρ (Ισπανία), Ντελ Τόρο (Μεξικό) και «Η ζωή των άλλων» (Γερμανία) να συναγωνίζονται για το βραβείο. Έλα όμως που μάλλον για πρώτη φορά στην ιστορία του συγκεκριμένου βραβείου υπάρχει αμερικανικός δάκτυλος! Μελ Γκιμπσον και Κλιντ Ιστγουντ με «Apocalypto» και «Ίβο Τζίμα» είναι τα δύο νέα φαβορί που προέκυψαν απλούστατα γιατί μιλάνε αζτέκικα και γιαπωνέζικα φαρσί! Κι ας είναι αμερικάνικες παραγωγές.
Μπορεί η κατηγορία του ά ανδρικού ρόλου να μιλάει για την προσπάθεια του πρωταγωνιστή αλλά στον β ανδρικό σφάζονται παλικάρια! Μπεν Άφλεκ (Hollywoodland – βραβείο ανδρικής ερμηνείας στη φετινή Μόστρα), Έντι Μέρφι (για το αφροαμερικάνικο μιούζικαλ Dreamgirls), Μαρκ Γουολμπεργκ ( για τον «Πληροφοριοδότη» του Σκορτσέζε -ή πως ο ράπερ Μάρκυ Μάρκ έγινε ένας ωραίος ηθοποιός), Τζακ Νικολσον (για τον «Πληροφοριοδότη» του Σκορτσέζε, χωρίς παραπάνω σχόλια γιατί ο Τζακ παραφυλάει κάπου σίγουρα) και ο Μπραντ Πιτ (για την «Βαβέλ» - ένας από τους αληθινούς σταρ του σημερινού Χόλυγουντ). Περιμένω με περιέργεια να δω την αντίστοιχη κατηγορία των Όσκαρ και τα ξανασυζητάμε.
Η Βαβέλ άρεσε από τις Κάννες ακόμη. Είναι αλήθεια ότι μέχρι στιγμής είναι μια από τις καλύτερες ταινίες της σεζόν. Ο Ιναρίτου (με την συνδρομή πάντα του εξαίρετου σεναριογράφου Γκιγιέρμο Αριάγα) έχει ακουμπήσει χρυσό και στις προηγούμενες 2 προσπάθειες του (Αμόρες Πέρος και 21 γραμ.). εδώ όμως έχουμε την καλύτερη στιγμή του. Πρόκειται για μια απίστευτα έξυπνη, καλοδουλεμένη σεναριακά και σκηνοθετικά ιστορία με δύο σταρ (Πιτ και Μπλάνσετ) που δέχονται να αναλάβουν το ρίσκο ενός ΄β ρόλου και πλήθος άλλων ηθοποιών πραγματικά υπέροχων. Για αυτό και σχεδόν όλοι οι πρωταγωνιστές των τριών σπονδυλωτών ιστοριών βρίσκονται με μια θέση στις Χρυσές Σφαίρες. 7 υποψηφιότητες για την υπέροχη αυτή ταινία, που χωρίς αμφιβολία θα μας απασχολήσει και στα Όσκαρ (και συνεχίζει την περσινή καλή συνταγή του Crush του Πολ Χάγκις)
Για τον Μάρτιν Σκορτσέζε και τον Πληροφοριοδότη του δεν έχω να πω πολλά. Η Ένωση Ανταποκριτών δεν του χρωστάει, όπως και η Ακαδημία, ένα βραβείο γιατί το έχει ήδη πάρει από το 2003 για τους «Γκάνγκστερ της Νέας Υόρκης». Όμως αυτή η προσμονή για το Όσκαρ φορτίζει το κλίμα της προεκλογικής καμπάνιας της Γουορνερ (που έχει την παραγωγή του Πληροφοριοδότη). Στην ίδια κατηγορία υπάρχει ο Ιναρίτου (Βαβέλ), δηλ. νέο αίμα από το Μεξικό για το Χόλυγουντ και ο Στηβεν Φριάρς (Η Βασίλισσα) θα μιλήσω πιο κάτω για αυτό. Και ο μεγάλος φόβος του Μάρτιν που ακούει στο όνομα Κλιντ Ιστγουντ και μάλιστα υποψήφιος εις τριπλουν! 2 φορές βλέπουμε το όνομα του στην κατηγορία του καλύτερου σκηνοθέτη και άλλη μια στην ξενόγλωσση ταινία (στην οποία ο σκηνοθέτης παραλαμβάνει το βραβείο). Θυμίζω ότι το 2004 με το Million Dollar Baby ο Κλιντ είχε καθαρίσει την κούρσα αρπάζοντας την δόξα και τότε από το λεγόμενο φαβορί «Aviator». Οι Ανταποκριτές και οι Σφαίρες προνόησαν και μοίρασαν την τράπουλα ώστε να φύγουν και οι 2 χαρούμενοι και βραβευμένοι. Τώρα αν θα γίνει αυτό θα το δούμε σε ένα μήνα.
«Η Βασίλισσα» του Στηβεν Φρίαρς είναι μια περίεργη ιστορία για τους Αμερικάνους. Καταρχάς μιλάει για ένα θεσμικό πρόσωπο που οι ίδιοι δεν έχουν και στα 250 χρόνια ύπαρξης τους ως έθνος το κοιτάζουν όπως και τα κέρινα ομοιώματα της Μαντάμ Τισώ. Έχει ενδιαφέρον πως ένα εκλεκτορικό καλλιτεχνικό σώμα θα αποδεχτεί φέτος την πρόκληση να επιβραβεύσει μια ερμηνεία τόσο πολιτική - κοινωνική και συνάμα τόσο προσωπική όσο αυτή της Έλεν Μίρεν. Έχουν ξανασχοληθεί με την βασιλική παράδοση οι Αμερικάνοι και έχουν βραβεύσει «βασιλικές» ερμηνείες (όπως της Τζούντι Ντεντς ως Ελισάβετ Α για τον «Ερωτευμένο Σαιξπηρ»). Εδώ όμως το πράγμα διαφέρει. Μέσα από ελιγμούς και διπλωματικές φιγούρες ο Φριάρς και η Μιρεν αποδομούν και ταυτόχρονα κλείνουν το μάτι στον άνθρωπο, στη γυναίκα, στην μητέρα και τελικά στην Βασίλισσα Ελισάβετ Β, που για 50 χρόνια αποτελεί την κεφαλή του βρετανικού κατεστημένου (μια ζωντανή ιστορία δηλαδή). Να σημειώσω ότι η Έλεν Μίρεν είναι υποψήφια και στις τηλεοπτικές Σφαίρες για τον ρόλο της ως Ελισάβετ Α !
Ο Μποράτ και επίσημα μπήκε στην κούρσα των Όσκαρ. Τον υπολογίζω ως φαβορί μαζί με τα Dreamgirls και ο Διάβολοσ φορούσε Πράντα. Απομένει να δούμε που θα κθίσει η μπίλια στις κωμωδίες...
Δύο κουβέντες και για τα μουσικά βραβεία. Ο Αλεξαντερ Ντεσπλά απασχολεί από πέρυσι τους Αμερικανούς με τις μουσικές του. Είχε κάνει ωραία δουλειά τόσο στην «Συριάνα» όσο και στην «Άλλη πλευρά του θυμού» (και αλλού βέβαια) αλλά δεν βρέθηκε μέσα στις 5άδες των βραβείων το 2005. Φέτος επιστρέφει δυναμικά με την μουσική στην «Βασίλισσα» και στο «Painted Veil», για το οποίο τελικά προτάθηκε για Σφαίρα μουσικής.
Ο Κάρλο Σιλιότο είναι ο άγνωστος μουσικός που αναδεικνύεται μέσα από αυτή την πορεία στα βραβεία (όπως πέρυσι ο Μαριανέλι του Περηφάνια και Προκατάληψη). Δεν έχει μεγάλη κινηματογραφική πορεία αλλά έχει δουλέψει πολλά χρόνια στην τηλεόραση. Υποθέτω ότι αυτή η διάκριση είναι η αρχή μιας ενδιαφέρουσας πορείας.
Ο Χανς Ζιμερ θεωρείται σπουδαίος συνθέτης που τα τελευταία χρόνια για λόγους που δεν καταλαβαίνω πως αγνοήθηκε από τα Όσκαρ. Και για σπουδαίες μουσικές όπως «Ο Μονομάχος», «Η λεπτή κόκκινη γραμμή», «Τελευταίος Σαμουράι», «Ισπαγγλικά». Φέτος επιστρέφει με την μουσική για 2 από τα μπλοκμπαστερ του Χολυγουντ. Τόσο η μουσική του στον «Κώδικα Ντα βίντσι» όσο και στους «Πειρατές της Καραϊβικής» είναι εξαιρετική. Στις Σφαίρες βρίσκεται για τον Ντα βίντσι. Με την Ένωση Ανταποκριτών πάντως τα πάει καλά αφού κάθε χρόνο έχει και από μια παρουσία στην 5αδα της. Μάλλον ήρθε η ώρα να τον θυμηθούν και στην Ακαδημία.
Ο Κλιντ Μάνσελ γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στην δουλειά του για την προηγούμενη ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο». Το βασικό θέμα από αυτό το σκορ έγινε κομμάτι του σάουντρακ της γενιάς μου και γνώρισε πλήθος διασκευών που ακούγονται ακόμα και στα τρέλειρ του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» αλλά και στα σήριαλ του… Παπακαλιάτη. Φέτος είναι υποψήφιος για την παρεξηγημένη στην Βενετία ταινία του Αρονόφσκι «Η πηγή».
Ο Γουστάβο Σανταολάγια της Βαβέλ δεν χρειάζεται πολύ μπλά μπλά. Αποτελεί το νέο μουσικό είδωλο του Χόλιγουντ. Στενός συνεργάτης του Ιναρίτου από παλιά, ο νικητής του Όσκαρ μουσικής φέτος για το «Μπροκμπακ Μάουντεν» του Άνγκ Λι, με μεγάλη δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια στο χώρο του σινεμά (Insider, Ημερολόγια μοτοσικλέτας, Άνιση Μάχη). Μόνο που έχω μια απορία: το θέμα που ακούγεται στο τέλος της ταινίας δεν αποτελεί πρωτότυπη μουσική επένδυση αλλά ένα πολύ γνωστό θέμα του συνθέτη που ο Μαικλ Μαν χρησιμοποιεί σε δύο ταινίες του (Ινσαιντερ και Διαδρομή). Υπολογίζεται και αυτό στην σύνθεση μουσικής για την Βαβέλ? Ο κανονισμός των Όσκαρ το γράφει ξεκάθαρα : για πρωτότυπη μουσική. Θα μας απαντήσει η Ακαδημία σε ένα μήνα υποθέτω.
Όσο για το τραγούδι εδώ το ρόλο έχουν οι ποπ-ροκ σταρς. Seal, Beyonce, Bryan Adams, Prince, Sheryl Crow. Νομίζω πως Μπιγιονσε και Πρινς έχουν για την ώρα προβάδισμα για τα ωραία τραγούδια που γράψανε και ερμηνεύουν για λογαριασμό των ταινιών Dreamgirls και Happy Feet. Είναι και τα δύο τραγούδια που υπολογίζω για τα Όσκαρ ( αν και είναι νωρίς).
Τελειώνοντας να συμπληρώσω ότι η τιμητική Χρυσή Σφαίρα φέτος πάει στον Γουώρεν Μπίτι. Ο Ελία Καζάν θα χαίρεται από εκεί ψηλά…
Δύο κουβέντες και για τα μουσικά βραβεία. Ο Αλεξαντερ Ντεσπλά απασχολεί από πέρυσι τους Αμερικανούς με τις μουσικές του. Είχε κάνει ωραία δουλειά τόσο στην «Συριάνα» όσο και στην «Άλλη πλευρά του θυμού» (και αλλού βέβαια) αλλά δεν βρέθηκε μέσα στις 5άδες των βραβείων το 2005. Φέτος επιστρέφει δυναμικά με την μουσική στην «Βασίλισσα» και στο «Painted Veil», για το οποίο τελικά προτάθηκε για Σφαίρα μουσικής.
Ο Κάρλο Σιλιότο είναι ο άγνωστος μουσικός που αναδεικνύεται μέσα από αυτή την πορεία στα βραβεία (όπως πέρυσι ο Μαριανέλι του Περηφάνια και Προκατάληψη). Δεν έχει μεγάλη κινηματογραφική πορεία αλλά έχει δουλέψει πολλά χρόνια στην τηλεόραση. Υποθέτω ότι αυτή η διάκριση είναι η αρχή μιας ενδιαφέρουσας πορείας.
Ο Χανς Ζιμερ θεωρείται σπουδαίος συνθέτης που τα τελευταία χρόνια για λόγους που δεν καταλαβαίνω πως αγνοήθηκε από τα Όσκαρ. Και για σπουδαίες μουσικές όπως «Ο Μονομάχος», «Η λεπτή κόκκινη γραμμή», «Τελευταίος Σαμουράι», «Ισπαγγλικά». Φέτος επιστρέφει με την μουσική για 2 από τα μπλοκμπαστερ του Χολυγουντ. Τόσο η μουσική του στον «Κώδικα Ντα βίντσι» όσο και στους «Πειρατές της Καραϊβικής» είναι εξαιρετική. Στις Σφαίρες βρίσκεται για τον Ντα βίντσι. Με την Ένωση Ανταποκριτών πάντως τα πάει καλά αφού κάθε χρόνο έχει και από μια παρουσία στην 5αδα της. Μάλλον ήρθε η ώρα να τον θυμηθούν και στην Ακαδημία.
Ο Κλιντ Μάνσελ γνώρισε μεγάλη επιτυχία χάρη στην δουλειά του για την προηγούμενη ταινία του Ντάρεν Αρονόφσκι «Ρέκβιεμ για ένα όνειρο». Το βασικό θέμα από αυτό το σκορ έγινε κομμάτι του σάουντρακ της γενιάς μου και γνώρισε πλήθος διασκευών που ακούγονται ακόμα και στα τρέλειρ του «Άρχοντα των δαχτυλιδιών» αλλά και στα σήριαλ του… Παπακαλιάτη. Φέτος είναι υποψήφιος για την παρεξηγημένη στην Βενετία ταινία του Αρονόφσκι «Η πηγή».
Ο Γουστάβο Σανταολάγια της Βαβέλ δεν χρειάζεται πολύ μπλά μπλά. Αποτελεί το νέο μουσικό είδωλο του Χόλιγουντ. Στενός συνεργάτης του Ιναρίτου από παλιά, ο νικητής του Όσκαρ μουσικής φέτος για το «Μπροκμπακ Μάουντεν» του Άνγκ Λι, με μεγάλη δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια στο χώρο του σινεμά (Insider, Ημερολόγια μοτοσικλέτας, Άνιση Μάχη). Μόνο που έχω μια απορία: το θέμα που ακούγεται στο τέλος της ταινίας δεν αποτελεί πρωτότυπη μουσική επένδυση αλλά ένα πολύ γνωστό θέμα του συνθέτη που ο Μαικλ Μαν χρησιμοποιεί σε δύο ταινίες του (Ινσαιντερ και Διαδρομή). Υπολογίζεται και αυτό στην σύνθεση μουσικής για την Βαβέλ? Ο κανονισμός των Όσκαρ το γράφει ξεκάθαρα : για πρωτότυπη μουσική. Θα μας απαντήσει η Ακαδημία σε ένα μήνα υποθέτω.
Όσο για το τραγούδι εδώ το ρόλο έχουν οι ποπ-ροκ σταρς. Seal, Beyonce, Bryan Adams, Prince, Sheryl Crow. Νομίζω πως Μπιγιονσε και Πρινς έχουν για την ώρα προβάδισμα για τα ωραία τραγούδια που γράψανε και ερμηνεύουν για λογαριασμό των ταινιών Dreamgirls και Happy Feet. Είναι και τα δύο τραγούδια που υπολογίζω για τα Όσκαρ ( αν και είναι νωρίς).
Τελειώνοντας να συμπληρώσω ότι η τιμητική Χρυσή Σφαίρα φέτος πάει στον Γουώρεν Μπίτι. Ο Ελία Καζάν θα χαίρεται από εκεί ψηλά…
ΟΙ ΤΑΙΝΙΕΣ ΜΕ ΤΙΣ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΕΣ ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ
BABEL - 7
THE DEPARTED - 6
DREAMGIRLS - 5
THE QUEEN - 4
ΤΑ ΣΤΟΥΝΤΙΟ ΠΟΥ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΟΥΝ ΣΤΙΣ ΦΕΤΙΝΕΣ ΣΦΑΙΡΕΣ
Paramount Pictures - 15 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ
Warner Bros. Pictures - 13 ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΕΣ
Φυσικά στις Σφαίρες θα επανέλθω με νέο άρθρο. Οπότε τα λέμε σύντομα...
Σχόλια