Στην Άννα και στον Βασίλη (και σε ότι μου θυμίζει το Τέταρτο Γυμνάσιο Θεσσαλονίκης) Σε μια εποχή που αποζητούσαμε την δική μας ταυτότητα, τον δικό μας ήχο. Ήρθε η ποπ των Take That. Και μετά η τέκνο και η ρειβ, το χιπ χοπ και φυσικά μετά η κλασική αισθητική του ροκ, της τζαζ, των σάουντρακ. Αυτές οι παιδικές αγάπες δεν ξεχνιούνται με τίποτα. Σχολική εκδρομή στην Αριστοτέλους, χριστουγεννιάτικες κατασκευές και μακαρόνια στους Αμπελόκηπους, η Αγ. Δημητρίου παίρνει φωτιά με το Pray και το Relight my fire. Στα Goody's η τότε generation-x αναστενάζει. Οι East 17 και οι Pet Shop Boys γεμίζουν τα ηχεία. Και από την άλλη Oasis, Blur, Στέρεο Νόβα. Πάρτι γεννεθλίων στα Sofies. Το πάτωμα γεμίζει πορτοκαλάδες και κόκα-κολα. Όποιος πέσει κάτω κολλάει. Μάθημα αγγλικών με την κυρία Νούλα. Στην Ξηροκρήνη η Άννα γεμίζει το δωμάτιο με αφίσες του Γκάρυ Μπάρλοου και ο Βασίλης τραγουδάει "Είμαι άνθρωπος και εγώ". Ο Ηλίας, τα Βασιλειά και τόσοι άλλοι που πήγαν και ήρθαν. Ήμασταν μια παρέα τότε...