7 προτασεις για το #tiff56

Και καθώς μετράμε αντίστροφα για το #tiff56 ήρθε η ώρα να ξαναξυπνήσει και αυτό το μπλογκάκι και ο συγγραφέας του. Time for action στα σίγουρα και να οι προτάσεις μου για το φετινό φεστιβάλ. Προσπαθώντας ν αποφύγω τα προφανή στα οποία ναι στα σίγουρα θα συναντηθούμε και μπορεί να κάτσουμε και σε διπλανά καθίσματα για να τα δούμε (όπως η ταινία γεγονός των Καννών Ο Γιός του Σαούλ ή η ελληνική πρεμιέρα του Chevalier, της νέας ταινίας της Αθηνάς Τσαγγάρη) μοίρασα τις προτάσεις ανάμεσα σε 3 θεματικούς άξονες όπως θα καταλάβετε και απο την ανάγνωση. Να σημειώσω πάντως πως ο φετινός κατάλογος ταινιών είναι αρκετά πλούσιος και σίγουρα θα βρείτε αρκετά καλούδια και για τις δικές σας λίστες. Αρκετά όμως φλυαρίσαμε. Πάμε να δούμε τις προτάσεις μας. Είπαμε, time for action!




1. ΕΓΩ, Ο ΕΡΛ ΚΑΙ ΤΟ ΚΟΡΙΤΣΙ ΠΕΘΑΙΝΕΙ:Ο Γκρέγκ, είναι ενας έφηβος που προσπαθεί να αποφεύγει τις επαφές και τις ουσιαστικές φιλίες με τους συμμαθητές του με εξαίρεση τον Ερλ με τον οποίο έχουν χόμπι να γυρίζουν βιντεάκια παρωδίες. Όλα αυτά ανατρέπονται όταν μπαίνει στη ζωή του η Ρεϊτσελ, μια συμμαθητρια του που έχει διαγνωστεί με καρκίνο. Another romantic teen movie? Μάλλον όχι, περισσότερο σε μια τρυφερή ντραμεντί φέρνει αλλά καλό είναι να το διαπιστώσουμε στις προβολές της ταινίας. Η υποδοχή πάντως της ταινίας στο πρόσφατο φεστιβάλ του Σάντανς υπήρξε αποθεωτική λαμβάνοντας τόσο το μεγάλο βραβείο του φεστιβάλ όσο και το βραβείο κοινού.



2. ΧΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΙΑ ΝΥΧΤΕΣ Νο1,Νο2,Νο3: Για όσους θυμούνται τον Χαμένο Παράδεισο,  μια απο τις ταινιάρες που σημάδεψαν το 2012 ξέρουν ότι ο Μιγκέλ Γκόμεζ ξέρει να φτιάχνει ιδιαίτερες αλλά απόλυτα κινηματογραφικές ιστορίες. Οι Χίλιες και μια Νύχτες στον ίδιο ρυθμό αποτελεί μια κινηματογραφική τριπλέτα που μεταφέρει τον μύθο απο τα αραβικά παραμύθια στην σημερινή Πορτογαλία και κατ' επέκταση την Ευρώπη της κρίσης. Αυτό το παιχνίδι μεταξύ του σκληρού παρόντος και μαγικού (μυθικού) παρελθόντος έχει σαν στόχο να σε κρατήσει μέχρι το τέλος θυμιζοντας κάτι απο παλιότερες προσπάθειες που καταγράφηκαν στο σινεμά. Ενθυμούμενος και το Tabu λέω να κλείσω και τα 3 εισητηρια για τις Χίλιες και μια Νύχτες! Σημειώστε ότι το 2ο μέρος της τριλογίας είναι και η πρόταση της Πορτογαλίας στο φετινό Ξενόγλωσσο Όσκαρ.



3. ΣΥΖΥΓΙΚΗ ΚΛΙΝΗ : Το Φεστιβάλ έχει φέτος πολύ Ρουμανία στο αποθεματικό του. Ανάμεσα στις προτάσεις του η ρετροσπεκτίβα στον Μιρτσέα Ντάνιελουκ. Και πριν πλακώσει κανένα ταλαίπωρο Παοκτσάκι και μου πει "Ποιος Ντάνιελουκ ρε φιλαράκι. Εμείς έχουμε Μπερμπάτοφ!" απαντάω ότι ο Ντάνιελουκ άνετα μπορεί να θεωρηθεί ως ένας γενναίος πρόδρομος του Νέου Ρουμάνικου Κύματος που ασκεί έντονη κριτική στην πολιτική και κοινωνική κατάσταση της Ρουμανίας προ 1989 και μετά. Αυτό ισχύει και στην Συζυγική Κλίνη, μια ντραμεντί που αποτελεί την αποθέωση του τέλους μιας σειράς ψευδαισθήσεων για την post Ceausescu Ρουμανία ενώ μπλέκει μια κατεστραμένη οικονομία με την διαχείρηση ενός σινεμά.



4. ΝΕΚΡΟΤΑΦΕΙΟ ΤΗΣ ΔΟΞΑΣ : Ο Απιτσατπόνγκ Βερασετάκουλ έχει περάσει απο την Θεσσαλονίκη πριν 4-5 χρόνια. Τότε βέβαια ήταν και στις μεγάλες δόξες του (μόλις κερδίσει και τον Χρυσό Φοίνικα με τον Θείο Μπουνμι). Το Φεστιβάλ πάντως έχει πολύ επαφή με την φιλμογραφία του απο την αρχή της καλλιτεχνικής του διαδρομής καθώς είχε βραβευτεί κιόλας εδώ το 2002. Το κινηματογραφικό του σύμπαν είναι αρκετά ιδιαίτερο και οι μυημένοι θεατές στην τέχνη του αντιλαμβάνονται τι εννοώ. Όσοι δεν διαθέτουν την στοιχειώδη (κινηματογραφική) φαντασία να διαβάσουν μέσα στις αβαν γκαρντ, φορμαλιστικές και πειραματικές εικόνες του Ταϊλανδού καλλιτέχνη σίγουρα δεν χρειάζεται να κόψουν εισητήριο για αυτή την προβολή γιατί σίγουρα δεν θα βρουν μια απλή ταινία με αρχή-μέση-τέλος. Οι υπόλοιποι εννοείται θα αφεθούμε στα κάδρα του Βερασετάκουλ και όπου μας βγάλει!



5. INTERRUPTION : Στο φετινό διαγωνιστικό έχει και η Ελλάδα δύο αρκετά δυνατά χαρτιά. Το πρώτο είναι ο Γιώργος Γκικαπέπας. Θα σταθώ όμως λίγο παραπάνω στην περίπτωση του Γιώργου Ζώη, ο οποίος καταθέτει την πρώτη μεγάλου μήκους ταινία του. Το Interruption διαθέτει μια αρκετά δυνατή ιστορία μπλέκοντας το θέατρο με την πραγματικότητα. Οι κριτικές που έλαβε στην πρεμιέρα της στη Βενετία μας προιδεάζουν για κάτι ιδιαίτερα πρωτότυπο.



6. ΗΦΑΙΣΤΕΙΟ : Αφήνοντας πίσω τα Βαλκάνια στους Ορίζοντες ξεχωρίζει σίγουρα η πρώτη μεγάλου μήκους του Χαϊρο Μπουσταμάντε. Τι είναι το Ηφαίστειο; H υπόθεση του - αφορά σε μια οικογένεια ιθαγενών στις φυτείες καφέ της Λατινικής Αμερικής - μάλλον παραπέμπει σε εθνογραφικό σινεμά αλλά με βάση τα reviews απο το εξωτερικό αυτό είναι το περιτύλιγμα. Το Ηφαίστειο είναι η οδύσσεια ενός νεαρού κοριτσιού να ξεφύγει απο τις συμβάσεις της φυλής της και να κερδίσει την ελευθερία της. Να προσθέσω εδώ ότι η Γουατεμάλα συμμετέχει για πρώτη φορά στην κατηγορία Καλύτερης Ξενόγλωσσης Ταινίας προτείνοντας το Ηφαίστειο μιας και η πορεία της ταινίας σε διάφορα φεστιβάλ (ανάμεσα στα οποία Βερολίνο, Ρότερνταμ, Γάνδη) υπήρξε θεαματική.



7. ΑΠΟ ΜΑΚΡΙΑ : Λατινοαμερικάνικη είναι και η τελευταία πρόταση του μπλογκ για αυτό το Φεστιβάλ. Το θέμα της αν και μοιάζει αρκετά ιδιαίτερο (ένας άνδρας καλεί στο σπίτι του με χρηματικό αντάλλαγμα νέους άντρες με σκοπό να τους κοιτάει χωρίς να έχει καμία επαφή μαζί τους) αποτελεί απο την ανάγνωση του αρκετά ιντρογκαδόρικο. Στα συν της ταινίας η διάκριση- εκπληξη με το Χρυσό Λιοντάρι της φετινής Μόστρα.