Η θανάσιμη μοναξιά του The Boy

Η Ευτυχία Παπαγιανοπούλου σηκώνει τα χέρια για τη παραγγελιά της.
Η Κατερίνα Γώγου, πιο ζωντανή από ποτέ, ζει και πάλι μια ποιητική παραίσθηση σιδερένιων πουλιών.
Ο Αλέξης Ασλάνογλου χαμογελάει σαρκαστικά.
Ο Διονύσης Σαββόπουλος, νέος, με μακριά μαλλιά, ξαναθυμάται το "Μακρύ ζεμπέκικο του Νικου Κοεμτζή".

Εύχεσαι καλό χειμώνα μαλάκα μου?
Πέρασες καλά το καλοκαίρι σου?
Λουσμένος ιδρώτα και αντιλιακό σε μια μέτρια παραλία που παρακμάζει στις ξαπλώστρες?

Ετοιμάσου!
Να ξαναβυθιστείς στο τέλμα σου.
Στο τέλμα όλων.
Τελευταίο σαββατοκύριακο καλοκαιριού.
Τελευταία ψευδαίσθηση.
Μετά κανένας δεν θα ακούει το κλάμα σου.
Μετά η ζωή τραβάει την ανηφόρα.
Ενίοτε και κατηφόρα...

ΥΓ: Δυο μήνες τώρα ακούω την "Ηλιοθεραπεία" του Boy. Ένας από τους σημαντικότερους δίσκους της χρονιάς. Κάθε φορά η ίδια αγωνία, η ίδια απογοήτευση, η ίδια οργή, η ίδια πίστη. Είναι ότι μένει από αυτό το περίεργο καλοκαίρι. Και κάτι ακόμα...