ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΑΡΙΑ ΔΗΜΗΤΡΙΑΔΗ (ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΚΑΜΙΑ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΙΣ ΒΑΝΔΕΣ ΚΑΙ ΛΟΙΠΕΣ ΑΦΩΝΕΣ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΜΑΣ ΠΛΑΣΑΡΟΥΝ ΕΝ ΕΤΕΙ 2009)

Η Μαρία Δημητριάδη υπήρξε σάουντρακ των παιδικών μου χρόνων. Περισσότερο γιατί στο πικ απ του σπιτιού υπήρχε αυτή η πολύ όμορφη δεύτερη εκτέλεση της ΕΛΕΝΗΣ, που έκανε με τον Μάνο Χατζιδάκι στα μέσα της δεκαετίας του '80. Και έπειτα χάρη στα πολιτικά τραγούδια του Μικρούτσικου και του Θεοδωράκη, που κατά διαστήματα θύμιζαν στους ακροατές του οικειακού πικ απ (που πάντα ήξεραν να συγκινούνται ενθυμούμενοι ιστορίες αντιχουντικής τρέλας) πως ζούσαμε πλέον (με σειρά εμφάνισης) Μεταπολίτευση - Αλλαγή - Κάθαρση - Εκσυγχρονισμό - Σεμνά και ταπεινά.

Χρόνια μετά η φωνή και η ερμηνεία της στο ΔΕΛΤΙΟ ΚΑΙΡΟΥ (ένας δισκος της που μου αρέσει αρκετά) είναι το ίδιο συγκλονιστική.



Όπως και αυτή η εκτέλεση από τις Μπάλαντες των Θεοδωράκη - Αναγνωστάκη (το λατρεύω αυτό το τραγούδι) που βρήκα στο ιντερνετ και ίσως να μεταφράζει κάπως την σημερινή είδηση με το φευγιό της για πολλούς σημερινούς 50αρηδες και 60αρηδες...