ΜΙΚΡΟΣ ΚΑΙ ΣΥΝΤΟΜΟΣ ΑΠΟΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΣ ΣΤΗΝ ΣΤΕΛΛΑ ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ Ή ΤΣΙΚΛΙΝΤΑΝ (ΑΠΛΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΓΙΑ ΝΑ ΚΛΕΙΔΩΣΕΙΣ Ή ΝΑ ΞΕΚΛΕΙΔΩΣΕΙΣ ΤΗ ΖΩΗ ΣΟΥ)

Είμαστε μια ιστορία που δεν τελειώνει ποτέ. Είμαστε βαρκούλες σε μια τεράστια θάλασσα που κάπου κάπου επικοινωνούν μεταξύ τους. Είμαστε φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό με ακριβές και φτηνές πρώτες ύλες, που μας κρατάει στη ζωή για κάποια χρόνια. Το υλικό αυτό γεμίζει με αναμνήσεις, νοσταλγία, ψυχή, όνειρα, έρωτες, αγάπη, μίσος, λύπη, χαρά, υγεία, αρρώστιες, πόνο, θλίψη, κύκλους που άλλοτε μας βγάζουν μπροστά στον φωτεινό ήλιο και άλλοτε στο σκοτάδι. Το θέμα είναι τι κρατάς και τι αφήνεις...


Η 400η ανάρτηση (και οι σκόρπιες σκέψεις μου που μόλις ανάρτησα) είναι αφορμή μιας είδησης δυσάρεστης, που άργησα να την μάθω.

Χτες σε ηλικία 58 ετών έφυγε μια δημιουργική Θεσσαλονικιά πεζογράφος και θεατρική συγγραφέας, η Στέλλα Βογιατζόγλου.

Είχα την τύχη να την γνωρίσω το 2005, όταν της είχα κάνει μια συνέντευξη με αφορμή το ανέβασμα του θεατρικού της έργου ΤΣΙΚΛΙΝΤΑΝ από το ΚΘΒΕ. Θυμάμαι εκείνη την συνάντηση πολύ καλά. Ήταν ένα φθινοπωρινό πρωινό στην Καλαμαριά. Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου είχε ξεκινήσει. Η συνάντηση μας κράτησε ώρα. Και μετά την κουβέντα μας για τις ανάγκες του Τύπου ξεκινήσαμε μια νέα κουβέντα πιο χαλαρή και ευχάριστη για πολλά και διάφορα.

Τρείς μήνες μετά η συνέντευξη δημοσιεύτηκε και αυτή με πήρε τηλέφωνο για να με ευχαριστήσει πολύ ευγενικά. Χάρηκα. Δεν βρίσκεις τόση ευγένεια στις μέρες μας πια. Όταν είδα το ΤΣΙΚΛΙΝΤΑΝ συγκινήθηκα πάρα πολύ. Εύχομαι κάποια στιγμή να το δω και ταινία γιατί η ιστορία του είναι πραγματικά δοσμένη με τόση αγάπη και τρυφεροτητα. Φεύγοντας από την συνάντηση μας την ρώτησα αυτό που με "έτρωγε" πολύ ώρα: "Μα τι θα πει Τσικλιντάν?" Ξέσπασε σε γέλια και μου απάντησε "Είναι ένα παιχνίδι που παίζαν τα παιδιά στα τέλη της δεκαετίας του '50. Σύμφωνα με τους κανόνες του υπάρχει ένα μέρος ασφαλές στο οποίο λέγοντας την λέξη ΤΣΙΚΛΙΝΤΑΝ κλειδώνεσαι και ξεκλειδώνεσαι αυτόματα χωρις να σε πειράξει κανείς. Έτσι ακριβώς γίνεται και στο έργο."

Κάπως έτσι δεν γίνεται κάθε φορά και στη ζωή μας?

ΣΤΕΛΛΑ ΒΟΓΙΑΤΖΟΓΛΟΥ (βιογραφικό σημείωμα)

Η Στέλλα Βογιατζόγλου γεννήθηκε το 1950 στη Θεσσαλονίκη. Σπούδασε Νομικά στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Εργάστηκε σε διάφορες υπηρεσίες, έκανε εκπομπές λόγου στο ραδιόφωνο και ήταν μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων και της Εταιρείας Λογοτεχνών Θεσσαλονίκης .

Κείμενα της έχουν δημοσιευτεί στις εφημερίδες: Τα Νέα, Μακεδονία, Αγγελιοφόρος, Ημερησία, Αυγή, Βραδινή, στο fanζειν του Μύλου, στο περιοδικό ΒΗMαgazino της εφημερίδας Το Βήμα· στα λογοτεχνικά περιοδικά: Παραφυάδα, Διαβάζω, Εντευκτήριο, Η λέξη, Υπόστεγο, ΒestSeller, Ρόπτρο, Παρατηρητής και στις ανθολογίες: Η Θεσσαλονίκη των Συγγραφέων (Εκδόσεις Ιανός), Ένδον Πόλη (επιμέλεια Περικλής Σφυρίδης,Κέντρον Ιστορίας Θεσσαλονίκης του Δήμου Θεσσαλονίκης Λογοτεχνικό Αρχείο αριθ. 2), 13 Σύγχρονοι πεζογράφοι της Θεσσαλονίκης (επιμέλεια-μελέτη Περικλής Σφυρίδης, Εκδόσεις Ιανός).

Διηγήματα της έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα γερμανικά. Έχει, επίσης, μεταφραστεί στα γερμανικά το θεατρικό της έργο Στην υγειά των χαμένων, το οποίο βραβεύτηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού το 1990 και επιλέχτηκε από το Διεθνές Ινστιτούτο Θεάτρου να εκπροσωπήσει την Ελλάδα στο Εuropean Drama Award το 1992.

Το θεατρικό της έργο Ενδοοικογενειακά μεταδόθηκε το 1989 σε συνέχειες από το Ραδιοφωνικό Σταθμό Μακεδονίας, σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη, ενώ δύο θεατρικά της στιγμιότυπα συμμετείχαν στην παράσταση Εντός Σχεδίου(; ) –«σύγχρονα στιγμιότυπα καθημερινής ζωής», μαζί μεθεατρικά στιγμιότυπα των συγγραφέων: Κωνσταντίνας Βέργου, Δημήτρη Κεχαΐδη, Περικλή Κοροβέση, Κώστα Μουρσελά, Δημήτρη Παπαχρήστου, Γιώργου Σκούρτη, Γιάννη Χρυσούλη, που παρουσιάστηκε από το Θέατρο των Καιρών, σε σκηνοθεσία Έρσης Βασιλικιώτη, το 1998. Το σενάριό της για την ταινία μικρού μήκους Το τσιφτετέλι από τη σειρά «η Θεσσαλονίκη διηγείται», σε σκηνοθεσία Πέτρου Παναμά,εκπροσώπησε την ΕΡΤ-3 στο Διεθνές Φεστιβάλ Ευρείας Οθόνης, στο Άμστερνταμ, το 1997. Τέλος, το Τσικλιντάν βραβεύτηκε από το Υπουργείο Πολιτισμού το 2000 και από το Κ.Θ.Β.Ε, σε νέα μορφή, με τη συνεργασία της Χριστίνας Χατζηβασιλείου, το 2004.

ΕΡΓΑ ΤΗΣ

Πεζογραφία: Το μαγγανοπήγαδο, Πύλη 1980, 1981. Κέδρος 1988. 4^η έκδοση 1996, Σκόνη κόλλησε στ’ αυτιά μας, Ν. Σύνορα 1983, 2^η έκδοση 2003 Σύγχρονοι Ορίζοντες (Βραβεύτηκε από την Εταιρεία Λογοτεχνών το 1985). Το τσιφτετέλι, Ν. Σύνορα 1983, 2^η έκδοση 1997. Η συγκάτοικος, Κέδρος 1987, 4^η έκδοση 1997. Και ο Φαίδων ήμουν εγώ, Κέδρος 1991. Ύστερα έφυγες στ’ αλήθεια, Κέδρος 1996, 5^η έκδοση 1998, 6^η έκδοση 2003. Περνώντας βιαστικά ανάμεσά τους, Κέδρος 2^η έκδοση 2000. Το μυθιστόρημα, Καμιά ιστορία δεν τελειώνει (;) (2005, Κέδρος).

Θεατρικά:Εντός Σχεδίου(;), Κέδρος 1998. Στην υγειά των χαμένων, Σύγχρονοι Ορίζοντες 2001.

Zum Wohl der Versager, (μετάφραση στα γερμανικά: Μαρία Μπογδάνου), Bernd Bauer Verlag 1997. Τσικλιντάν (υπό έκδοση, Κέδρος).

Παιδικά: Καβάλα σε δυο φεγγάρια, Α.Σ.Ε. 1982, 7^η έκδοση 1989, 8^η έκδοση Κέδρος 1994, 9^η έκδοση Κέδρος 1997.Οδύσσεια (διασκευή), Α.Σ.Ε. 1983, 5^η έκδοση 1989, νέα έκδοση Πατάκης 2001.Οι περιπέτειες του Μπιρμπιρή στη μυθική χώρα, Α.Σ.Ε. 1986, 3^η έκδοση 1989, 4^η έκδοση Κέδρος 1996.Η πέτρα της υπομονής, Παρατηρητής 1986, 3^η έκδοση 1989.

Η μυρωδίτσα, Παρατηρητής 1986, 3^η έκδοση 1989.