ΕΙΜΑΣΤΕ ΟΛΟΙ ΕΦΗΜΕΡΟΙ...
"Σταμάτα να γκρινιάζεις! Θα σε πάω στην καλύτερη παράσταση του καλοκαιριού", έτσι μου είχε πει τηλεφωνικά. Το δισάκι μου στον ώμο και με το τρένο στην πυρακτωμένη Αθήνα των 40 και βάλε βαθμών Κελσίου. Το ραντεβού μας ήταν λίγο πριν τις 7 (ποιος την είδε και δεν φοβήθηκε όταν άργησα χαρακτηριστικά κάπου στην Πλατεία Βάθης). Τα αφήσαμε όλα πίσω μας με καθαρή απορία και μεγάλη όρεξη για αυτό που θα βλέπαμε σε λίγο. Φάληρο, Κλειστό Ταε Κβο Ντο. Αρχιτεκτονικό στολίδι. Την εποχή των Ολυμπιακών εγώ ήμουν σε μια άλλη φάση και δεν κατέβηκα στην Αθήνα για τους Αγώνες. Όποτε ο θαυμασμός αναδρομικός. Το Ελληνικό Φεστιβάλ διαθέτει άριστο σερβις. Ευγενικοί υπάλληλοι, πρόθυμοι να σε εξυπηρετήσουν. Κόψαμε εισητήρια και μπήκαμε μέσα. Μια περιέργη κατασκεύη με σκαλωσιές και κοκκινα πανιά μέσα από την οποία οι θεατές προσέρχονται στο χώρο της παράστασης... Λίγες ώρες πριν, κάπου στην Αθήνα... - Που θα πας τελικά το βράδυ?" - Στην Αριάν Μνουσκιν. - Εξαιρετικά! Την θυμάμαι το 1984 στο Παρίσι...