ΤΗΣ ΜΕΤΑΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΑΗΜΕΝΗ ΓΕΝΙΑ... (40 ΧΡΟΝΙΑ ΜΕΤΑ)
- Υπήρχε αλλά τον παραγκωνίσαμε και τον στείλαμε στη φυλακή
- Μα ποιος?
- Ο Γεώργιος Παπαδόπουλος
Ένα μικρό απόσπασμα από μια στιχομυθία που άκουσα τυχαία σε δρόμο της Θεσσαλονίκης ενώ περνούσα δίπλα από 2 γυναίκες ηλικίας γύρω στα 40κατι. Δεν ήταν σοκ ότι το άκουσα αλλά ότι η συνομιλία έγινε από δύο γυναίκες που λογικά δεν θυμούνται και πολλά από εκείνη την εποχή. Η απογοήτευση τους για το πολιτικό-κοινωνικό-οικονομικό σήμερα είναι έκδηλη. Αν όμως κλείνει 40 χρόνια η επαίσχυντη επέτειος της 21ης Απριλίου τότε όλα έγιναν μπροστά στα αθώα και ανυποψίαστα παιδικά μάτια τους.
Ίσως να παρακολουθούσαν τους καλαματιανούς και τις αρχαιοελληνικές παρελάσεις στο Παναθηναϊκό Στάδιο (ένας απίστευτος κιτς αχταρμάς για να θυμούνται όλοι ποιες είναι οι «αληθινές» καταβολές του έθνους). Πιθανόν να είδαν τον γείτονα που η αστυνομία ερχόταν κάθε τρεις και λίγο και τον έσερνε στο τμήμα απλά γιατί τα πιστεύω και οι ιδέες του δεν ταίριαζαν με το «επαναστατικό» ύφος της εποχής. Πολύ πιθανό να είδαν τον ίδιο γείτονα να ζει τον μύθο του στην Ελλάδα του 1967 σε υπερπολυτελή μπαγκαλοού στην Μπουμπουλίνας (Αθήνα) ή Βαλαωρίτου (Θεσσαλονίκη) ή να κάνει κρουαζιέρα στα υπέροχα ελληνικά νησιά της Γυάρου, της Μακρονήσου, του Αη Στράτη. Φυσικά θεωρώ δεδομένο ότι είδαν τα έργα που έγιναν στην λαμπρή 7ετια και «ανασυγκρότησαν» την Ελλάδα (ότι δεν πρόλαβε να τσιμεντώσει ο "ιερός θεσμός" της Αντιπαροχής επί Καραμανλή το μπάζωσαν αυτοί επιτυχώς) και φυσικά «ανασυγκρότησαν» και την Κύπρο (εκεί έδωσαν ρέστα!).
Σοκάρομαι λοιπόν όταν ακούω να λένε ασυλλόγιστα ότι η χούντα έκανε καλό. Δεν την έζησα ούτε λεπτό. Ανήκω στις γενιές της Μεταπολίτευσης που πετυχημένα περιγράφει ο Πορτοκάλογλου σε ένα τραγούδι του. Δεν έζησα την χούντα και έτσι δεν έζησα και την ελευθερία (την έκρηξη αυτή δηλαδή που νιώθει κάποιος αποτινάσσοντας τα δεσμά του).
Είμαστε η πρώτη γενιά (όσοι γεννηθήκαμε τα πρώτα χρόνια της Μεταπολίτευσης) που 30 και κάτι χρόνια τώρα απολαμβάνουμε μια πολιτική σταθερότητα.
Μπορεί κάποιοι από αυτούς να μην θυμούνται την Χούντα γιατί τότε «διαβάζανε». Μπορεί να έχουν επιλεκτική μνήμη. Όμως οι υπόλοιποι οφείλουμε να τιμάμε όσα έχουμε και να τα προστατεύουμε όπως ορίζει το Σύνταγμα (για το οποίο έγινε επανάσταση) και οι Νόμοι σεβόμενοι αυτόν ακριβώς τον πατριωτισμό των Ελλήνων που άλλαξε την πορεία μας αιώνες τώρα ...
Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΡΕ - ΚΑΡΕ ΣΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟ
ΠΙΣΩ ΠΟΡΤΑ – Γ. ΤΣΕΜΠΕΡΟΠΟΥΛΟΣ (με τον ίδιο τρόπο μπήκαν και οι Συνταγματάρχες στην ιστορία της Ελλάδας)
ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ – Α. ΚΟΚΚΙΝΟΣ (Πλήρης αποτύπωση του κλίματος της εποχής)
Η ΧΟΡΩΔΙΑ ΤΟΥ ΧΑΡΙΤΩΝΑ - Γ. ΚΑΡΑΝΤΙΝΑΚΗΣ ("Τα παπαγαλάκια" από το σάουντρακ του Νίκου Πλατύραχου δίνουν το νόημα της ταινίας)
ΟΥΡΑΝΙΑ – Κ. ΚΑΠΑΚΑΣ (Και εδώ το ίδιο αλλά στην επαρχία)
ΛΟΥΦΑ ΚΑΙ ΠΑΡΑΛΛΑΓΗ – Ν. ΠΕΡΑΚΗΣ (Η απόλυτη ταινία αναφοράς στο αίσχος της 7ετιας. Και μάλιστα κωμωδία)
ΠΕΤΡΙΝΑ ΧΡΟΝΙΑ - Π. ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ (Ζήσε τον μύθο σου στην δημοκρατική μεταπολεμική Ελλάδα)
ΔΟΚΙΜΗ - Ζ. ΝΤΑΣΣΕΝ (Ο Ζυλ Ντασσέν και η Μελίνα Μερκούρη αυτοεξόριστοι και σοκαρισμένοι από τα γεγονότα του Πολυτεχνείου γυριζουν αυτό το ντοκουμεντο)
ΕΝΑ ΤΑΝΚ ΣΤΟ ΚΡΕΒΒΑΤΙ ΜΟΥ - Γ. ΔΑΛΙΑΝΙΔΗΣ (Ο Δαλιανίδης σε μια φιλότιμη προσπάθεια κωμωδίας της "ένδοξης" περιόδου. Ίσως η πρώτη ταινία που αποτυπώνει την πολιτικοποιημένη εποχή έστω και ηθογραφικά)
LILLY'S STORY - Ρ. ΜΑΝΘΟΥΛΗΣ (Αμαρκορντ θα πει θυμάμαι και εδώ ο Μανθούλης θυμάται την αυτοεξορία του στο Παρίσι επι χούντας)
ΕΝΑ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΔΕΝ ΦΤΑΝΕΙ - EΛ. ΧΡΟΝΟΠΟΥΛΟΥ (Για να θυμηθείτε ότι υπάρχουν πολλές παράλληλες ιστορίες επί χούντας έστω και απολιτικ αλλά υποδόρεια πολιτικοποιημένες)
ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΕΠΙΣΤΡΟΦΗΣ - Γ.ΣΜΑΡΑΓΔΗΣ (Με Σταθη Γιαλλελή στο καστ)
ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ - Ν. ΚΟΥΝΔΟΥΡΟΣ (Για όσους υποστηρίζουν ότι επι χούντας δεν βασανίζονταν κόσμος απλά και μόνο για τις ιδέες του)
ΑΤΤΙΛΑΣ 1974 - Μ. ΚΑΚΟΓΙΑΝΝΗΣ (Για όσους υποστηρίζουν ότι η χούντα πρόσφερε υπηρεσίες)
ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ’36 - Θ. ΑΓΓΕΛΟΠΟΥΛΟΣ (Γιατί οι χούντες δεν έχουν διαφορές είναι όλες το ίδιο)
ΓΕΝΝΑΙΟΙ ΤΗΣ ΣΑΜΟΘΡΑΚΗΣ – ΗΘΙΚΟΝ ΑΚΜΑΙΟΤΑΤΟΝ - ΣΤ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ (η μια ταινία εξελίσσεται στο μεταίχμιο από την δικτατορία στην μεταπολίτευση - επιστράτευση ενώ η 2η δείχνει 35 χρόνια μετά την ίδια παρέα και τι ακριβώς την προβλιματίζει σήμερα)
ΣΥΝΟΡΑ ΤΗΣ ΠΡΟΔΟΣΙΑΣ - ΝΤ. ΔΑΔΗΡΑ (Ο πληθωρικός Τζειμς Πάρις με αυτές τις ταινίες έδειχνε την συμπάθεια του στο καθεστώς και έβρισκε τον Β΄Εξώστη απέναντι του στο Φεστιβάλ Θεσ/νικης)
HAPPY DAY - Π. ΒΟΥΛΓΑΡΗΣ (Διακοπές στην "σύγχρονη Ακρόπολη της Ελλάδας")
Ζ - Κ. ΓΑΒΡΑΣ (Τα σταγονίδια του παρακράτους που εθελοτυφλούσαν και δεν έβλεπαν οι πολιτικοί προ χούντας. Μια πολιτική δολοφονία που έστειλε διακοπές διαρκείας στο Παρίσι τον Καραμανλή και ένα Όσκαρ που ήταν μαχαιριά για τους συνταγματάρχες το 1970)
Σχόλια
Εξαιρετική η φιλμογραφία του ελληνικού σινεμά για τις δικτατορίες.
Οσο για τα σχόλια. Αγαπητέ μου γιατί εκπλήσεσθε. Στην Ελλάδα ζείτε, όπου ανθεί κατά κόρον το είδος του ανεγκέφαλου ρατσιστή νεοέλληνα που κοιτά το σπιτάκι του και την δουλίτσα του!
Πως νομίζετε πως γεννιούνται οι χούντες!
Σας φιλώ
Μουτς
συμφωνώ μαζί σου.
Σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια. Είστε πάντα τόσο καλή μαζί μου!
@ προβατο
Προβατε μαι φρεντ εσύ σίγουρα θα έχεις άσχημα βιώματα από την "επανάσταση" γιατί πέφτει σχεδόν πάντα μέσα στο Πάσχα. Όποτε ο καλαματιανός τους άνοιγε την όρεξη για έναν μεζέ μπεεε!
@ Μεγαλοκοπέλα
Καλως ήρθες στην μπλογκοσφαιρα! Εκτός αν γνωριζόμαστε ήδη από αλλού...
όχι, οτι σας νοιάζει, αλλά το σκέφτηκα..δημοσίως! Αντε, βρε! "Χρόνια πολλά"
όπως άκουσα σήμερα κάποιους να εύχονται!..ένεκα της ημέρας...τι να πω? Και μη χειρότερα!
Κ τις ταινίες καλά έκανες κ τις ανέφερες, για να τα θυμόμαστε.
Μα από τα σπίτια τους τα ακούνε αυτά. Εδώ υπάρχει κόσμος στη δικια΄μου γενιά που λέει τέτοια, που δεν είχαμε καν γεννηθεί τότε.
Οι περισσότεροι τα λενε ασυλλόγιστα γιατί δεν έχουν ζήσει την εποχή και δεν μπορούν να κατανοήσουν τα δεδομένα. Εσύ όμως που έχεις πάει και Βρυξέλλες και έφαγες και λίγα λαχανάκια παραπάνω σαν μεζέ ξέρεις τι παίζει...