Ο μπαμπας τρελαινοταν να ακουει Νινο Ροτα!

Είδα στην Ορεστιάδα το πιο φανταστικό μέρος για να ξαναγυριστούν οι "Δεσποινίδες του Ροσφορ" του Ζακ Ντεμί. Στα ανοιχτά του εβρίτικου κάμπου ηλιόσποροι έβαφαν με το κίτρινο χρώμα τους την γη ενώ μαύρα σύννεφα έλουζαν με την βροχή τους το χώμα στο Τριεθνές. Εγώ Ελλάδα και απέναντι πάλι στο ίδιο πράσινο απέραντο πεδίο Τουρκία και Βουλγαρία. Στην Αλεξανδρούπολη γύρισα πίσω σε χρόνια χακί αλλά δεν στάθηκα πολύ στο παρελθόν αφού το τρένο το προπέρασε γρήγορα φτάνοντας στην Θεσσαλονίκη. Ταινίες, μουσικές, βιβλία, εικόνες, ήχοι, γεύσεις έγιναν κουβάρι γρήγορα. Στην Εγνατία Οδό τον Αύγουστο θαύμασα τόσα πολλά τοπία. Η μισή Ελλάδα πέρασε από μπροστά μου. Οι μακριές σύραγγες της που τρυπάνε τα βουνά της Πίνδου μου φάνηκαν σαν πολύχρωμα, πολύφωτα μικρά λουνα παρκ. Λίγο πιο πέρα ο Αμβρακικός εξαφανίστηκε στο πιτς φυτίλι με την υποθαλάσσια του Ακτίου οδηγώντας με σε άλλα τοπία. Στην Λευκάδα ήπια ροζολί και έφαγα επτανησιακές μάντολες. Χάθηκα στο ευλογημένο απέραντο γαλάζιο του Αγιου Νικήτ

Θα αργήσουμε μάλλον να τα πούμε καθώς τις επόμενες μέρες το πρόγραμμα γράφει διακοπές! Οπότε καλά να περνάτε όλοι και μέχρι την επόμενη ανάρτηση τα λέμε σε καμια παραλία!

Το καλοκαίρι του '69 έχει συνδεθεί πλέον με δύο γεγονότα. Το ένα το περιγράψαμε ήδη φτάνοντας να κάνουμε και εμείς ένα μεγάλο βήμα για την ανθρωπότητα. Το δεύτερο συνέβη τον Αύγουστο του 69 και δεν είχε να κάνει τόσο με βήματα αλλά με ρυθμό και φυσικά θεωρείται μέχρι σήμερα μια θρυλική συγκέντρωση γεμάτη ροκ και όλα τα λοιπά... αξεσουάρ. Με τη νεολαία να βρίσκεται στην κορύφωση μιας διαρκούς αμφισβήτησης του συστήματος και των αξιών που επικρατούν τότε η ψυχεδέλεια και το κίνημα των παιδιών του λουλουδιών συμπληρώνουν και ολοκληρώνουν ιδανικά τη μετάβαση στη νέα δεκαετία, αυτή του '70. Μέρες χαπιών και λουλουδιών λοιπόν το '69? Δεν ήμουν εκεί για να σας πω στα σίγουρα. Ξέρω όμως πως τέσσερις ταινίες σίγουρα περιγράφουν αυτή την αμφισβήτηση, την ελευθεριότητα, την αγάπη, τον έρωτα, την παραίσθηση, την εισχώρηση της χημείας και των ουσιών σε αυτό το κίνημα. Με αιχμή του δόρατος τον Καουμπόι του Μεσονυκτίου (την πρώτη ακατάλληλη δι' ανηλίκους ταινία που κέρδισε Όσκαρ καλ.

Η είδηση αναλυτικά εδώ και εδώ για τους μη αγγλομαθείς και εδώ μια πρόσφατη αναφορά σε μια σχετική μουσική ιστορία

Ο Μάρβιν Χαμλις, σπουδαία μουσική δόξα τόσο θεατρικά (Μπροντγουει) όσο και κινηματογραφικά στα 70ς και στα 80ς θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο στα φετινά World Soundtrack Αwards που θα γίνουν τον προσεχή Οκτώβριο στη Γάνδη του Βελγίου. Ο Χάμλις έχει συνδέσει το όνομα του και το μουσικό του ταλέντο με σπουδαίες κινηματογραφικές ιστορίες εκείνης της εποχης όπως το Κεντρί (διασκευάζοντας έξοχα τις μελωδίες του Σκοτ Τζόπλιν), Τα καλύτερα μας χρόνια (έξοχο το τραγούδι The way we were που ερμηνεύει η πρωταγωνίστρια της ταινίας Μπ. Στρεϊζαντ, τους στίχους του οποίου υπογράφει το θαυματουργό ζεύγος Άλαν και Μέριλιν Μπέργκμαν με τους όποιους είχε συνεργαστεί και ο Μισέλ Λεγκράν σε πολλές επιτυχίες του όπως το τραγούδι της Υπόθεσης Τόμας Κράουν Windmills of your mind ), την Εκλογή της Σόφι , συνέδεσε το όνομα του με τον Τζέημς Μποντ και πιο συγκεκριμένα με την ταινία Η κατάσκοπος που με αγάπησε και βέβαια με μιουζικάλ όπως το Κόρους Λαϊν (τόσο θεατρικά όσο και κινηματογραφικά). Ο Χάμλις έχει κερ

Όποιος ήταν αποφασισμένος να μας κάνει να πενθίσουμε για τα χαμένα 80ς μάλλον το κατάφερε. Στην λίστα λοιπόν με τους ταξιδευτές και ο Τζον Χιουζ , που μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 90 γέμιζε την κινηματογραφική οθόνη με τις ζωντανές, νεανικές, φρέσκιες ιδέες του. Ο Χιουζ έφυγε από ανακοπή ενώ βολτάριζε στους δρόμους του Μανχαταν. Και επειδή υπάρχουν και οι παππούδες των 60ς (που πάντα χλευάζουν εμάς τους νεότερους) ναι σύμφωνοι ο Χιουζ δεν γύρισε τον Πολίτη Κέιν, ούτε το Νονό. Γύρισε, έγραψε και επένδυσε όμως σε ωραίες ιστορίες, που όλοι γουστάραμε, όπως το Μπρέκφαστ Κλαμπ Η πιο κουφή μέρα του Φέρις Μπουλερ Home Alone (Merry Xmas Kevin!!!) Και τον σκατιάρη τον Μπετόβεν Για αυτό αγαπάμε τον Τζον Χιουζ και βλέποντας τις ταινίες του θα τον θυμόμαστε... EXTRA Επίσης βρήκα αυτό το τρειλερ και αυτό το μπλογκ που σχετίζονται με τον Χιουζ

Για τον Κώστα Χριστίδη έχουμε μιλήσει στο παρελθόν και φυσικά παρακολουθούμε την εργασία του στον αμερικάνικο κινηματογράφο με πολύ ενδιαφέρον. Πριν τρία χρόνια είχε βραβευτεί με το Κρατικό βραβείο καλύτερης μουσικής (μαζί με τον Μίνω Μάτσα) για την εξαιρετική δουλειά του στον "Εντουάρτ" της Αγγελικής Αντωνίου. Πρόσφατα ανακάλυψα το site του που παρέχει πλήθος πληροφοριών για την πορεία και την πρόοδο της εργασίας του μουσικά. Υπάρχει ακουστικό υλικό και πάρα πολλές πληροφορίες σχετικά με την φιλμογραφία και την δισκογραφία του. Το site θα το βρείτε κάνοντας κλικ εδώ (το έχω περάσει και στο μενού των διευθύνσεων του μπλογκ στην κατηγορία It's a sundtrack's world) Επίσης δείτε και το post - συνέντευξη που του είχε κάνει η εκπομπή όταν είχε έρθει στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για τον Έντουάρτ

Ο λόγος για τον Σάκη Ρουβά και την νέα κινηματογραφική του προσπάθεια που κυκλοφορεί σύντομα στις αίθουσες. Λοιπά σχόλια προς το παρόν περιττά...

Εδώ και μέρες γράφεται και λέγεται ότι πιθανό και απίθανο για την ιστορία με το βίντεο Γαβρά στο Μουσείο Ακρόπολεως. Σήμερα λοιπόν η φαρσοκωμωδία έληξε με τον πιο ιδανικό τρόπο. Αντιγράφω αυτούσιο το τηλεγράφημα του Αθηναϊκού Πρακτορείου Ειδήσεων: Ο Πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης καθηγητής Δημήτρης Παντερμαλής έκανε την ακόλουθη δήλωση: "Όπως είχα δημοσίως δεσμευτεί, συνομίλησα σήμερα επί μακρόν με τον σκηνοθέτη κ. Γαβρά για το ενημερωτικό φιλμ της ιστορίας του Παρθενώνα που προβάλλεται στο Μουσείο της Ακρόπολης. Μετά από εκτενή διάλογο και ανάλυση που έγινε γύρω από τις ιστορικές αναφορές και την καλλιτεχνική παρουσίασή τους,ο κ. Γαβράς διευκρίνησε απολύτως ότι στην επίμαχη σκηνή του φιλμ δεν απεικόνιζε ούτε υπονοούσε ότι οι καταστροφές έγιναν από ιερείς,αλλά από ανθρώπους της εποχής . Κατόπιν αυτής της αυτονόητης διευκρίνισης του κ. Γαβρά,την οποία ως ιστορική αποτύπωση αποδέχεται το Μουσείο,το ενημερωτικό φιλμ θα συνεχίσει να προβάλλεται κανονικά". Δηλαδή με άλλα λόγι

Στη μεγάλη οθόνη του μυαλού μου υπάρχουν κάποια τραγούδια που αποκτούν εικόνα άμεσα. Συναισθήματα, μνήμες, στιγμές από το χτες και ότι θες περνάνε μέσα από τη μελωδία και τον στίχο τους. Δεν ξέρω πως θα βγει αυτή η μικρή μουσική διαδρομή αλλά έχω την αίσθηση ότι θα πάει καλά. Μια λίστα με 50 (ίσως και παραπάνω) τραγούδια βγαλμένα μέσα από τα ελληνικά 80ς για τις Δευτέρες αυτού του Αυγούστου στον 9.58 Τραγούδια με την δική τους αλλά και την δική μας ιστορία. Από το "Αχ Ευλαμπία" του Γιοκαρίνη και το "Κυκλοφορώ " των Κραουνάκη-Νικολακοπούλου-Πρωτοψάλτη μέχρι το "Καλοκαίρι" του Σαββόπουλου και το "Καλοκαιράκι" των Φατμε. Και όποιος δεν αντέξει στις θύμησες ας ξεκινήσει ψυχαναλυτικά να τα βγάζει στο χαρτί...

ΕΙΣΑΓΩΓΗ - ΑΝΑΔΡΟΜΗ Όλα ξεκίνησαν στο μυαλό του Μισέλ Λεγκράντ. Σε δύσκολες εποχές, παιδί ακόμα, όταν ένα πιάνο του κρατούσε συντροφιά ενώ η μητέρα του ήταν στη βιοπάλη. Μετά τον καιρό της Κατοχής όταν πιτσιρίκι ακόμα, ούτε καν έφηβος, θα αρχίσει σπουδές στο Κονσερβατόριο του Παρισιού. Την δεκαετια του '50 η πρώτη μεγάλη αναγνώριση μέσα από τζαζ διασκεύες και συνθέσεις. Την δεκαετία του '60 το μουσικό έμβλημα, μιας κινηματογραφικής παρέας που ήρθε για αλλάξει τα πάντα (ο λόγος για τη Νουβελ Βαγκ). Στα τέλη του 60 και για πολλά χρόνια με ένα στοίχημα να ανοίξει τα φτερά του και να κερδίσει την διεθνή καταξίωση. Και αυτό συνέβη. Με 3 όσκαρ και πάμπολλες διακρίσεις, πάνω 200 ταινίες στην φιλμογραφία και πάνω από 100 άλμπουμ να κυκλοφορούν και να γίνονται χρυσά και πλατινένια σε όλον τον κόσμο ο Μισέλ Λεγκράν είναι ένα φαινόμενο στον χώρο της κινηματογραφικής (και όχι μόνο) μουσικής. ΣΤΗ ΣΑΝΗ Έχοντας όλα αυτά στο μυαλό μου αλλά και το βάρος της ηλικίας του πήγα στη Σάνη για να παρα

Γνωστός για τις τραγουδιστικές του ανησυχίες ο Νομάρχης Θεσσαλονίκης σε ένα λαϊκό ποτ-πουρι που θα σας μερακλώσει! (Η συναυλία δόθηκε στον Σταυρό Θεσσαλονίκης την περασμένη Τετάρτη)