ΣΙΚΑΓΟ ΓΙΝΑΜΕ!
Λατρεμένο το Σικάγο του Μπομπ Φόσι, καθώς έχω δει άπειρες φορές την οσκαρική κινηματογραφική εκδοχή του 2002 σε σκηνοθεσία Ρομπ Μάρσαλ. Δυστυχώς όχι κάποια θεατρική βερσιόν απο κοντά αλλά ακούω και βλέπω πάντα με την ίδια διάθεση τις ηχογραφήσεις και τις κινηματογραφήσεις που έχουν κυκλοφορήσει απο παραστάσεις του Μπροντγουεϊ και του Γουέστ Εντ. Πηγαίνοντας στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης δεν είχα υψηλες προσδοκίες καθώς στην Ελλάδα το θέμα μιούζικαλ είναι μια παρεξηγημενη ιστορία εκ γενετής. Παρά την καλή διάθεση και την προσπάθεια που γίνεται κατά καιρούς σε διάφορες παραγωγές το ελληνικό μιούζικαλ απέχει έτη φωτός απο το αμερικάνικο, όπου μπορει κάποιος να παρακολουθήσει μια υψηλού επιπέδου παράσταση με άκρως εξιδικευμένο θίασο φωνητικά και κινησιολογικά. Μου κάνει εντύπωση πως αυτό το παρακμιακό και σαρκαστικό περιβάλλον που περιγράφεται στο μιούζικαλ και αφορά την Αμερική του μεσοπολέμου και της ποτοαπαγόρευσης έχει αρκετές ομοιότητες με την Ελλάδα του 2012 της κρίσης κα...